Parkinsonpatiënten knappen op van bokssport: als je binnen blijft ga je snel achteruit

Als iedereen is opgewarmd is het tijd voor de kerntraining met eigenaar en bokser Gerard Bok. De patiënten staan in een kring en worden om de beurt uitgedaagd klappen uit te delen. “Kom op! Linkse hoek, rechtse hoek. Kijk je tegenstander aan!” roept Gerard terwijl hij zijn leerling vriendelijk maar dwingend in de ogen kijkt. "Wacht effe, mijn knie zit op slot", zegt Nick. Da's een typische Parkinsonverschijnsel, legt hij later bij de koffie uit. "Ineens wil dat been niet meer."

“We hebben nu ongeveer dertig Parkinsonpatiënten die regelmatig meedoen”, vertelt de initiatiefnemer van Parkinson Boksen Rotterdam uit. Zelf weet Henri van der Dussen (56) sinds vier jaar dat hij Parkinson heeft. “Toen ik de diagnose kreeg en erover ging lezen, ontdekte ik dat bewegen belangrijk is. Vooral technische sporten als boksen zijn effectief. Er gebeurt iets in de hersenen, er worden nieuwe paadjes aangemaakt, die ervoor zorgen dat je minder snel achteruit gaat.” Van der Dussen, die van huis uit organisatieadviseur is, zocht contact met Gerard Bok en Parkinson Boksen Rotterdam was een feit.

De groep is in twee jaar uitgegroeid tot een hecht en bont gezelschap met mensen uit alle lagen van de bevolking. Het gaat om mensen met beroepen van schilder, marktkoopman tot chemicus en onderwijzer. Inmiddels beperken ze zich niet alleen tot boksen. Er wordt ook samen gedanst, gevoetbald, getafeltennist en lief en leed gedeeld. Binnenkort starten ze met een appgroep over gezonde voeding.

Voormalig basisleerkracht Ria Verbeek (73) kreeg de diagnose Parkinson een half jaar geleden. De symptomen vallen mee zegt ze. “Als ik stress heb, gaat mijn linkerarm trillen en verder heb ik minder energie.” Ze komt trouw naar alle bokstrainingen. Ze vindt de groep 'geweldig'. "Het zijn allemaal lotgenoten. Je hoeft je niet waar te maken, je wordt gelijk opgenomen in de groep. Het is sociaal heel belangrijk voor mij en voor ons allemaal. Ik kan het niet meer missen.”

Een andere vaste bezoeker is oud-marktkoopman Nick de Koning (61). Hij wist nog niet dat hij de ziekte had toen een kennis hem zag lopen in het bos. "Ze zei: ‘Nick man, je loopt alsof je Parkinson hebt’. Hij imiteert de kennis op een lompe toon. Kort daarna kreeg hij inderdaad de diagnose. “Ik moet bij elke stap nadenken en dan struikel ik soms nog over mijn schoenen.”

Het weerhoudt hem er niet van om volop te bewegen. “Ik doe alles om deze ziekte tegen te gaan. Ik sport me suf en soms voel ik me nog schuldig dat ik niet genoeg doe. Die gezonde voeding vind ik nog wel lastig.”

Henri (56) is met serieuze plannen bezig om Parkinson Boksen uit te breiden. Hij is op zoek naar locaties in Ridderkerk en Rotterdam-Zuid. Hij schat dat er in Rotterdam alleen al drieduizend Parkinsonpatiënten zijn. Die kunnen beter niet achter de geraniums gaan zitten, vindt hij. “Veel patiënten kruipen in hun schulp en komen niet meer buiten. Want wie Parkinson heeft, loopt een beetje als een dronkenman en krijgt daardoor rare blikken. Maar ja, als je binnen blijft en niet meer beweegt, ga je snel achteruit.”

Bokser Gerard Bok geniet zichtbaar van de training met de Parkinson Boksers. Hij hoopt dat hij de lessen kan blijven geven. Maar onlangs is er een kink in de kabel gekomen. In maart liet de gemeente ineens weten het pand te willen verkopen. De toekomst is ongewis. Maar het ziet er desondanks niet ongunstig uit voor Bok en de Parkinson Boksers. D66 en Leefbaar Rotterdam hebben vragen gesteld en vinden dat de boksschool moet blijven. Gerard heeft hierdoor goede hoop dat hij door mag blijven gaan.

Nick, Henri en Ria zijn in ieder geval van plan om nog lang door te gaan met boksen. Nick: “Ik kan het iedereen die Parkinson heeft aanraden om mee te doen. Het is niet alleen goed voor je, maar de mensen hier, zoals Gerard en de twee trainers, zijn liever dan lief”.