Pekingeend zonder dat er een vogel voor gestorven is: al 20 jaar pioniert De Oude Plek vleesloos in de Chinees-Indische keuken

Interieur met veel rode en groene tinten: check. Doorgeefluik voor het eten: check. Bekende gerechten op nummer op de menukaart: check. Alles in restaurant De Oude Plek wijst erop dat je in een traditioneel Chinees-Indisch restaurant bent. Alleen het aquarium ontbreekt.

Eigenaren Wyun Qin Lin en Ziming Wang (chef) runnen De Oude Plek sinds twaalf jaar. Het is hun missie om de traditionele Chinees-Indische keuken voort te zetten, maar ook om meer mensen vegetarisch te laten eten. "Het is goed voor lichaam, dieren en milieu", zegt Lin. Ze heeft de gezonde foodtrend zien langskomen. Maar ook zag ze een afname in interesse in de traditionele Chinees-Indische restaurants. Toch blijven ze volgens haar relevant.

Op de menukaart prijken de welbekende gerechten uit deze keuken die sinds 2020 immaterieel cultureel erfgoed is. Klinkende namen als saté, babi pangang en zelfs pekingeend. Alleen zijn er geen dieren gedood voor deze gerechten: de vleesvervangers zijn gemaakt van soja of seitan, beide eiwitrijke producten die je in verschillende vormen kan produceren. 

Oorspronkelijk een Chinees gerecht van geroosterd varkensvlees. De versie die we kennen in de Nederlandse met de rijkelijk overgoten zoetzure saus en atjar (zuur) vind je nergens in de wereld. In de Oude Plek maken ze het met soja. Ook hier is het een van de populairste gerechten. Lin is twaalf jaar vegetarisch. “Dat is is goed voor het milieu. Het is zielig voor de dieren als je ze opeet.”

Nog zo’n klassieker die het zelfs tot de oerhollandse snackbar heeft gehaald. Traditioneel zijn het drie stokjes met elk drie stukjes kip: een wiskundige waarheid waarvan zelden wordt afgeweken. Chef Ziming (al vijftien jaar vegetariër) frituurt hun soja-versie ze totdat ze knapperig zijn en lardeert ze dan met de zoete pindasaus. Niet van echte te onderscheiden. 

Nu wordt het interessant: mag je wel iets eend noemen wat nooit een levend gevogelte is geweest? Het onbewerkte stuk seitan ziet er in ieder geval uit als het borststuk van een vogel. Na het bakken krijgt het de donkerbruine kleur van de Pekingeend die bekend staat. Waar soja een korrelige structuur heeft, is seitan een stuk gladder. Het een gerecht bij de Oude Plek die niet wordt overgoten door saus: je krijgt er twee kleine kommetjes bij waar je de stukken in kan dippen.

Dit Kantonese gerecht van (normaliter) gefrituurde kip in zoetzure saus is crunchy en een van de gerechten waar de saus in de pan wordt meegebakken. Volgens Lin zijn deze gerechten gezonder zijn dan echt vlees: “Het is schoon eten. Niet zo zwaar voor het lichaam. Van vlees eten moet de maag veel werken. Groente is nog veel beter.”

Vergelijkbaar met de combinatie bittergarnituur, maar dan in saus met groente op een hete plaat. Bij de Oude Plek zitten er stukjes 'kip', 'Inktvis' en 'worst' tussen. De inktvis heeft de bekende gladde textuur en de worst zit zelfs in een membraan. ?Lin zeg dat er divers publiek naar De Oude Plek komt. Mensen uit India, Chinezen en veel moslims. Ze ziet ook veel veganisten.

Het pand waar de Oude Plek huist op de Pliniusstraat moet volgens Lin “weg”. Hun twintigste verjaardag in augustus kunnen ze nog op hun oude plek vieren, maar daarna moeten ze op zoek naar een nieuw onderkomen.