Ria (80) belt dagelijks twaalf keer voor een boosterprikafspraak maar komt er niet doorheen

Afgelopen zaterdag vond een 80-jarige Rotterdamse een brief van de GGD in de brievenbus. De mededeling zinde haar wel. Ze kon met haar geboortejaar, 1941, een afspraak maken voor de boosterprik. Nog diezelfde middag pakt ze haar telefoon erbij. Zo eentje met grote cijfers. Met krachtige vinger worden de toetsen ingedrukt. Nul-achthonderd, zeventig-zeventig.

Ze kan het nummer inmiddels dromen. Het is dinsdagmiddag en nog steeds is er geen doorkomen aan. Ook als Rijnmond op bezoek komt, wordt het nummer gebeld. Steevast komen we terecht bij een ingesproken bericht en is de mededeling dezelfde: "Er bellen op dit moment zoveel mensen dat wij geen telefoonlijnen meer beschikbaar hebben". De stem op de GGD-lijn vervolgt: "Wij kunnen u daarom niet te woord staan". Het bericht wordt afgesloten met het verzoek of de beller op een later tijdstip terug wil bellen. Maar, zegt de 80-jarige: "Wanneer ìs dat tijdstip dan? 'Bellen is gratis natuurlijk, dus ik probeer toch zeker zo'n twaalf keer per dag. Je blijft er maar aan denken!"

"Ik kom niet aan bod en zo is het iedere dag gegaan. Zaterdagmiddag, zondag, maandag en vandaag". Het maakt Ria radeloos. Ze is angstig geworden. De wereld is verhard en wordt steeds ongrijpbaarder. Om op deze manier in de kou gezet te worden doet haar pijn. "Meneer Hugo de Jonge heeft het nu al over prikken voor zestig plussers, maar het lukt mij niet om telefonisch een afspraak te maken. En ik heb geen PC."

Het probleem is voor Ria helder: "Ze hebben niet genoeg mensen om alle telefoontjes te beantwoorden. Daar wordt toch op bezuinigd." De oplossing ligt voor de hand voor de Rotterdamse: "Doorpakken! Dan kunnen mensen die telefonisch een afspraak willen maken, zo snel mogelijk geholpen worden.