GEVANGENIS

Liesje, die werd verkracht door 17 jongens, schittert nu in Videoland-serie: 'Het normale leven is zwaar'

De Rotterdams-Curaçaose Liesje Obispo is de hoofdpersoon in de documentaire Het Leven van Liesje die te zien is bij Videoland. De documentaire ontrafelt haar ongekend harde levensverhaal. Mannen vertrouwt ze niet meer en daar heeft ze alle reden toe. Ze is op jonge leeftijd verlaten door haar vader, misbruikt door een oom en op haar dertiende slachtoffer van een groepsverkrachting door zeventien jongens. Daarna zat ze vier jaar in een Nederlandse jeugdgevangenis voor criminele activiteiten.
Eenmaal vrij belandde ze in de prostitutie. “Iedereen had een mening over me na de verkrachting. Ze fluisterden dat ik het uitlokte, noemden me een hoer. Ik ben me daar maar naar gaan gedragen.” Ze had een, zoals ze het zelf noemt, ‘liefdeloos luxeleven’ vol goud, geld, champagne en sugar daddies. Begin dit jaar stopte ze als escort en heeft ze een nieuwe missie: vrouwen helpen met vergelijkbare problemen. Waarom? En hoe stopte ze? “Een normaal leven is zwaar.”
In de documentaire laat je je collectie pruiken zien. Elke pruik staat voor een bepaald masker. Waar staat deze pruik met volle bos donkere krullen voor?
“Dit is geen masker zoals de andere pruiken die ik gebruikte bij klanten. Meer een schild. Deze pruik bedekt mijn gezicht voor als ik vragen krijg op straat. Dan kan ik me verstoppen in de pruik en zeggen: ‘Nee hoor, ik ben Liesje niet’.”
Hoe is het om je hele leven op straat te hebben liggen?
“Mijn vriendin kan nu niet bij me zijn dus ik ben helemaal alleen. Dan voel ik me soms wel paranoia, onveilig of aangekeken. Mensen herkennen me en komen op me af en dan denk ik: het kan één van de jongens zijn (van de verkrachting, red.). Of hun broer, vader, neef of oom. Wie komt met de goede intenties op mij af?”
Hoe vind je het dat zoveel mensen je leven hebben gezien?
“Ik ben blij. Als ik straks dood ben, is het niet: 'oh, Liesje, dat is die stripper'. Ik ben meer dan dat en dat zie je terug in de documentaire. Je ziet de echte Liesje, met alles erop en eraan. Het maken van de documentaire was ook de verwerking van mijn verleden. Ik heb mijn emoties kunnen uiten en heb daardoor het gevoel dat ik nu pas aan het leven en voelen ben.”
Waarom ervoer je dat eerder niet?
“Ik moest hard zijn, geen emotie hebben. Dat leerde ik in de gevangenis. Dan zit je met twaalf mensen op een groep. Vanaf het moment dat de deur dicht gaat en de beveiliging weg is, is er onrust. Daar haal je het niet met: 'oh ik ben zielig, ik heb iets ergs meegemaakt'. De eerste twee dagen kreeg ik het onder de douche meteen aan de stok met een lesbische dame. Ze zette me klem in de badkamer, ik werd helemaal gek. We raakten in gevecht. Toen merkte ze: 'oh, jij bent eentje die durft'. Later werden we vrienden.”
Je bent in de documentaire open over je leven als escort. Ook naar je familie en je oma. Hoe maak je geen geheim van je leven?
“Ik móést in mijn werk al veel liegen: over hoe ik me voelde en over mijn identiteit. Elke dag had ik een andere naam, een andere vraag van een klant. Waarom zou ik er privé ook voor kiezen om dingen te verschuilen? Dan werd het dubbel zo zwaar, dat kan ik niet aan. En ook al zijn het dan seksuele verhalen die ik deelde met mijn moeder: ze luisterde wel en was blij dat ik het deelde. Ik had er ook baat bij. Als ik vertelde over een knappende condoom, dan bracht zij mij een morning after pil. Ze werkte toen in een apotheek.”
Hoe vond je moeder het dat je in de prostitutie terecht kwam?
“Elke dag vroeg ze: wanneer stop je? Ik denk dat ze ermee om heeft leren gaan doordat ze meegroeide met mij. Het begon relatief onschuldig met dansen. Dat werd twerken, een wet T-shirt contest. En daarna erger. Mijn moeder had in die tijd veel contact met me, stond dicht bij me en hechtte eraan dat ik alles vertelde. Ook door die eerlijkheid kon ze het volhouden. Ze wist wat er speelde. Maar ze bleef zeggen: 'Wanneer heb je genoeg geld?'”
Hoe kan het dat jij, met zulke trauma’s, in de prostitutie belandde?
“Het was uiteindelijk een verlangen en een zoektocht naar liefde. Met een klant bouw je een fantasie op en die kun je vormen naar hoe je het zelf wilt. Als ik liefde wilde, dan kon ik hem zo sturen dat ik dat kreeg. Dat is die fantasie, die eigen wereld. Maar het kon ook zijn dat ik wraak wilde, dan zei ik: 'ik zou je weleens met een zweepje willen slaan'. Negen van de tien keer staan klanten daar ook wel voor open.”
Je stopte met dat liefdeloze luxeleven. Wanneer dacht je: 'Het is mooi geweest?'
“Ik zat er begin dit jaar doorheen. Ik huurde bij een andere vrouw, vijftien jaar ouder dan ik, onder. Ze was prostituee, voor vijftig euro deed ze alles. Mannen kwamen een half uurtje wippen. Of ze werd opgehaald, om in de auto gek te doen. Drie, vier klanten per dag. Dan moest ik stil blijven in mijn kamer. Ik dacht: als ik over tien jaar in deze business zit, moet ik dit dan ook doen? Toen stortte ik in elkaar en raakte ik in paniek.”
“In de tijd dat ik down was, leerde ik online mijn huidige vriendin kennen. Het was de eerste keer met een vrouw. Ik had dat niet achter mezelf gezocht. Maar ze had grote praatjes. Ze wilde met me daten en ik was klaar met mannen. Toen ging ik met haar mee, uit nieuwsgierigheid. We bleven de hele avond praten en knuffelen. Ik voelde me warm en dacht: dit is niet goed, ik ga door haar stoppen.”
“Binnen drie weken waren we een stel. Zij wilde niet dat ik doorging met mijn escortleven. Het is ook mede dankzij haar en de liefde die ik voor haar voel dat ik stopte.”
“De vrouw bij wie ik woonde werd gek toen bleek dat ik een vriendin had. Ik had, toen ik bij haar introk, een vriendje. Zij dacht: 'als dat uitgaat, kan ze hier ook werken'. Maar toen was ik ineens met een vrouw en kwam haar ware aard naar boven. Dus daar gingen we weg. Bij mijn moeder konden we ook niet blijven. Dat is ongemakkelijk als je net een relatie hebt. Uiteindelijk konden we hier terecht, in het huis van de man van mijn tante.”
En dan moet je helemaal gaan ontdekken wie je dán bent. Is dat lastig?
“Het normale leven is zwaar. Ik kom amper uit mijn bed. Dat vind ik al moeilijk. En dan weten dat ik over een uur buiten ben (ze gaat na het interview sporten met haar personal trainer, red.). Pfff… Daarna boodschappen doen, terug naar huis. Ik ben gewend aan spanning, op pad gaan, gekke dingen.”
“Ik kan niet eens een normale planning maken en lig zo hele dagen op bed. Ballonnen doen, televisie kijken. Mijn houding is altijd geweest: ik zie wel wat er op me af komt. Mijn telefoon was mijn agenda, mijn promotie en mijn contact met mijn klanten. Om het normale leven te leren leven heb ik iemand die me helpt met plannen en ik sport iedere dag. Mijn moeder komt af en toe langs om te praten.”
Waar leef je van?
“Ik kom rond van lezingen over de gevaren van mijn vorige leven op scholen en ROC’s. Daarmee kan ik voor de komende anderhalf jaar door. Als de stichting die ik wil oprichten op gang gekomen is, kan ik daar ook fondsen en subsidies voor aanvragen. Dan wil ik daarvan leven.”
Als het zo saai is, verleid je dat dan niet om dat spannende leven op te zoeken?
“De telefoon waarop alle nummers van mijn klanten stonden, heb ik niet meer. Dat helpt. Daar kreeg ik nog regelmatig berichtjes op. Soms reageerde ik nog. Maar uiteindelijk kon ik mezelf tegenhouden. Nu heb ik een nieuwe telefoon met in totaal twaalf contacten erin. Alleen mijn naaste kring. En mijn vriendin helpt me goed en houdt me in de gaten.”
“Wat ook helpt: ik heb geen andere keuze dan dit nieuwe leven. Ik wil niet falen. Die documentaire is uit. Daarin zien mensen dat ik afscheid neem van het escortleven. De duizenden berichten die ik dagelijks in mijn mailbox krijg, spreken mij moed in. En belangrijk is dat ik een nieuwe missie heb: Stichting Liesje. Daar kán ik niet in falen. Ik faal nooit.”
“Het geld mis ik niet. Ik spendeerde het aan pruiken die ik moest dragen om telkens weer een ander persoon te zijn. Of lingerie. Nu zie ik geen klanten. Dus waarom zou ik een nieuwe pruik kopen? Ik hoef me voor niemand op te tutten. Dan heb ik maar weinig nodig. Voor twintig euro haal ik boodschappen en dan heb ik een hele week eten.”
Hoe ben je zo flexibel geworden? Van zulke luxe naar dit sobere leven?
"Ik drink niet en gebruik geen drugs. Ik kocht altijd dingen voor de promotie. Maar dat hoeft nu niet meer want ik ben klaar met dat leven. En dat komt door mijn nieuwe liefde.”
Zou je het ook jezelf gunnen zonder die vriendin?
“Die test doorsta ik nu doordat ze niet met me kan zijn tot februari. Het lukt tot nu toe aardig. Ik ga in december ook alleen naar de première van de documentaire op Curaçao. Ik moet wel, voor mijn stichting. We willen de documentaire laten zien aan jongeren tussen de 16 en 21 jaar. Daarna wil ik lezingen houden op de scholen om ze te waarschuwen voor dat lege leven.”
Wat is Stichting Liesje en wat zijn je plannen daarmee?
“De stichting is bedoeld voor seksueel misbruikte tieners op Curaçao die niet meer normaal door het leven kunnen, misschien wel per ongeluk kinderen hebben, of in een internaat zitten. Daar is op Curaçao nu weinig hulp voor. Sommige vrouwen moeten op straat leven omdat er bij hen thuis of in het enige internaat op Curaçao geen plek is. In Nederland heb je het Leger des Heils en kun je altijd een maatschappelijk werker krijgen. Dat is op Curaçao niet het geval.”
“Ik wil die vrouwen met mijn stichting begeleiden zodat ze zich weer normaal kunnen bewegen in de maatschappij. Ik weet wat je dan nodig hebt. Als je ontspoort, kun je geen plannen maken voor jezelf. Het blijft in je hoofd in cirkels draaien. Je komt er niet uit. Ik hoop, mede met de documentaire, te kunnen laten zien dat het wél kan. En ook mijn socials zijn daar getuige van: mijn Instagram feed is niet leeggemaakt. Mijn verleden staat er nog gewoon op. Zodat mensen kunnen zien waar ik vandaan kom en waar ik nu ben.”
Hoeveel vrouwen hadden datzelfde leven als jij toen?
“Aan de berichten die ik in mijn inbox te zien krijg, zijn dat er heel veel. Vrouwen die te maken hebben gehad met misbruik, of erger, in de prostitutie zijn geraakt.”
Als je zou kiezen, zou je je leven overdoen?
“Ik zou precies hetzelfde leven leven. Ondanks alle narigheid. Ik ben veel slimmer en wijzer dan de meeste mensen van me zouden verwachten op basis van mijn uiterlijk. Ik heb talen geleerd door alle landen waar ik ben geweest, op reizen met mijn sugar daddies. Dat heeft mij heel veel gebracht. Mensenkennis, talenkennis en landenkennis. En ik ben heel open minded.”
“En ik zeg je: binnen nu en een jaar ben ik getrouwd. Ik hoop dat ik binnenkort zwanger raak en samenwoon met mijn vriendin. Mijn belangrijkste wens is een kind. Ik ga dan toch steeds meer naar het burgerlijke toe.”

💬 WhatsApp ons!
Heb jij een tip voor de redactie? Stuur ons een bericht, foto of filmpje via WhatsApp ons of Mail: nieuws@rijnmond.nl