Gegil bij concerten en flauwvallende meisjes: 'Henny Vrienten gaf Doe Maar de boost naar megapopulariteit'

Fan van het eerste uur Sandra van Steen kreeg vandaag een telefoontje met het nieuws van zijn overlijden. "Dat was 2 minuten voordat het persbericht werd verstuurd. 'Ik heb het slechtste nieuws aller tijden', was de boodschap. Het was niet helemaal onverwacht, maar je schrikt toch."

In het najaar werd de tour van Doe Maar afgelast vanwege de ziekte van Vrienten, nadat het eerder al een paar keer werd uitgesteld door corona. De populaire band werd in 1978 opgericht. Vrienten kwam er twee jaar later bij, hij volgde Pieter Dekker op. Doe Maar bestond daarna uit Vrienden, Ernst Jansz, Jan Hendriks en Jan Pijnenburg. Uiteindelijk stopte de groep in 1984.

Hoewel Doe Maar regelmatig bij elkaar kwam voor reünieconcerten, had Vrienten een haat-liefde verhouding met het publiek, vertelt Van Steen. "De band was zo ontzettend populair dat het niet meer te handhaven was." De Doe Maar-kenner denkt dat dit veel met Vrienten heeft gedaan. "Hij trok zich terug op zijn privéterrein. En af en toe liet hij er iemand toe, maar ik ben ervan overtuigd dat als die tour niet van start zou gaan op het moment dat hij ziek was, hij dit nooit bekend had gemaakt."

In de jaren '80 beleefde Doe Maar vele muzikale hoogtepunten. Van Steen werd fan van de band in de brugklas. "Toen begon het pas echt. Popmuziek werd toen ook veel belangrijker." De toen jonge Sandra volgde de band op de voet dankzij de muziekbladen van toen, zoals MuziekExpress, Popfoto en de Hitkrant. "Al die blaadjes stonden in die tijd helemaal vol met Doe Maar, want dat verkocht als een tierelier. Ik kocht dat ook allemaal."

Voordat Henny Vrienten leadzanger werd bij de band, was Doe Maar niet zo'n succes. "Hij heeft de band echt een boost gegeven", vertelt Van Steen. Een paar jaar was de band megapopulair, maar in 1984 was het afgelopen. "Dat gegil tijdens concerten, meisjes die flauwvielen... Daar ergerde ik me ook wel aan." Dat de band stopte vond Van Steen dan ook heel erg, maar tegelijkertijd begreep ze het ook. "Ik heb heel lang het gevoel gehad dat wij onze band vermorzeld hebben, vanwege de vele publiciteit, de vele fans en al het gedoe eromheen. Hierdoor bleef er weinig over voor de muziek."

De bandleden gingen vervolgens andere dingen doen. Vrienten schreef voor musicals, maakte songteksten voor bands, maar ook voor het Concertgebouworkest.

Van Steen heeft de band niet alleen op het podium gezien; ze heeft Vrienten ook een paar keer ontmoet. De eerste keer dat ze hem persoonlijk sprak was ze 16 jaar oud. Vrienten trad toen op in poppodium Baroeg op Zuid. "Het was een beetje een ruige tent, dus mijn vader bracht me met een paar vriendinnen. Hij vond het wel een beetje een gekke tent, dus hij ging mee naar binnen." Eenmaal in Baroeg doet de vader van de 16-jarige Sandra iets wat ze niet had verwacht. "We waren heel vroeg en ik had nogal last van fanschaamte. Maar mijn vader stapte toen op Henny Vrienten af en begon een praatje met hem te maken." Hoewel Sandra zich even geneerde, was er vanaf dat moment altijd tijd voor een praatje. "Hij zei dan ook altijd: 'Doe de groeten aan jouw ouders!'"

Van Steen heeft van Doe Maar een bijzonder collector's item in haar bezit: de eerste gitaal van Vrienten. Het gaat om een oude, niet meer bespeelbare gitaar waar de handtekening van de muzikant op staat. Van Steen heeft hem gekocht tijdens een veiling op een Amsterdams gymnasium, waarvan de opbrengst naar Oekraïne zou gaan. "Dit is een topstuk. Ik herkende de handtekening van Vrienten alleen niet heel goed, maar ik ben het nagegaan en dit was zijn eerste gitaar. Zijn moeder kocht het voor hem in een muziekwinkel in Tilburg."

Als de superfan gevraagd wordt hoe we Henny Vrienten moeten herinneren, zegt ze: "Als een fantastische muzikant, maar ook als een echt mens met al z'n onhebbelijkheden en zijn goeie kanten."