Een lach, een traan en hakketakmuziek: 5 vragen over de Roparun

Het jaar is 1991. Sjaak Bril is werknemer bij een beveiligingsbedrijf en zit midden in de voorbereidingen voor zijn eerste marathon van Rotterdam. Vol enthousiasme deelt hij die met zijn baas, Peter van der Noord. Maar die is weinig onder de indruk van de lokale marathon. Bril zet door, maar moet het op de dag zelf na zo'n 25 kilometer opgeven, een blessure velt hem.

Na de gefaalde poging van Bril gaat Van der Noord een weddenschap met hem aan. Die marathon van Rotterdam is maar een loopje van niks, vindt de oudere Van der Noord. Wat pas echt stoer is? Helemaal naar Parijs lopen. Uit die weddenschap ontstaat de Rotterdam-Parijs-Run, hallo Roparun.

De twee gaan op zoek naar sponsoren en weten er al gauw meer te vinden dan verwacht. Wat blijkt: na afloop van de wedstrijd houden ze 10 duizend gulden over. Het duo besluit het geld na een tip te doneren aan de Daniel den Hoedkliniek. Van het geld worden mobiele infuushouders, telefoons en televisies aangeschaft, zodat de het ziekenhuisverblijf net wat aangenamer wordt voor de patiënten. Het doel van de Roparun is gevonden: het dragelijker maken van het leven van mensen met ongeneeslijke kanker.

Oprichters Sjaak en Peter blijven in de jaren die volgen erg actief in de organisatie, maar kiezen uiteindelijk voor een rol op de achtergrond. In 2015 krijgt Bril zelf kanker. Na twee zware jaren overlijdt hij in 2017 op 55-jarige leeftijd. Twee jaar later overlijdt ook Van der Noord aan dezelfde ziekte. Hij wordt 68.

Door de jaren heen verandert de vorm van de Roparun meerdere keren. In 2004 wordt de route omgedraaid en is de start juist in Parijs. Zo kunnen er meer teams meedoen. In 2012 komt er een tweede route bij, omdat het aantal deelnemers gigantisch toeneemt. Startplaats is dan Hamburg, maar vanaf 2020 wordt het Bremen, zodat een groter deel van de route door het noorden van Nederland kon lopen. Althans, dat was het plan vóór corona.

In 2020 kan de Roparun vanwege de coronacrisis niet doorgaan. Toch haalt het evenement alsnog 2 miljoen euro op. Een jaar later vindt de loop in aangepaste vorm plaats. Geen start in Parijs, maar het Limburgse Landgraaf. En niet in het Pinksterweekend, maar in oktober. De regio Rijnmond wordt niet aangedaan, maar opnieuw wordt ruim 2 miljoen euro opgehaald.

Ook dit jaar blijft de Roparun binnen de grenzen. Vanuit Twente starten twee verschillende routes, maar het eindstation keert traditiegetrouw terug naar de Coolsingel in Rotterdam. Ook start de Roparun weer in het Pinksterweekend.

Aan de Roparun doen dit jaar 224 teams mee. Die bestaan gemiddeld uit 25 personen, onder wie acht lopers. Zij leggen ieder gemiddeld zo'n 65 kilometer af. Daarnaast worden de teams aangevuld met verzorgers, cateraars, chauffeurs, wegkapiteins en minstens twee fietsers die de lopers begeleiden. Teams besluiten zelf hoe ze de taken verdelen.

De Roparun kent geen pauzes of onderbrekingen en gaat dag en nacht door. Daardoor zijn alle teams weer onderverdeeld in twee subteams. Eén subteam is altijd met één loper actief. Die lopers worden telkens afgewisseld. Nadat alle lopers van het ene subteam zijn geweest, is het de beurt aan het andere, zodat de eerste lopers kunnen uitrusten.

Waar het geld naartoe gaat, mag een team zelf bepalen. Ook organisaties, instellingen en stichtingen kunnen doneren aan de Roparun zonder mee te doen. Die doelen moeten volgens de organisatie wel gericht zijn op de zorg voor mensen met kanker. Dit jaar ondersteunt de run in totaal zestig doelen.

De teams zijn zelf verantwoordelijk voor het ophalen van geld. Dat kan door bij te klussen, te collecteren of sponsoren te zoeken. De de leden van een team zijn wel verplicht om Roparun-loten te verkopen. De opbrengst daarvan gaat direct naar het doel. Sinds het begin van de Roparun is in totaal meer dan 90 miljoen euro opgehaald.

Kersvers Roparun-directeur Gerard Bakx staat sinds december aan het hoofd van de organisatie. Volgens hem is er, ondanks de coronabeperkingen die toen nog in het vooruitzicht lagen, een mooie alternatieve route opgezet die dicht bij de traditie blijft. "We hebben heel snel aansluiting gezocht op de route die normaal vanuit Parijs komt. We doen veel van dezelfde steden aan. Ik denk dat de beleving voor mensen hetzelfde zal zijn."

Over het antwoord op de vraag wat de Roparun zo bijzonder maakt hoeft Bakx niet lang na te denken. "Ik ben 28 jaar bevriend geweest met Peter van der Noord. Ik heb het hele ontstaan van de weddenschap tot nu meegemaakt. Het hele evenement is een combinatie van een lach, een traan en vriendschap. Het is geen wedstrijd. Het gaat erom dat je het samen doet. Dat geeft enorm veel voldoening."

Als voorbeeld noemt Bakx een team dat zaterdagochtend in Twente aankwam voor de start. "Zij hadden elkaar daar voor het eerst ontmoet. Wanneer zij op de Coolsingel aankomen, zijn ze vrienden voor het leven. Dat teamverband is het allermooiste: het delen van verhalen, elkaar ondersteunen en vasthouden. Voor de start al zagen we hoe mensen elkaar opzochten en emoties deelden, om vervolgens op hakketakmuziek weer te dansen. Een lach en een traan!"