nieuws
Zo Ben Ik Groot Geworden: Johan Koeman
18 januari 2017, 14:05 • 2 minuten leestijd
De zoute zee slaakt een diepe zilte zucht....
"Ik moet de hele tijd aan dat liedje van Blof denken", zeg ik halverwege het interview tegen de directeur van het Leger des Heils in Rotterdam en omstreken. Johan Koeman (1959) knikt. De sfeer van weinig woorden, die de Zeeuwse popgroep schetst in het nummer
Aan de kust
komt hem bekend voor.
Maar men weet het niet
en zwijgt van wat men hoort en ziet
en zwijgt van wat men hoort en ziet
Koeman groeit op in het mossel- en oesterdorp Yerseke. Hij is de jongste van een gezin met tien kinderen. Een streng gereformeerde familie, waar dagelijks de Bijbel op tafel komt en waar moeder tijdens de afwas de psalm Hijgend hert der jacht ontkomen aanheft.
Pa is ouderling in de kerk. Doordeweeks zit hij "in de mossels", zoals dat rond de Oosterschelde heet.
Thuis wordt over van alles gesproken. Maar niet over écht problemen, over emoties en gevoel. Voor conflictbeheersing is de kop in het zand de beste remedie.
Maar dat is zoals het gaat
Hier aan de kust
Hier aan de kust
Koeman is een jaar of twaalf als hij met zijn broer op de motor naar Rotterdam reist voor het popfestival in het Kralingse Bos. In een walm van cannabis, omgeven door klanken van Jefferson Airplane en CCC Inc. ziet het jochie uit Yerseke wat hij bij de Zeeuwse meisjes tot dan toe nog niet zag: compleet ontblote bovenlijven. De vrijheid en de blijheid voelt als een paradijs op aarde.
Tot verdriet van zijn moeder worden daarna zijn haren langer en zijn broeken wijder. Ma geneert zich. Zo kan haar jongste toch niet aanschuiven in de kerkbanken?
Zin om een vissersboot te kopen of zich op een andere manier aan te sluiten bij het mosselgilde heeft hij niet. Johan had altijd al iets met de underdog en de minder bedeelden. "Die blik en die passie is nooit weggegaan. Ik vind het heerlijk dat ik daarvan mijn werk heb kunnen maken."
Luister via de blauwe icoontjes hierboven naar de audioverhalen van de directeur van het Leger des Heils
