ARCHIEF RIJNMOND 27 nov 2016 - Clint Eastwood

De sterren, de beroemdheden, vlogen weer eens over tafel.

Ik had een vriendin op bezoek en vanachter een kop koffie vertelde ze wat haar laatst was overkomen toen ze de was stond te vouwen.
De telefoon ging, ze nam op, noemde haar naam, en hoorde een vrouw in het Amerikaans-Engels zeggen: ‘Momentje, ik verbind u door.’
Daarna zei een diepe mannenstem: ‘Hello, this is Clint Eastwood.’

Ja, ja, Clint Eastwood, de gevierde acteur.
De man van Rawhide, Dirty Harry en talloze andere acteerprestaties.
En die belde haar.
Leuke grap.

De vriendin geloofde het niet.
Iemand nam haar in de maling.

Na een tijdje vroeg de diepe stem aan de telefoon wat hij kon doen om haar ervan te overtuigen dat hij het echt was.
‘Nou,’ zei de vriendin, ‘zeg eens: make my day.’
Dat deed ie.
En toen was er geen ontkomen meer aan.
Het klonk echt precies als in de film.
Hij was het echt.

Wat ook wel weer te verklaren was.
Die vriendin werkt aan een, beoogde, Amerikaanse tv-serie waar Clint Eastwood bij betrokken is.

Later heeft ze hem ook ontmoet, op een feestje, in Los Angeles.
Er was nog een man bij. Ene Rob.
Rob ging wel even de drankjes halen.
Pas toen ze Rob zag terugkomen drong tot de vriendin door wie deze ‘Rob’ was.
Robert Redford.

Het deed mij denken aan een verhaal dat ik jaren geleden hoorde over een wat verre kennis die met haar man naar Amerika was verhuisd en die in New York in haar uppie op een huisfeestje was beland. Ze vond het feestje maar zo-zo en besloot al vrij vroeg af te taaien.
Bij het zoeken naar haar jas, liep ze tegen een man aan die ook wegging.
‘Zullen we samen ergens een kop koffie drinken?’ stelde de man voor.
‘Dat is heel vriendelijk, maar ik ken je helemaal niet,’ sputterde de kennis wat tegen.
Waarop de nog onbekende heer zijn rechterhand uitstak en zich voorstelde. ‘Robert. Robert de Niro.’

Op de een of andere manier zijn dat verhalen die tot de verbeelding spreken. Een wereldberoemdheid in het wild tegenkomen, of aan de telefoon krijgen terwijl je net de was staat te vouwen.
Dat is toch alsof er een God even de Olympus afdaalt om zich te onderhouden met een gewone sterveling.

Want dat doen we met beroemdheden, hè?
We zetten ze op zo’n hoog voetstuk dat we ons nauwelijks meer kunnen voorstellen dat het ook gewone mensen zijn die naar een feestje gaan en iemand opbellen.

Blijkbaar voorziet dat in een behoefte, om sommige mensen ver boven onszelf te plaatsen. Onbereikbaar hoog, en gezegend met talenten waar wij niet aan kunnen tippen.
Misschien is het wel een soort religieus verlangen.

Maar wat als de schijnbaar onbereikbare grootheid zich opeens aan je openbaart? Wat levert dat voor ontmoeting op? Wat voor gesprek heb je dan?
Is de afstand wel te overbruggen?

Nou, ik heb zelf ook eens zo’n situatie meegemaakt.
Ik was op een feestje van het Filmfestival Rotterdam in het Hilton Hotel en zag daar een vrij kleine, wat jongensachtige man voorbij lopen die als twee druppels leek op Caetano Veloso, een van mijn Braziliaanse muziekhelden.
De gemiddelde luisteraar – of lezer - zal die naam weinig zeggen, denk ik zo, maar in Brazilië is Caetano een megaster.
En terecht.
Hij heeft geweldige dingen gemaakt in de loop der jaren.
Die ik ook allemaal in de kast heb staan.
Ik bewonder hem zeer.

En nu liep hij hier zomaar langs mij, in het Hilton.
Als ie het was, tenminste.
Was ie echt zo klein?
Het had iets surrealistisch.
Alsof een deel van de werkelijkheid was gekrompen.

Toen ik datzelfde mannetje even later wéér zag, ben ik op hem afgestapt.
Ik zei tegen hem, ik weet niet meer in welke taal: ‘Meneer, u lijkt heel erg op Caetano Veloso.’
‘Ik ben het,’ antwoordde hij droogjes.

Ja, en toen?
Toen voegden zich al snel andere mensen bij ons, ik geloof Brazilianen, die het mogelijke gesprek voor mijn neus wegkaapten.

Ik was er niet rouwig om, geloof ik.

Ik ben er nog wèl een tijdje zwijgend bij blijven staan.
Ik geloof: vervuld van het soort ontzag dat iemand kan bevangen bij het aanschouwen van een prachtige sterrenhemel tijdens een heldere nacht.

SPEELLIJST

DE TUNE
1. Ik mis je – John Verkroost

2. Corcovado (Quiet nights of quiet stars) – Karin Staffhorst

KERST & SINTERKLAAS
3. Elke dag kerst – Melissa ’t Hart
4. A few thoughts on Sinterklaas – Drs. P
5. Sinterklaasmontage Willem van den Hurk

6. Hun eerste woning - Willem Wilmink
7. Marleen - Mike Boddé

AANKONDIGINGEN
8. Americanas – Metropole Orchestra Big Band

9. Ups and downs - Eddy & The Eddysons