Mustapha ging van de Tweebosbuurt naar de Tweede Kamer: ‘Ik word ooit de nieuwe minister van Volkshuisvesting’

Een hoopje gruis is het enige wat over is op de plek waar ooit een woning stond. Vanaf het bouwpuin kijkt Mustapha met weemoed naar de achterkant van zijn oude woning aan de Hilledijk. De sloop van het blok, waar hij vier jaar heeft gewoond, is al in vergevorderde staat. Twee intensieve jaren heeft hij gestreden voor deze buurt. Tevergeefs. “Ze hebben niet alleen de woningen gesloopt, maar ook mijn lichaam en soms mijn geest.”

Op dit moment worden nog vier huizen bewoond. Mustapha verwacht dat deze 'laatsten der mohikanen' binnenkort ook verhuizen. Toch overheerst een gevoel van trots. Trots op de manier waarop hij en buurtbewoners de strijd hebben geleverd. Die slag tussen bewoners en woningcorporatie Vestia is niet onopgemerkt gebleven. Hij verscheen in krantenartikelen, talkshows en tv-programma’s.

Hij werd de spreekbuis van huurders die zich onterecht behandeld voelen door de woningcorporaties. “In arme wijken zijn de bewoners niet mondig. Ze weten niet wat hun rechten zijn.” De strijd om de Tweebosbuurt is zelfs na inmenging van de VN verloren. Maar de kennis die Mustapha heeft opgedaan neemt hij nu mee naar Den Haag. 

In de kantine van de Tweede Kamer bestelt Mustapha een salade en een bordje soep. “Je kan hier goed eten voor een redelijke prijs.” Na de maaltijd loopt hij langs kamerlid Sylvana Simons van Bij1. Ze begroeten elkaar hartelijk. In de lift richting de afdeling van SP komt hij een stel goedgeklede medewerkers tegen. “Volgens mij zijn dat VVD’ers.” Mustapha kent de weg in het hart van de democratie al goed. 

In de wandelgangen van de SP loopt hij langs verschillende Kamerleden, hij groet ze allemaal vriendelijk. Zijn kantoor is bezaaid met pamfletten met teksten als: 'Wonen is een grondrecht' en 'Slopen is bezopen'. Op een kast staat een foto van hem, genomen tijdens zijn toespraak bij een woondemonstratie in Rotterdam. Zijn activistische stijl sprak de SP aan en daarom is hij gevraagd om voor kamerlid Sandra Beckerman als fractiemedewerker het dossier volkshuisvesting op zich te nemen. 

Onderdeel daarvan is het onderwerp vakantieparken die door ‘roofinvesteerders’ worden opgekocht. Personen die wonen op die parken moeten na de verkoop vertrekken. Zo’n zelfde situatie maakte Mustapha mee in de Tweebosbuurt. “Wat ik goed vind aan de SP is dat ze actie combineren met beleid. Vanuit Den Haag kan je de wereld niet veranderen, dat kunnen we alleen samen met de mensen in het land.”

Maar waar begon het allemaal? In januari 2021 maakte Rijnmond een verhaal over de Tweebosbuurt. De verslaggever overnachtte bij Mustapha om te ondervinden hoe het is om te wonen in een huis waar de sloopkogel als een zwaard van Damocles boven de wijk hangt. Mustapha was achter de schermen al volop bezig met het organiseren en mobiliseren van bewoners uit de wijk. Dit verhaal was zijn eerste optreden in de media. Ook andere media ontdekten de charme, bevlogenheid en inhoudelijke kennis van Mustapha.

Daarna ging het hard. Hij pakte steeds vaker de microfoon op. Zoals in april, bij het begin van de sloop van de Tweebosbuurt. “Ik had toen een brok in mijn keel.” Maar ook tijdens de grote woondemonstraties in Amsterdam en Rotterdam. Tijdens de Woonopstand in Rotterdam was hij een van de organisatoren en sprak in het Afrikaanderpark naar eigen zeggen acht- tot tienduizend mensen toe. “Dat was een emotioneel moment.”

In de Tweebosbuurt was zijn doel duidelijk: het tegenhouden van de sloop. Het liefst zou hij dat voor andere wijken in Nederland die hetzelfde lot afwachten ook doen. “Hier kan je beleid beïnvloeden. Je mag als volksvertegenwoordiging nieuwe wetten maken of wetten veranderen. Wat ik het liefste zou willen is een wetsvoorstel maken dat huurders beter beschermt tegen sloopplannen waar mensen niets over te vertellen hebben, zoals in de Tweebosbuurt gebeurd is.”

Mustapha zegt dat het afgelopen jaar voelde als dertien jaar. En dan de hamvraag: waar droomt hij over en waar ziet hij zichzelf over 10 jaar? Mustapha moet lachen. “Minister van Volkshuisvesting. Waarom niet? Dit is een droom. Het mag niet uitlopen op een nachtmerrie.”