NIEUWS

Fatima Moreira de Melo: 'Hockey heeft altijd de boventoon gevoerd in mijn leven'

Fatima Moreira de Melo in gesprek met Sander de Kramer
Fatima Moreira de Melo in gesprek met Sander de Kramer © Rijnmond
Fatima Moreira de Melo vertelt dat hockey altijd de boventoon heeft gevoerd in haar leven, maar inmiddels raakt ze geen hockeystick meer aan. Ze heeft het spel uitgespeeld. “Net als een computerspel. Het is klaar. Hockey is voor mij niet interessant meer.” Dat onthult de Rotterdamse in het televisieprogramma Sanders Gerse Gasten.
Fatima groeide op boven een bruine kroeg op de Pleinweg in Rotterdam-Zuid. “De meeste mensen denken dat ik een kakmeisje ben uit Kralingen of Hillegersberg”, lacht ze. “Maar ik kom toch echt van Zuid. Pal boven café ’t Klooster. Of de herrie me vroeger niet wakker hield? Nou, ik was wel een huilbaby. Maar tussen mijn ouders in sliep ik wel goed.”
De vader van Fatima Moreira de Melo is van Portugese afkomst. “Hoe mijn ouders elkaar hebben ontmoet, is een heel bijzonder verhaal”, vertelt de winnares van de gouden medaille op de Olympische Spelen van 2008. “Mijn vader ging op reis naar Zweden. Hij ging erheen voor de mooie blonde meisjes. Maar hij is nooit verder gekomen dan halverwege. Hier in Nederland ging hij stappen in discotheek Tavares in Rotterdam. Daar zag hij een knappe jonge vrouw. Ze stond te dansen met een andere man. Mijn vader liep op haar af, pakte haar bij de hand en zei: ‘Nu het is het mijn beurt’. Een schot in de roos. Ze trouwden en kregen mij. Ik ben vernoemd naar het Portugese bedevaartsoord Fatima. Gelukkig ben ik geen jongetje geworden. Dan had ik namelijk Dario Filippe geheten. Dat klinkt op z’n Rotterdams best belabberd”, schatert de sympathieke sportvrouw.

Optimisme

Haar vrolijke karakter dankt Fatima naar eigen zeggen aan haar ouders. “Mijn vader en moeder zijn allebei enorm vrolijke mensen. Ze bekijken het leven altijd positief. Mijn vader is nu 80. Hij is al een hele tijd ziekig. Hij heeft een donornier. Daardoor wordt zijn immuunsysteem onderdrukt en maakt hij huidkanker aan. Deze coronatijd is dus best heftig voor ze. Toch maken mijn ouders er het beste van. Ze maken van elke dag een feestje. Daarom zijn ze mijn voorbeeld. Mijn optimisme heb ik echt van hen.”
Fatima is als meisje ‘per toeval’ gaan hockeyen. “Mijn beste vriendinnetje ging op hockey”, legt de international uit. “Toen ben ik met haar meegegaan. Als ze op korfbal was gegaan, was ik waarschijnlijk nooit hockeyster geworden. Ik vond het spel wel meteen leuk. En ik was er goed in. De hockeyclub, Tempo ’34, was mijn veilige haven. Ik voelde me hier als kind thuis. Ik ben enig kind, maar op de hockeyclub ben ik sociaal geworden. Ik was eigenlijk altijd met hockey bezig. Mensen vragen me weleens of het geen groot offer was om zo voor mijn sport te leven. Ik heb nooit gerookt en nooit gedronken. Ik ging ook nauwelijks uit. Maar het voelde voor mij absoluut niet als een concessie. Ik vond hockey gewoon heel erg leuk. Met als kers op de taart de gouden medaille op de Olympische Spelen van Peking in 2008. Of ik die heb ingelijst? Nee, hij ligt thuis in de keukenla. Als ik ernaar kijk, dan zie ik niet het goud, maar de mooie tijd die ik heb gehad met gelijkgestemden. We hebben met het team heel veel mooie dingen mogen doen samen en plezier gehad. Ik zal nooit meer vergeten dat ik mijn 200ste interland had gespeeld. Dat vierden we op een hotelkamer. Alle meiden gingen mij nadoen. Van piesen onder de douche tot het bellen met mijn manager. Dat was zo sprekend. Ze kenden me zo goed. Dit zijn de mooiste momenten uit mijn carrière. Niet de gouden medaille.”

Grote liefde Raemon

Tenslotte neemt Fatima presentator Sander de Kramer mee naar tennisclub Schiebroek. “Dit is een belangrijke plek voor mij. Mijn grote liefde is Raemon Sluiter. Dit is zijn cluppie. Toen we een stel werden, hebben ze me hier erelid gemaakt. Ik heb me dus omhoog geneukt, haha.”
Raemon Sluiter heeft er nooit een geheim van gemaakt dat hij in een depressie raakte, nadat zijn nichtje op jonge leeftijd overleed. Op de vraag hoe Fatima die periode heeft ervaren, is ze even stil. “Dat was een heel moeilijke tijd. Raemons opa en oma overleden in die periode ook kort na elkaar. Er was heel veel verdriet. Ik probeerde Rae te overtuigen dat het na vijf jaar wel een plek mocht krijgen. En dat hij weer zin mocht hebben in dingen. Maar het was chaos in zijn hoofd. Ik kon hem niet bereiken. Ik ben zo blij dat het nu weer goed gaat met hem. En hij is blij dat ik gebleven ben. Nu is hij weer heel gelukkig. Met ons, met onze hond, met z’n werk... Daar word ik wel emotioneel van. Raemon heeft uiteindelijk gekozen om happy te zijn. We zijn samen gelukkig...”
Bekijk hier de hele uitzending van Sanders Gerse Gasten met Fatima Moreira de Melo.

💬 WhatsApp ons!
Heb jij een tip voor de redactie? Stuur ons een bericht, foto of filmpje via WhatsApp ons of Mail: nieuws@rijnmond.nl