CORONAVIRUS

Waarom John (53) uit Zuid-Beijerland in een jaar meer dan 300 brieven naar de Volkskrant stuurde

John den Besten (53) uit Zuid-Beijerland raakt in februari 2020 besmet met corona en dat slaat in als een bom. Zijn herstel verloopt langzaam en tot overmaat van ramp wordt hij vijf maanden laten voor de tweede keer besmet. Sindsdien zit John thuis met long covid én een Volkskrant-abonnement. John zet zijn gedachten op papier. In het jaar dat volgt, schrijft John liefst 300 brieven aan 'zijn' krant. Rijnmond vroeg hem waarom.
Het schrijven van de brieven werkt therapeutisch, zo ziet hij het zelf. "Ik ben geboren met een fikse persoonlijkheidsstoornis", vertelt John. "Ik voelde mij vanaf mijn geboorte al ongewenst. De liefde van mijn ouders kwam nooit bij me binnen. In mijn hoofd was het altijd een soort Noord-Korea: niemand komt binnen en ik kon niemand vertrouwen."
Na jarenlange strubbelingen met eenzaamheid en zijn gedachten bereikt John op zijn 48ste een doorbraak, nadat hij een psychotherapeutisch traject doorloopt. "Toen had ik eigenlijk een emotionele achterstand van 48 jaar en moest ik gaan groeien. Van kind, tot puber, tot volwassene. Ik wilde mijn eigen mening gaan vormen en ben daardoor zeer kritisch naar de wereld om me heen gaan kijken."
Tijdens zijn eerste coronabesmetting is John ruim zes weken aan huis gekluisterd. Alles kost hem veel moeite en het herstel verloopt traag. In de vijf maanden die volgen gaat hij aan de slag op een boerderij om zijn conditie weer op peil te krijgen. Dan slaat het noodlot voor de tweede keer toe. In september 2020 raakt John opnieuw besmet. Sindsdien lijdt hij aan long covid en zit hij veel thuis.
"Dan heb je veel tijd om te reflecteren en op afstand naar het leven te kijken, naar wat er om je heen gebeurt en welke ontwikkelingen er plaatsvinden. Dat resulteerde uiteindelijk in 300 brieven aan de Volkskrant", lacht hij.

Van de 302 brieven worden er 6 geplaatst

De brieven die John schrijft zijn uiteenlopend in zowel onderwerpen als lengte: van een paar zinnen met kritiek op Tata Steel en het boren naar gas in Groningen tot een humoristische reactie op Bert Wagendorp, die bij de columnist zelf overigens niet in goede aarde valt. Zelfs over een openbare verontschuldiging voor zijn jarenlange 'onbewust racistisch zijn' schijft John. Vrijwel altijd vanuit het hart en zelden met een blad voor de mond.
Op 31 december 2021 staat de teller op 302 ingezonden brieven. Daarvan worden er in totaal een stuk of zes geplaatst, herinnert John zich. Helemaal zeker weet hij het niet. Want dat zijn brieven gepubliceerd worden kan hem eigenlijk niet zoveel schelen. "Als er wat gepubliceerd wordt, is dat zelden mijn beste werk. Dan zit er een leuke woordspeling in of iets dergelijks. Maar ik vind het niet erg. Ik ben eerder verrast dat er überhaupt wat is geplaatst."
De krant leest hij van de eerste tot de laatste letter, inclusief alle andere ingezonden brieven. "Ik ervaar daarin vaak bevestiging. Dat andere lezers ook een mening hebben zoals ik. Dat ik gemiddeld ben in het hebben van een mening over bepaalde dingen en dat de verontwaardiging die ik voel ook leeft bij de grote massa." Die bevestiging is voor John belangrijk.

'Het moet geen vorm van zelfbevrediging worden'

Maar waarom dan specifiek die brieven aan de krant in plaats van bijvoorbeeld een eigen blog of forum? Volgens John is de verklaring simpel. "Toen ik een jaar of 25 was vond ik het al de beste krant van Nederland. De sfeer van de Volkskrant is plezierig en ik heb er iets opgebouwd. Met een blog creëer je toch je eigen bubbel. Het moet geen vorm van zelfbevrediging worden: dat mensen schrijven om gelezen te worden. Ik hoef niet belangrijk gevonden te worden."
Dat John ook bij de redactie van de Volkskrant inmiddels een bekende naam is, brengt hem wel een lach op zijn gezicht. "Ik heb met een stuk of zes journalisten wel eens persoonlijk contact. Dat gaat altijd op een erg leuke manier. Van de brievenredactie krijg ik vaak standaard reacties over beperkte ruimte voor publicatie."
Op 30 december van het afgelopen jaar weidde de Volkskrant zelfs een volledig artikel aan hun meest fanatieke brievenschrijver. Dat was voor John een aangename verrassing. "Ik dacht dat ze mij een lastpost zouden vinden", lacht hij.

Humor en cynisme

De toon van zijn brieven is vaak fel. Soms té fel, durft John toe te geven. "De eerste brieven waren eigenlijk te emotioneel. Ik heb nog wel eens het gevoel dat ik te snel in de pen ben geklommen. Dan wacht ik een paar dagen en formuleer ik het anders."
Zijn recentere brieven zijn volgens John wat objectiever van toon en minder op de persoon gericht. "Maar er zit ook veel humor in", voegt hij toe. "Als ik naar de Volkskrant kijk en hoe zij schrijven, merk ik dat de heftige, negatieve toon maar heel kort werkt en snel bij mensen wegzakt. Het moet ook weer niet té negatief zijn."
Toine Heijmans is een van zijn favoriete columnisten. "Hij is heel subtiel. Hij stelt iets aan de kaak en zet jouw hersens aan het werk. Het is een open artikel met een beroep op het verantwoordelijkheidsgevoel. Dat vind ik het mooist. Zelf probeer ik cynisme met humor te combineren."
Die humor slaat niet altijd aan, weet hij uit ervaring. 'Ik reageerde ooit op een column van Bert Wagendorp waarin ik hem bij wijze van een grapje 'Snert Wagendorp' noemde. Dat was humoristisch bedoeld, maar werd niet zo ontvangen." Een andere keer kreeg John het met Wagendorp aan de stok toen hij hem vroeg om eens op een andere manier naar het christendom te kijken. "Daarmee moet je bij hem niet aankomen", lacht John. "Ik vind hem wel nog steeds een hele sterke columnist."

Autobiografie

Ooit hoopt hij een autobiografisch boek over zijn eigen ervaringen met eenzaamheid te kunnen schrijven. Hij hoopt daarmee vooral jonge mensen een hart onder de riem te kunnen steken en problemen binnen de maatschappij aan de kaak te kunnen stellen. "Ik heb niet zozeer veel nieuwe dingen bij te dragen. Maar hopelijk kan ik er wel iemand mee helpen."
Inmiddels heeft hij al zo'n 150 pagina's op de plank liggen. "Nog een jaartje goed doorschrijven en dan kan het gepubliceerd worden. Daar zit natuurlijk niemand op te wachten. Maar we gaan het zien", lacht hij. "Misschien verkoop ik er 10, misschien 100. Misschien wordt het wel ergens opgepikt en gaat het opeens heel hard."
John verwacht niet dat hij komend jaar wéér 300 brieven zal schrijven. "De heftigheid van de brieven is er wel vanaf en de frequentie zal ook wel dalen. Ik ben in wat rustiger vaarwater gekomen." Helemaal stoppen met brieven schijven zal hij niet. Daarvoor vindt John het te belangrijk om zijn mening te laten horen. Voor vandaag heeft hij in ieder geval alvast een klusje: "Ik ga nog even mijn mening over de meest recente column van Sander Schimmelpenninck etaleren. Die vond ik erg goed."

💬 WhatsApp ons!
Heb jij een tip voor de redactie? Stuur ons een bericht, foto of filmpje via WhatsApp ons of Mail: nieuws@rijnmond.nl