Zo Ben Ik Groot Geworden: Marcel van der Steen

De polderjongen uit de Alblasserwaard begon zijn carrière bij Radio Rijnmond en werkte later onder meer voor Omroep Llink. De laatste zes jaar was hij freelancer. Met de Balkan als thuisbasis. Een nieuw werkgebied met de focus op landen als Syrië, Iran en Irak? Hij kijkt ernaar uit. "Ik hou van landen waar het schuurt."

Wrijving was er thuis ook, zegt hij. Vooral toen zijn ouders op zijn dertiende kozen voor een aanzienlijk zwaardere vorm van geloofsbeleving dan voor die tijd. Zijn moeder droeg plots geen broeken meer, de televisie moest de deur uit, popmuziek was verboden en ook de christelijke school waar Marcel zich als een vis in het water voelde kwam niet meer door de ballotage. Dat moest een reformatische school worden, in Rotterdam-Zuid. Het waren niet zijn vrolijkste jaren.

De ontworsteling aan de kring waarin gepredikt werd over zonde, hel en verdoemenis ging stap voor stap. Hij gelooft nog wel in iets goddelijks, maar niet meer in God. En de band met zijn ouders? Die is, benadrukt hij meer dan eens, weer helemaal oke. "Zelfs beter dan ooit."

Nee, hij wil extremistische groeperingen als IS niet vergelijken met de hervormde kerk in Nieuw-Lekkerland. Maar waar het gaat om fundamentalisme zijn er natuurlijk wel parallellen. Zijn eigen achtergrond kan hem nog goed van pas komen, denkt hij, als het gaat om je kunnen verplaatsen in het brein van iemand die bereid is zichzelf op te blazen voor Allah of God.