Somalisch-Rotterdamse postbode Ahmed begon hier te rennen: 'Rotterdam is voor mij hardlopen en hardlopen geeft me stabiliteit'

"De vermoeidheid begint", constateert Ahmed Abdillahi begin maart. "Ik denk dat ik even rust nodig heb. Gelukkig heb ik straks twee weken vakantie." De postbezorger uit de Rotterdamse Afrikaanderwijk beleeft drukke tijden. Omdat de gemeenteraadsverkiezingen voor de deur staan sjouwt hij zich een bult aan verkiezingspost. "Die grote grijze lijsten met de kandidaten, ken je die? Die wegen echt als lood als je die in je tas hebt."

Daarnaast hielp hij een buurtgenoot met verhuizen. En natuurlijk zijn hardloopkilometers: al wekenlang meer dan 100 km per week. Abdillahi's accu raakt leeg. Als verslaggever van Rijnmond ontmoette ik Abdillahi in de Afrikaanderwijk. Hij woont daar en ik werkte er. Hij werkt bij de post, is filosoof en is begaan met de armen, terwijl hij het zelf ook niet breed had, en maakt praatjes met iedereen, van voetballers tot de burgemeester.

Ook neemt hij regelmatig de tijd om citaten van beroemde mensen te appen. Daar is hij gek op. Vijf weken voor de marathon krijg ik een berichtje: "De aarde biedt voldoende om ieders behoefte te bevredigen, maar niet ieders hebzucht - Mahatma Gandhi."

Waar de meeste lopers op weg naar de marathon een aanpak met strakke schema's hanteren, prepareert Abdillahi zich op zijn 'Afrikaans'. "Ik loop op gevoel. Als ik zin heb 16 kilometer te lopen, doe ik er 16. Ik loop zoveel door Rotterdam dat ik de afstanden inmiddels uit mijn hoofd ken. Ik loop hoe ik me voel en wat mijn lichaam op dat moment wil."

Dat leidt tot trainingen waar velen het benauwd van krijgen. Zo liep Abdillahi op zaterdagavond 35 kilometer. "Heen en weer naar Hoogvliet, dat kende ik helemaal niet." De dag erna volgden er nog eens 25 . Zoiets vind je in weinig schema's terug, maar Abdillahi doet het. "Misschien ben ik daarom moe. Maar ik wilde het gewoon. Het zat in mijn hoofd."

Als kind groeit Abdillahi op in het onrustige Somalië. Op zijn negende belandt hij met zijn oudere broers in Duitsland. Sport is nieuw voor hem. "Ik herinner me nog dat ik op een atletiekbaan stond. We hielden een wedstrijd en ik kwam als eerste van de klas over de finish. Jij hebt talent, zei de leraar. Ik heb er daarna eigenlijk nooit wat mee gedaan."

Van Duitsland gaat het naar Friesland waar hij opgroeit als tiener. Na nieuwe omzwervingen belandt hij ruim twintig jaar geleden in Rotterdam. Hij wordt onder andere gegrepen door de gedachten van Erasmus. Nog worstelend met de Nederlandse taal leest hij het werk van de filosoof. De hang naar intellectuele vrijheid raakt hem.

In Rotterdam ontstaat ook de loopvonk. "Ik zag elke avond mensen rennen. Zelf dronk ik te veel in die tijd en ik rookte. Maar toch heb ik mijn hardloopschoenen aangetrokken en ben gaan lopen. Ik wilde mijn leven veranderen." Abdillahi schrijft zich in 2001 in voor de 15 kilometer lange Zuidersterloop. Het wordt een loodzware tocht. "Dat heb ik onderschat. Ik was nog een beginner."

Daarna gaat Abdillahi vaker en verder hardlopen. "Lopen gaf me stabiliteit. Ik kwam tevreden thuis. Hardlopen was ook escapisme. Ik wilde wegrennen uit de moeilijke omstandigheden waarin ik leefde." Hij moest rondkomen van een minimuminkomen. Stuurde geld naar zijn familie. Soms is het ronduit overleven. "Ik hield vol. Hardlopen heeft mijn karakter gevormd."

Ik bel Ahmed als hij in Londen op familiebezoek is. Het is dan nog twee weken tot de marathon. "Hier wonen mijn zus, mijn ex-vrouw en mijn 17-jarige zoon. Ik heb ze ruim twee jaar niet gezien door corona. Ik ben blij dat ik nu weer bij ze ben." Ook in London loopt Abdillahi hard. Op een dinsdag wil hij spontaan een marathon lopen. "Eén lange weg naar de Thames. En daarna erlangs. Alleen maar rennen, rennen en nog eens rennen, rechtdoor, geen enkele afslag. Het was fantastisch. Het was alleen warm en ik was te heet gekleed. Ik ben gestopt bij 38 kilometer. Ik had verder gekund, maar dat had ik moeten forceren en misschien schade aangericht."

Ik spreek mijn twijfel uit. Is dit wel verstandig twee weken voor het startschot? Niemand die ik ken doet dit. "Maurice, je weet dat ik mijn lichaam ken. Ik heb mijn eigen route, ik ga mijn eigen weg. Dit is mijn eigen manier van trainen." Langs zijn eigen weg passeerde Abdillahi in oktober vorig jaar in een mooie drie uur en negen minuten de finish op de Coolsingel.

"Ik heb er zoveel zin in", zegt Ahmed twee dagen voor de marathon. "Ik heb mijn startnummer gehaald en nu gaat het beginnen. Zaterdag moest ik eigenlijk werken in het sorteercentrum, maar mijn baas geeft me vrij. Hij snapt hoe een loper zich voelt de dag voor een grote wedstrijd, hij liep zelf vroeger ook marathons."

Rotterdam wordt het tafereel van een bijzondere tweestrijd. De nummers twee en drie van de Olympische Spelen in Tokyo nemen het tegen elkaar op. Abdi Nageeye uit Nederland en Bashir Abdi uit België, allebei oorspronkelijk uit Somalië. Ahmed hoopt dat zijn landgenoten schitteren in Rotterdam. "Dit is geweldig. Ik ben heel blij met deze mooie aandacht voor de Somalische gemeenschap. Ik hoop dat Rotterdam straks ziet dat er nog veel Abdi's zijn. Jongeren met talent. Niet alleen op het gebied van hardlopen. Als we een beetje in ze investeren, kunnen zij straks ook tot wasdom komen."