Nooit meer slapen in een boedelbak

Het is er verre van ideaal, zegt hij. Maar het personeel is aardig, hij krijgt goed te eten en het is er lekker warm. Dat laatste is deze dagen, met temperaturen die 's nachts onder het vriespunt zakken, geen onbelangrijke bijkomstigheid.

Blom heeft wel eens buiten geslapen toen het vroor, vertelt hij. In een boedelbak. Het zeil van zo'n aanhanger houdt de wind en de regen wel tegen, maar de kou niet. Dus dan werd hij 's morgens wakker met benen waar alle gevoel uit verdwenen was. "Net of ik op spijkers liep."

Vanaf 08.00 uur kon de bak worden verhuurd, wist hij. Het was dus zaak om tijdig vanonder het knalgele zeil te kruipen. Maar op een keer ging dat mis. Toen werd de bak aan een trekhaak gekoppeld en reed een argeloze chauffeur in volle vaart naar Brabant, met Eric onverhoopt in zijn kielzog.

Rafelrand
In de daklozenopvang bij de Coolhaven ligt hij nu met zestien man op een kamer. Niet iedereen ruikt even fris, er wordt flink gemopperd en 's nachts snurkt de een nog harder dan de ander. "Nog even volhouden", zegt Eric. "Want volgende maand heb ik hoogstwaarschijnlijk weer een eigen huis. Dan gebruik ik zo'n boedelbak alleen nog maar om plantjes voor mijn tuin in te vervoeren."

Er zijn meer mensen in de opvang die na een 'gewone' carrière toch aan de rafelrand van de samenleving terechtgekomen zijn. "Mijn maatje hier was vroeger computerprogrammeur. Maar ook hij is even naar links gegaan waar hij beter rechtsaf had kunnen slaan."

Samen proberen de mannen hun leven weer op de rit te krijgen. Ze trekken veel samen op. En in de nacht heeft Eric nóg een pluspunt bij zijn buddy ontdekt: hij snurkt niet....