Te land, ter zee en in de lucht: deze supporters reisden de halve en hele wereld over om er vandaag bij te zijn

Naam: Dirk Heintz
Woonplaats: iets ten noorden van Sydney, Australië
Reistijd: Dertig uur, zeven uur wachten op vliegveld San Francisco

"Vijf jaar geleden waren mijn zoon Oliver en ik erbij toen Feyenoord kampioen werd. Dat was onvergetelijk, echt de beste tijd uit ons leven. Na de halve finale tegen Marseille wist ik meteen: als ik weer twintig jaar moet wachten op de volgende Europese finale ben ik bijna zeventig. Ik ga! Nee, mijn vrouw sputterde niet tegen. Onze eerste date was bij Feyenoord - Willem II in 1993. We wonnen gelukkig met 3-0 en we hadden een heel gezellige dag samen, haha. Ze weet hoeveel Feyenoord voor me betekent. Vanavond zit ik in de Kuip. Niet in Tirana, maar zo ben ik er toch bij, tussen de supporters. Ik verwacht dat het weer een voetbalfeest wordt."

"Oliver had ook nu graag meegewild, maar hij heeft eindexamens. Onder meer in het vak Nederlands. 'Ja maar pap, zo kan ik juist mijn Nederlands goed oefenen', probeerde hij nog. Helaas vriend, ik snap het, maar je examens gaan nu echt even voor. Hij zet vroeg zijn wekker om te kijken. De aftrap is om donderdagochtend vijf uur Australische tijd. Maar dat heeft hij er wel voor over. Hij is ook gek van Feyenoord."

Naam: Anton van Kaam
Woonplaats: Dordrecht
Reistijd: vier dagen, op de motor

"Na de wedstrijd tegen Marseille wist ik: ik wil naar Tirana, maar mijn budget staat dat niet toe. Vliegen is gewoon te duur. Toen sprak mijn broer de inmiddels fameuze woorden: Ja maar, dan ga je toch met de motor? Het zaadje was geplant! Ik ben via Zuid-Duitsland en Italië met mijn tent van camping naar camping gereden. In Italië bleek er één camping niet meer te bestaan en in de wijde omgeving was er geen andere te vinden. Dat was even stress, maar het kwam goed. In Ancona heb ik de veerpont genomen naar Albanië, zestien uur varen. Daar ben ik maandag gearriveerd."

"Het is een geweldig avontuur, echt de reis van mijn leven. Het rijden was best spannend, ik spreek geen woord Albanees. Op de snelweg passeerde ik ezel en wagen en werd ik vervolgens ingehaald door een McLaren-bolide, hahaha. Een middenklasse bestaat hier geloof ik nauwelijks. Het voelt nu goed om hier te zijn, tussen de Feyenoorders die ik ken van de thuiswedstrijden. Ik was tien jaar oud toen ik voor het eerst naar het stadion ging. 1980, meteen in vak S. Sindsdien hou ik van Feyenoord. Een kaartje voor de wedstrijd heb ik niet. Als mensen iets weten kunnen ze me mailen. Daar zou ik heel blij mee zijn: antonvankaam@gmail.com"

Naam: Jan in 't Veld
Woonplaats: Battambang, Cambodja
Reistijd: dertig uur, via Bangkok en Zürich uiteindelijk naar Tirana

"Ik woon nu zestien jaar in Cambodja, maar ik ben in mijn tijd in Nederland altijd naar Feyenoord gegaan. Ik ben geboren in Numansdorp en ging ook altijd mee naar Europese uitwedstrijden, samen met mijn broer. In Battambang geef ik leiding aan een luxeresort Dit is een prachtige kans om mijn broer weer te zien. Hij is hier ook in Tirana. Het wedstrijdkaartje was duur, hier voor 500 euro gekocht, maar ik heb het er voor over. Het is gewoon fantastisch om hier te zijn. Tussen de Feyenoorders, samen met mijn broer. Dit hebben we zolang samen niet meegemaakt. Dit heb ik gewoon echt gemist."

Naam: Lars Hoff
Woonplaats: Gjerøy, Noorwegen, een eilandje net boven de poolcirkel
Reistijd: onbekend. Waarschijnlijk via Stockholm en Eindhoven

Als je denkt dat je alles wel hebt gehoord, dan komt Lars Hoff voorbij. Tijd om te bellen heeft hij niet, want hij moet - ergens in de buurt van Tirana - over vijf minuten beginnen aan een zes uur (!!!) durend examen Engels. Via de computer. "Ik zal vandaag geen A halen", tikt hij zelf met gevoel voor understatement via het chatprogramma. Een tien zit er even niet in voor Lars. Zonder ticket en zonder hotelreservering is hij vertrokken. "Ik heb straks een hoop om op terug te kijken, op mijn eilandje, die steen in de zee. Net als je denkt dat het studiejaar ten einde loopt, begint Feyenoord te voetballen als een tierelier. Het is een beetje surrealistisch allemaal."

Bij medesupporters uit Zwartewaal heeft hij onderdak gevonden. Zelfs een wedstrijdkaartje is gelukt. Hij appt een foto van zijn uitzicht, rafelige flats met daarachter bergen en een prachtige zonsopkomst. "Geen idee waar ik nu ben." Dit wordt het meest legendarische examen in zijn leven, dat kan niet missen.

Lars is inmiddels ingelogd op de server van zijn universiteit en niet meer te bereiken, maar via een prachtige documentaire van FRFC1908 komen we toch meer te weten over de 50-jarige Noorse Nederlander die weer is gaan studeren. In 1967 emigreerde zijn vader van Noorwegen naar Nederland. Hij opende in Brielle een Noorse bar voor zeelieden. Toen vader Hoff voor het eerst in De Kuip kwam was hij meteen verkocht. "Die liefde voor Feyenoord heeft hij doorgegeven aan mij. Daar ben ik hem extreem dankbaar voor", zegt Lars in beeld terwijl we het ruige Noorse poollandschap zien.