De Waterfront-miljoenen lijken verdwenen

Uit de geheime stukken blijkt dat de miljoenenfraude bij het voormalige poppodium Waterfront vermoedelijk het werk was van de vader van de huurder van het pand. Daarbij werd de fraude mogelijk gemaakt door één ambtenaar van de gemeente Rotterdam, die ongestoord zijn gang kon gaan omdat de algehele controle binnen de gemeente faalde. De stukken maken duidelijk dat de fraude jarenlang ongezien en onopgemerkt kon blijven doordat er geen financieel toezicht was.

De 53-jarige Gürsel Kan en zijn 33-jarige zoon Göksel raken in 2010 betrokken bij Waterfront. In dat jaar huurt Göksel het pand aan de Rotterdamse Boompjeskade van de gemeente om er feesten te organiseren. Na een paar maanden stopt Göksel met het betalen van de maandelijkse huur omdat het Waterfront-pand volgens hem gebreken vertoont. De zoon vraagt zijn vader om de zaken voor hem te behartigen.

Uit de vertrouwelijke stukken blijkt echter dat de twee Kan's zélf verantwoordelijk zijn voor de gebreken. Het gaat namelijk om schade die is ontstaan nadat zij het pand rigoureus hadden verbouwd. De gemeente is daar als huisbaas niet over geïnformeerd, maar draait wel op voor de kosten. Vader Kan declareert er lustig op los en Rotterdam betaalt hem in totaal 6,5 miljoen euro uit. Al die tijd wordt er geen huur betaald.

Vader Kan heeft overigens eerder bij monde van zijn advocaat alle beschuldigingen van fraude ontkend.

Medio 2015 overspeelt Gürsel Kan zijn hand. Hij wekt argwaan als hij meerdere keren belt over de betaling van zeven facturen met een totale waarde van dan 1 miljoen euro. Een medewerker constateert dat de gemeente geen opdracht heeft gegeven voor werkzaamheden die in de facturen worden opgevoerd. De alarmbellen gaan af en een onderzoek wordt ingesteld.

Een jaar later, in juni 2016, verleent de rechtbank toestemming om beslag te leggen op de spullen en bankrekeningen van vader en zoon Kan. Dat is te laat want in de geheime stukken staat dat “het beslag geen doel heeft getroffen.” De miljoenen die de gemeente naar het bankrekeningnummer van het bedrijf van vader Kan heeft overgemaakt, zijn daar vanaf verdwenen.

Ook het beslag op alle andere bankrekeningen is “weinig succesvol gebleken”. De gemeente Rotterdam heeft tot nu toe slechts een schijntje kunnen terughalen van de uitgekeerde betalingen: 4300 euro.

De kosten die de gemeente heeft moeten maken om beslag te laten leggen, zijn al hoger. Dat gaat om een bedrag van 5400 euro. De advocaatkosten, de kosten voor het onderzoek naar deze zaak en de nasleep, zijn hierbij niet meegerekend. Dat kost de gemeente al meer dan een miljoen euro, blijkt uit de stukken.

Het Openbaar Ministerie heeft de zaak in onderzoek. De gemeente Rotterdam heeft aangifte gedaan van fraude en oplichting tegen vader en zoon Kan, en aangifte van strafbaar handelen door twee ambtenaren. De gemeenteraad gaat de miljoenenfraude bij het Waterfront-pand ook onderzoeken om te achterhalen hoe dit binnen de gemeente vijf jaar lang heeft kunnen voortduren.

Vader Kan is spoorloos. Volgens zijn advocaat is hij in Turkije en ontkent hij alle aantijgingen. Het adres van zoon Kan is onbekend maar hij zou nog altijd in Rotterdam zijn.