Zo Ben Ik Groot Geworden: Annemiek Jetten

Ze is van 1963. De nummer zeven uit een gezin met acht kinderen: zes jongens en twee meisjes. "Fietsbanden heb ik nooit geplakt en toen ik uit wilde, was alles al geregeld. Heel fijn."

Pa is voorzitter van een woningbouwvereniging. Een maatschappelijk betrokken man die - in tegenstelling tot haar moeder - veel van huis is. "Mijn moeder lette er meer op of je goed at en of je wel warm gekleed was."

Op wie ze het meest lijkt? De sociale bevlogenheid heeft ze absoluut van haar vader, zegt ze. "En ook uiterlijk ben ik een echte Jetten. Van mijn moeder heb ik het zorgzame geërfd. Ook ik vind het belangrijk dat mensen warm gekleed gaan als het koud is. Dat roep ik ook altijd. Naar mijn kinderen, maar ook naar mensen die ik dan weg zie gaan en die geen sjaal hebben. Zo van: wil je toch niet even een sjaal mee?"

Dyslexie
Op school kan ze goed meekomen. Ze is een slimmerd, die zich met gemak door het vwo en een studie rechten slaat. Andere gezinsleden hebben daar meer moeite mee. Twee broers kampen met zware dyslexie. "Maar het mooie van mijn ouders was: of je nou op het vwo of op het toenmalige vmbo zat; thuis was iedereen gelijk."

Zestien is ze als ze voor het eerst verkering heeft. De vonk slaat over in de Campinafabriek, bij het vullen van pakken met pap en het checken van flessen. Het koppel is nog altijd samen.

Echte tegenpolen zijn ze niet, zegt ze. Maar ze vullen elkaar goed aan. Hij werkt bij de Belastingdienst. Leuke job, hoor. Maar zij zou er niet aan moeten denken. "Ik ben wat meer outgoig" Omgekeerd voelt hij er helemaal niets voor om als bestuurder zo in de spotlights te staan. Saillant detail: de man van de burgemeester is van oorsprong een Vlaardinger...