ARCHIEFRIJNMOND

ARCHIEF RIJNMOND 14 nov 2021 - Testuitslag

Jezelf aan een touwtje hebben.
Jezelf aan een touwtje hebben. © Herman Schouwenburg (tekening)
Afgelopen week kreeg ik een mededeling waarvan ik niet wist of ik er nou blij mee moest zijn of niet. Het was op zich goed nieuws, maar het schiep ook een beetje verwarring over hoe me te voelen en hoe me nu verder te gedragen.
Het ging om de uitslag van een coronatest bij de GGD, aan het begin van de week. Die uitslag was negatief. Ik leek dus geen corona te hebben. Maar ziek was ik wel. En dat ben ik de hele week gebleven ook. Tot en met de uitzending van zondag
Loopneus, niezen, keelpijn, en hondsmoe.
Ik was van de week ongeveer zo actief als een beer in winterslaap.
De bank in de zitkamer was mijn grote vriend.
Zelden zo veel dutjes gedaan als nu.
Als je die genoemde verschijnselen krijgt - neus, keel, vermoeidheid - ga je natuurlijk meteen aan iets denken. Maar ja, eerst was de corona-zelftest die ik thuis voor de zekerheid deed al negatief, en daarna dus die bij de GGD. En ik ga er maar vanuit dat die uitslagen kloppen.
Fijn voor de mensen met wie ik afgelopen week contact heb gehad op minder dan anderhalve meter. Want dat afstand houden is er hier en daar een beetje bij ingeschoten. Na de tweede vaccinatie zijn we massaal wat makkelijker geworden, vrees ik. Ik ook.??Ik kon ook zo al een gelegenheid aanwijzen waar ik die covid-19 zou kunnen hebben opgelopen. Maar dat lijkt dus niet zo te zijn.
Nadat ik het ‘goede’ nieuws van die negatieve uitslag van de GGD had ontvangen, begon ik mezelf nog meer dan anders te observeren. Hoe ging ik hierop reageren? Ging ik me - omdat ik vooralsnog tóch gevrijwaard leek van de pandemie - minder ‘ziek’ gedragen? Ging ik mezelf beschouwen als een halve aansteller? Als een lijder aan zogeheten mannengriep? Of veranderde het niks?
Moeilijk.
Ik ken heus wel de kracht van suggestie. Maar dan moet je vatbaar zijn voor suggestie, dan moet je beschikken over een zekere onbevangenheid, en zoiets gaat in het algemeen niet zo goed samen met een beschouwelijke aard zoals ik heb, denk ik. Als je voortdurend alles en iedereen - inclusief jezelf - van een afstandje bekijkt, als je je jezelf voortdurend een beetje beziet als een personage in een theaterstuk, zit je als het ware aan je eigen touwtje.
Lang geleden heeft een psycholoog eens geprobeerd me onder hypnose te brengen. Vergeefs. Er gebeurde niks. Hoezeer ik mijn ogen ook sloot, en hoezeer ik ook luisterde naar zijn zachte stem, ik bleef mezelf heel nuchter zien zitten in zijn ‘behandelkamer’.
Maar goed, het lijkt erop dat wat ik mankeer geen corona is.
Ik heb iets anders.
Misschien gewoon een flinke verkoudheid.
Een of andere griep.
Maar ga ik dan wel weer naar buiten?
Ga ik me dan wel weer onder de mensen begeven?
Ergens van binnen voel ik de neiging om me te gedragen alsof ik wél ben geveld door de Delta-variant van dat coronavirus. Om voorzichtig te zijn. Voor mezelf, én voor anderen.
Uiteindelijk moet ik concluderen dat - althans in psychologisch opzicht - géén corona hebben misschien wel net zo lastig kan zijn als het aantoonbaar wél hebben.
SPEELLIJST
DE TUNE
1. Ik mis je - John Verkroost
2. Mannen zijn mietjes - De Tunes
3. Van groots naar doods - Djanko
4. Ons land is als dit kabinet - Jaap van de Merwe
LOUIS & HEINTJE DAVIDS
5. Omdat ik zoveel van je houd - Heintje Davids & Sylvain Poons
6. Had je niet die mooie blauwe ogen - Gerard Cox & Erik van der Wurff
AANKONDIGINGEN
7. Americanas – Metropole Orchestra Big Band
POP
8. All gone - Sir no sir
9. You’ve got this - Sommerhus

💬 WhatsApp ons!
Heb jij een tip voor de redactie? Stuur ons een bericht, foto of filmpje via WhatsApp ons of Mail: nieuws@rijnmond.nl