Binnenvaartvlogger schippert tussen kind en werk: kan ik blijven varen?

De digitale ontboezeming levert veel reacties op. Veel ouders herkennen zich in haar verhaal. Ze bieden steun, maar houden ook een pleidooi voor opvang in het internaat. De onderlinge band tussen (oud)schipperskinderen is heel bijzonder, schrijven sommigen. En: door internet kunnen ouders en kinderen makkelijk contact houden.

Liana heeft nog even de tijd om een definitieve keuze te maken. Zoonlief Oliver is pas één jaar oud en ze kan hem tot zijn zesde jaar thuisonderwijs geven. "Maar het kan nooit kwaad om alle twijfels die je hebt omtrent de toekomst te delen en er open over te schrijven, want hoe meer je deelt, des te helder alles voor je kan worden."

Het inkijkje in haar leven typeert de nuchtere Rotterdamse, die als schipper en vlogger de binnenvaart promoot op YouTube (1370 abonnees), Instagram (meer dan 40.000 volgers) en LinkedIn. Ze bezoekt bedrijven, vlogt over haar schip en gezin en doet dat recht voor z'n raap en met humor.

Met haar hoge hakken en gelakte nagels is ze een opmerkelijke verschijning in de overwegend mannelijke en behoudende binnenvaartsector. Het heeft haar veel werk opgeleverd, maar de laatste tijd is ze minder actief op de sociale media. De reden vertelt ze tijdens een telefoongesprek vanuit de stuurhut van hun schip.

"De komst van Oliver heeft mijn wereld op zijn kop gezet. Het idee was om na mijn bevalling direct weer aan het werk te gaan, maar dat lukte me niet. Ik had een zware bevalling en kwam mezelf tegen als persoon, als moeder en als vrouw. Het lukte me gewoon niet mijn werk en het moederschap te combineren. Ik gaf borstvoeding en was een wandelende hormonenbom met alle emoties die daarbij horen. En daar kwam ook nog eens corona bij."

Ze heeft de verdrietige momenten niet met haar volgers gedeeld. Ze wilde sterk overkomen en was bang voor de reacties. "Ik ben als vlogger mijn eigen product. Kun je je werk nog uitdragen als je worstelt met jezelf?" Door veel met andere moeders te praten en met hulp van een coach is ze langzaam weer de oude aan het worden. Nu durft ze weer naar buiten te treden, zij het op haar eigen voorwaarden. "Ik zeg alleen ja tegen de dingen waar ik een goed gevoel bij heb."

Op de achtergrond klinkt wat gebrabbel. Ze vraagt even een momentje en roept haar man. "Alex! De baby is wakker. Neem jij Ollie mee?!" De zorg en opvoeding doen ze samen, zegt ze, als de vader zijn zoon weghaalt. De andere taken zijn duidelijk verdeeld. Hij is de kapitein van de binnenvaarttanker en de baas van het driekoppige personeel. Liane kookt voor de hele ploeg, doet de boodschappen en bestuurt het schip met een kind op schoot.

"Ik heb echt mijn ego opzij moeten zetten," bekent ze. "Ik wilde het liefst zelfstandig blijven varen maar toen ik Alex leerde kennen en zwanger werd ben ik bij hem aan boord gestapt. De Skagen was zijn schip, hij heeft hem zelf laten bouwen. Nu varen we in loondienst op de Poseidon en ben ik een schippersvrouw in plaats van een vrouw met een schip. Dat is soms best even slikken na alles wat ik had opgebouwd."

Liana is een selfmade woman in de binnenvaart. Ooit ontdekte ze de liefde voor het varen bij de zeeverkenners in Rotterdam. Ze was het enige meisje tussen de scouts en later ook bij het Scheepvaart en Transportcollege. Ze werd matroos op een tanker, stuurman op een binnenvaartschip, schipper op de waterbus en aflosschipper. Ze weet van wanten en is een rolmodel voor veel andere meiden.

Juist daarom valt het haar zwaar dat ze sinds het moederschap anders wordt bekeken door het personeel. Ze nemen haar het werk aan boord van het schip uit handen; dat waar ze vroeger zo'n plezier in had. "Ik heb soms het gevoel gehad dat al mijn harde werken voor niets is geweest." Gelukkig kan ze haar eigen werk als vlogger en columnist ook aan boord doen en anders doet ze het vanuit huis in Tholen.

Twee weken varen met het gezin wordt sinds de komst van Oliver afgewisseld met een periode op de wal. Als hun zoon straks naar school gaat, kiest ze waarschijnlijk helemaal voor een leven aan land. Liana: "Alex blijft dan wel doorvaren, want die zou anders doodongelukkig worden. Maar ik wil thuis zijn als Olivier uit school komt. Het is een heel sociaal jongetje en hij speelt graag met andere kinderen. Ik wil hem een zo normaal mogelijk leven bieden."

Haar kind naar een internaat sturen komt niet in haar op, hoe goedbedoeld ook de reacties op haar recente LinkedIn-post zijn over de opvang aldaar. "Je schijnt er vriendschappen voor het leven te sluiten en als kind veel vrijheid te hebben. Maar je hoort ook over hechtingsproblemen. En de verzorgers nemen toch de rol als opvoeder over. Misschien was het vroeger vanzelfsprekender, maar dit is mijn keuze. Ik zou anders het gevoel hebben geen goede ouder te zijn."

In diezelfde LinkedIn-post vraag ze zich af of ze tegen de tijd dat Oliver naar school gaat nog wel de juiste persoon is om de binnenvaart te promoten. Anderen stelden haar die vraag een paar jaar geleden ook al eens, toen ze tijdelijk met varen stopte omdat ze het te druk kreeg als ambassadeur voor de binnenvaart. De criticasters vonden dat ze geen recht van spreken meer had omdat ze niet aan boord van een schip zat.

Ze baalde destijds van die kritiek, maar worstelt nu dus zelf ook met het dilemma. Aan de andere kant: "We varen vooral in Nederland en België. We kunnen dus altijd in het weekeinde en in vakanties bij Alex opstappen. Ik zal altijd een manier vinden om te blijven varen. En ooit koop ik een woonboot en komen we weer gezellig naar Rotterdam."