Tineke Teunen zet zich al 35 jaar in voor COC Rotterdam

"Ik kom uit een gemengd gezin. Mijn moeder was katholiek, mijn vader communist. Ik denk dat mijn strijdbaarheid daar wel uit voortgekomen is", zegt Teunen op Radio Rijnmond.

"Ik was zeventien en werkte in de kinderbescherming. Daar werkten alleen maar nonnen. En meiden. Er was een ander stel dat op elkaar viel. Daar ervaarde ik het voor het eerst."

"Nog niet zo lang geleden was homoseksualiteit strafbaar. Dus in die tijd (begin jaren '60, red.) had je het er niet over. Er werd heel geheimzinnig over gedaan. Er werd ook in bedekte termen over gesproken.''

''Je had het sowieso niet over een lesbische vrouw, die term werd niet gebruikt. Maar het is voor mij nooit beklemmend geweest. Ik was gewoon een jonge meid. Ik had een paar vriendinnen die ook zo waren en dat gaf toch ook wel iets speciaals. Je was toch bijzonder."

"De meeste mensen ontmoeten hun lief op het werk. Ik ook. Wij vonden elkaar en zijn toen samen naar een tentoonstelling over homoseksualiteit gegaan, 'Niet Verkeerd'. Daar ontstond het gewoon. En zo raak je aan elkaar verslingerd en nu wonen we al 25 jaar samen."

"De emancipatie van heel veel homo's en lesbo's is gerealiseerd, maar de emancipatie van de samenleving loopt nog wat achter. Je kunt het in de wet wel regelen, maar dat wil niet zeggen dat het in het gedrag geregeld is. Onze medewerkers gaan langs op scholen voor voorlichting.''

''De doodsverwensing komt nog regelmatig langs in de klas. In sommige klassen ontstaat er een goed gesprek, maar soms krijg je ook wel bedreigingen.''

"Toen ik hoorde dat de koning langs zou komen, voelde dat als een erkenning voor deze organisatie, voor de mensen voor wie zij staan. Het Koninklijk Huis is overal al geweest, maar nog nooit bij een organisatie voor LHBT'ers. En door deze daad denk ik: zo, dit is wat we bereikt hebben. Wij zijn een onderdeel van deze samenleving."