Rotterdam in frivole wc-pot

De pot is eind negentiende eeuw in Engeland gemaakt. Er is ruimte gelaten voor een persoonlijke tekst. In deze pot staat 'Rotterdam'.

Mest
Uitwerpselen van Rotterdammers worden lange tijd gebruikt als mest. Als de landbouw in de late Middeleeuwen uit de stad verdwijnt, is poep geen nuttige mest meer, maar vooral afval.

De inwoners van de stad gooien hun vuil en ook uitwerpselen in de grachten waar ze ook hun drikwater uithalen. In de negentiende eeuw neemt het aantal inwoners van Rotterdam toe en dan loopt dit volledig uit de hand.

De stank is enorm en ziektes als tyfus en cholara eisen regelmatig honderden slachtoffers. Stadsarchitect Rose maakt in 1842 een plan, zijn 'Waterproject'. In dat plan worden singels aangelegd, waardoor de grachten, vaarten en vesten worden schoongespoeld.

Het vuil moet op die manier naar de Maas geloosd worden. Roses plan kost veel geld en er wordt geen haast mee gemaakt. Tot een grote cholera-epidemie in 1853. Daarna wordt een simpele versie van het plan uitgevoerd. In 1866 is het klaar.

Aan het Waterproject van Willem Rose heeft Rotterdam bijvoorbeeld de Noordsingel en de Westersingel te danken.

In 1863 kiest de stad voor het moderne gesloten spoelsysteen: een water closet (wc dus). Dat spoelt de ontlasting van water in een rioolsysteem. De aanleg van riolering en waterleidingen kost veel tijd.

Poep in tonnen
De stad neemt daarom in 1877 een tonnenstelsel in gebruik. De Rotterdamse poep wordt door de pas opgerichte Reinigingsdienst huis aan huis opgehaald in tonnen.

Begin twintigste eeuw is het spoelsysteem in de hele stad ingevoerd.