Zo Ben Ik Groot Geworden: Bert Blase

Vader en zoon bouwen samen amper geschiedenis op. Blase is anderhalf als zijn vader zichzelf van het leven berooft. Zijn moeder runt daarna in haar eentje een huishouden met vijf kinderen.

Bert is de jongste. Geen lastig joch. Eerder verlegen en bescheiden. En dol op sport. "Ik heb een tijdje betaald voetbal gespeeld."

Als hij wat minder hoog scoort op de schaal van Casanova dan zijn broer, vraagt die of Bert misschien op jongens valt. Nee, is het antwoord. "Maar in die tijd was ik gewoon meer op zoek naar mezelf dan naar een ander."

Op het vwo blinkt hij uit in exacte vakken. Beroepentests voorspellen een mooie toekomst als professor of sterrenkundige.

Het wordt een studie natuurwetenschappen. Maar de keuze schuurt en wringt. Als je ergens goed in bent, wil dat nog niet zeggen dat je hart daar ook ligt, merkt hij, en verlaat de universiteit.

Intussen heeft Blase zich niet alleen bekwaamd in bestuurlijke zaken. Hij kan masseren, heeft verstand van accupunctuur en voeding, is dichter, schrijver, muzikant en zanger. Mooie teksten en muziek hebben hem onder meer geholpen bij het verwerken van een groot verdriet: de dood van zijn 3-jarige dochtertje.