nieuws

ARCHIEF RIJNMOND 11 sept 2016 – Deadline

886-Achtergevel-geverfd
886-Achtergevel-geverfd
Afgelopen week heb ik iets in het honderd zien lopen.
Ergens in het holst van een nacht werd ik halfwakker … en ik hoorde het duidelijk.

Regen.

Dat was nou wel het laatste dat ik kon gebruiken, bij het staartje van het verfwerk aan ons huis.
In de afgelopen zomermaanden, maanden waarin ik niet actief was voor de radio, heb ik alle achterstallige klusjes bìnnenshuis gedaan.
Alles gerepareerd, versjouwd, opgehangen, opgeruimd, geverfd, gestuct en wat al niet dat was blijven liggen.
Ik dacht: ik wil àlles àf hebben voordat duidelijk wordt of ik weer de zender op ga.
Want of ik daarna nog veel tijd heb?
Nou, dat is dus gelukt.
Ik heb mijn zelfopgelegde zogeheten ‘deadline’ gehaald.
Maar gaande dat werk bìnnen, werd me duidelijk dat ik búiten ook het nodige te doen had.
De achtergevel van ons huis, een huis van vier verdiepingen, moest ik óók onder handen nemen.
Ik moest de gevel opnieuw verven, en het houtwerk nalopen.
Zou dat ook nog lukken voordat Rijnmond misschien weer al mijn tijd opslokte?
Een bevriend aannemer was zo vriendelijk me tijdens de bouwvak-vakantie een steiger van 14 meter hoog te lenen, en net voordat hij z’n steiger weer nodig had, en ik inderdaad weer volop voor de radio aan het werk ging, was ook dit project tot een goed einde gebracht.
Weer een deadline gehaald.
Dat wil zeggen: de bovenste drie verdiepingen had ik gedaan, de begane grond zou ik later nog wel schoonmaken, schuren en verven.
Daar had ik geen steiger bij nodig.
Daar gold geen deadline voor.
Net als bij de vorige keren dat ik een steiger had geleend of gehuurd.
Het werk dat ik vanaf die steiger moest doen, ja, dáár zat een beetje druk achter, want die steiger moest terug.
Maar de begane grond, ach ja, die kon naderhand nog wel.
Dat heeft tot gevolg gehad dat ik geloof ik al drie keer al het houtwerk van de achtergevel heb geverfd, mínus de begane grond.
Hier en daar stond de boel op de begane grond nog gewoon in de grondverf.
En dat al jaren.
Het ontbrak aan een deadline.
Wat doe je - blijkbaar - met iets dat je kunt uitstellen?
Dat stel je uit.
Daar komt het niet van.
Een mechanisme dat aan het denken zet.
Ik herinner me een verhaal over het succes van allerlei culturen, wereldwijd, door de eeuwen heen.
Er werd betoogd dat alle beschavingen die tot grote bloei zijn gekomen, beschavingen zijn, of waren, die te maken hebben gehad met duidelijke seizoenen.
Als je seizoenen hebt, heb je bepaalde periodes waarin je wel of niet bepaalde dingen kunt doen, bijvoorbeeld gewassen verbouwen.
Dus moet je je voorbereiden, op de winter, op droogte, op regen, op kou, je moet plannen maken, samen met anderen, en die ook uitvoeren.
En die noodzaak tot organisatie en samen-werking creëert, zo is de redenering, een succesvolle samen-leving.
Er zijn vast tegenvoorbeelden te bedenken, maar voor mijn gevoel zit er wel iets in.
Als iedereen de hele tijd ongestraft kan denken: ach, dat kan morgen ook wel, dan komt er misschien van een maatschappij geen moer terecht.
Je zou zelfs kunnen betogen dat onze eigen sterfelijkheid in de meest letterlijke zin een ‘deadline’ is die ons enorm helpt.
Het feit dat je weet dat je ooit dood gaat, betekent dat je niet eeuwig de tijd hebt om te doen wat je wilt doen.
Je kunt niet blijven uitstellen.
Op zeker moment moet je echt in actie komen, anders hoeft het niet meer.
Nou, afgelopen week was ik dan eindelijk begonnen om het houtwerk op de begane grond van ons huis óók te doen.
Maar dan moest het niet gaan regenen.
Het zou toch ook droog blijven?
Maar daar lag ik ’s nachts in bed, en hoorde ik het gespat van regen.
Of, nou ja, was het wel regen?
Het kwam niet van buiten, realiseerde ik me na een tijdje.
Het geluid kwam van ... vlak naast me.
Uit de hondenmand naast het bed.
Wat ik voor ‘regen’ had gehouden, was onze hond.
Onze hond, die van haar eigen sterfelijkheid of wat voor andere deadlines ook geen benul heeft, lag vermoedelijk heftig te dromen.
In haar slaap maakte ze zachte smekgeluidjes.
Toen dat tot me doordrong maakte mijn lichte schrik meteen plaats voor het soort vertedering dat je de tijd doet vergeten
SPEELLIJST
1. Ik mis je – John Verkroost
2. Empty chairs - Marian Veldhuis & Roland Vonk
SS DE LIEFDE - MEIJERS & VAN WIJK
3. Leeg zijn de kades - Meijers & Van Wijk
4. Sjaantje - Meijers & Van Wijk
5. Wanneer ik daar leg - Meijers & Van Wijk
6. Midellandlied - Keimpe de Jong
7. Muzikanten, die gaan naar de hel - Trio Naar de Haaien
RINUS BESOOIJEN & AAD LAMPE’S ORKEST
8. Rinus Besooijen over zijn jaren bij het Rotterdamse orkest van Aad Lampe
AANKONDIGINGEN
9. Americanas – Metropole Orchestra Big Band

💬 WhatsApp ons!
Heb jij een tip voor de redactie? Stuur ons een bericht, foto of filmpje via WhatsApp ons of Mail: nieuws@rijnmond.nl