Oorlogsherinneringen van een 5-jarige

Tijdens het bombardement op 14 mei zat hij met zijn ouders en jongere zusje in de kelder van de groenteman aan de Schermlaan. Anderhalf jaar later verhuist het gezin naar het Zevenbergsedijkje op IJsselmonde, een landelijk gebied met alleen lintbebouwing langs de dijken. Door die verhuizing kruist het pad van Aad dat van Duitser Horst Johne, een Duitser die 'goed' was in de oorlog, al werd dat niet door iedereen gezien.

Op nummer 19 woont de familie Gombert, waarvan de zoons actief zijn in de NSB en de SS. Daarnaast, op nummer 17, woont de familie Oostveen. Koos Oostveen blijkt zeer actief in het verzet, zoals meer mensen op het dijkje: melkboer Zwaal, Arie de Gelder, van Os en boer Barendrecht, die ook onderduikers heeft.

Als Aad's vader te werk gesteld wordt in Berlijn, heeft zijn moeder moeite om het in haar eentje te rooien. Ze raakt bevriend met Riek en Horst Johne. In de oorlogsjaren die volgen heeft Horst de vaderrol op zich genomen voor Aad, beseft Aad jaren later.

Horst wordt opgeroepen voor Duitse dienst, maar krijgt een relatief goede plek. boven op de toren van de grote kerk van Dordrecht moet hij 'vijandelijke' vliegtuigen spotten. Maar na de inval van de geallieerden in Normandië moet hij naar het front. Horst deserteert en rijdt in een gestolen legerwagen met geweer en munitie terug naar Rotterdam. Hij duikt onder bij vrienden en brengt de hongerwinter door zonder Riek, zijn zoon en Aad.

Na de bevrijding wordt Horst opgepakt en geïnterneerd, alsof hij een landverrader is. Maar Horst is een Duitser die in Duitse dienst moest en vervolgens deserteerde. De buurtbewoners schrijven een brief, die zij allen ondertekenen. Zij bevestigen dat er niets op Horst is aan te merken, dat hij zich juist voor de Nederlanders heeft ingezet en pleiten Horst volledig vrij.
Het mag niet baten, pas in 1946 komt hij weer terug op de dijk.
De vader van Aad heeft een groot welkomstbord gemaakt: in oranje met witte letters Want welkom is hij!