Ayoub gaat 'verbazen' met Excelsior en kijkt openhartig terug: 'Ik heb nooit een eerlijke kans gehad bij Feyenoord'

We spreken Ayoub in het stadion van zijn nieuwe club. Het gaat goed met de inmiddels 28-jarige middenvelder. Hij is gezond, en dat is het allerbelangrijkste in het leven. "Daar moet je dankbaar voor zijn. We moeten een beetje meer om ons heen kijken. Ik mis het dat mensen vragen: hoe gaat het echt met je?"

"De afgelopen jaren zijn veel mensen ziek geworden, of ze hebben dierbaren verloren door corona. Mensen hebben veel meer aandacht nodig dan een oppervlakkig praatje. Mensen hebben behoefte aan iemand die met je gaat zitten. Dat mis ik in de wereld. Ik vraag mezelf regelmatig af: ben ik wel behulpzaam richting mijn medemens?"

Ayoub is dus terug een Rotterdam. Volgens hem een mooie grote stad, met leuke mensen. "Het verschilt niet zoveel met Amsterdam. Dat vind ik wel een leukere stad, als ik eerlijk ben", lacht hij. "Ik heb daar 20 jaar gewoond, dus logisch dat ik meer met Amsterdam heb. We moeten niet gelijk denken aan Ajax, ik heb het over de stad.”

Hij mag Amsterdam dan een mooiere stad vinden, voor de tweede keer in zijn carrière strijkt Ayoub in Rotterdam neer. Vier jaar geleden tekent hij een contract in De Kuip, na 171 wedstrijden in het shirt van FC Utrecht. Ayoub wil zichzelf laten zien in de Nederlandse top, maar dat loopt uit op een absolute sof.

Bij Feyenoord komt Ayoub nauwelijks aan spelen toe. Een bekerpotje tegen amateurs daargelaten, moet hij het doen met enkel (korte) invalbeurten. Desondanks kijkt hij terug op een 'mooie tijd' in Rotterdam-Zuid. "Het is een fase geweest in mijn leven waar ik veel van heb geleerd. Het is nooit leuk voor een voetballer om op de bank te zitten, dat is niet waar je voor tekent. Ik kan dan echt gek of boos worden, met mijn karakter."

"Ik ben best eerlijk en realistisch naar mijzelf maar ik heb nooit een eerlijke kans gehad", vervolgt Ayoub. "Als je kijkt naar mijn eerste drie wedstrijden: ik begon met twee assists en een goal. Bij FOX Sports zeiden ze toen: 'succes in de basis volgende week'. Rijnmond heeft er toen ook een item over gemaakt: 'wanneer komt Ayoub in de basis?'"

"Elke keer als ik inviel deed ik wel iets, was ik dreigend. Behalve PSV-thuis, daar ben ik eerlijk in. Maar ik heb nooit een normale kans gehad. Na een goede invalbeurt zat ik weer niet bij de selectie of op de bank. In elk geval nooit dicht bij een basisplek."

"Ik ben altijd een realist geweest en dus eerlijk naar mijzelf. Ik ga mijzelf niet voorliegen dat ik het zo goed heb gedaan en geen kans heb gehad. Maar als je kijkt, ik viel drie wedstrijden achter elkaar in en was betrokken bij drie goals. Daarna viel ik twee wedstrijden niet eens in, zelfs niet tegen FC Utrecht. Dat was de vijfde wedstrijd van het seizoen, die deed mij echt pijn."

"Ik verdiende dat niet, was altijd goed op de training en deed mijn best. Ik vroeg aan de trainer (Giovanni van Bronckhorst, red.): wil je dat ik mijn spel aanpas of iets anders doe? Op een gegeven moment gaat dat aan je knagen. Dat is jammer, net als dat sommige mensen dan zeggen dat ik niet goed genoeg was."

"Ik heb er echt over nagedacht en ik had misschien iets geduldiger moeten zijn, iets langer moeten wachten. Ik kwam uit een situatie dat ik 150 wedstrijden had gespeeld voor FC Utrecht, daar wil je dan op voortborduren. Maar dit was een mentale klap. Je voelt hem, het doet echt pijn. Soms klikt het niet, dan kan je hoog of laag springen. Dan kan je nog zo hard trainen, wel 100 uur, maar dat gaat niet werken als iemand het niet in je ziet zitten."

Ondanks zijn teleurstellende periode in De Kuip, koestert Ayoub geen wrok. Niet richting Feyenoord, en ook niet richting Van Bronckhorst. "We zijn volwassenen en het is gebeurd. Hij is zijn weg ingeslagen en ik ook. Als ik hem tegenkom krijgt hij gewoon een knuffel en vraag ik hoe het met hem en zijn kinderen is."

"Voor de Feyenoordsupporters heb ik volop liefde. Uit bij NAC Breda gingen ze voor mij zingen tijdens een warming-up, dat was echt heel mooi. Na het scoren van de 6-2 tegen Ajax zag je er wel wat frustratie uit komen. 'Zie je wel, ik laat het wéér zien. Ik verdien iets meer dan ik nu krijg'. Dat bleef aan mij knagen."

"Ik zal best fouten hebben gemaakt, ook in die periode. Maar in grote lijnen heeft het totaal niet aan mij gelegen. De statistieken zeggen genoeg. Als je geen enkele basisplek hebt in de eredivisie, dan kan je iemand toch niet beoordelen?”

Na zijn sportief dramatische anderhalf jaar Feyenoord, vertrekt Ayoub naar Griekenland. Panathinaikos. "Dat was echt een rollercoaster. De trainer en technisch directeur die mij haalden vlogen er snel uit. Ik heb daar vijf verschillende trainers gehad, die allemaal vijf-zes nieuwe spelers haalden. Uiteindelijk kende ik misschien nog drie-vier teamgenoten uit mijn begintijd daar."

"Daar had ik het wel moeilijk mee. Ik kom uit een Nederlandse voetbalopvoeding, waarin structuur en beleid heel belangrijk is. Weet je nog dat Giovanni van Bronckhorst zeven keer verloor met Feyenoord? Toch bleef hij. Dat kan in Griekenland echt niet hoor, na twee wedstrijden moet je echt in je handjes klappen als je mag blijven."

Toch heeft Ayoub geen spijt van zijn Griekse avontuur. "Ik heb nooit in mijn leven spijt. Het zijn leermomenten. Ik ben weer een ervaring rijker."

Na teleurstellende avonturen bij Feyenoord en Panathinaikos keert Ayoub terug naar Nederland. Een terugkeer bij FC Utrecht ligt voor de hand. "Daar was sprake van. Ik heb veel gesprekken met ze gehad. Maar ze vroegen aan mij om te wachten, omdat ik weinig had gespeeld. Ik vond het echt disrespectvol."

"Ik kreeg zoveel berichten van supporters dat ik terug moest komen. Ik heb nog weleens contact met harde kern, iemand wilde een actie opzetten om mij naar Utrecht te halen. Ik wilde dat niet. Het moet vanuit de clubleiding komen. Als je me na zoveel mooie momenten met elkaar niet het voordeel van de twijfel geeft, zie ik het niet eens meer zitten om naar je toe te komen. Het is graag of niet."

"Heel jammer, maar even goede vrienden. Excelsior heeft heel veel liefde naar mij getoond. Ik ben een gevoelsmens. Als iemand er echt voor mij wil zijn, ga ik voor diegene door het vuur. Op dit moment is dat Excelsior en absoluut niet FC Utrecht. Ik wil de liefde van Excelsior terugbetalen."

Dat Ayoub zich thuis voelt bij Excelsior, blijkt uit alles. Hoe hij de teammanager begroet, of dolt met Redouan El Yaakoubi en Stijn van Gassel. Hij vertelt over het eerste belletje met technisch manager Niels van Duinen. "Hij vroeg me wat ik van Excelsior vond. Ik weet nog dat ik naar play-offs tegen ADO Den Haag keek, toen kreeg ik echt respect voor Excelsior. Kom uit maar eens terug van een 3-0 achterstand. Dat is de definitie van mentaliteit. Dus toen Niels mij dat vroeg ging ik er rustig over nadenken."

Uiteindelijk landt Ayoub snel in Rotterdam-Kralingen, alsof hij iedereen vijf jaar kent. "De sfeer in de groep is hier echt top. Ik heb weinig clubs gezien waar het zo warm is. Het lijkt één familie. Het verbaast me wel. Iedereen is hier welkom, het maakt niet uit hoe je eruit ziet of waar je vandaan komt."

Dan naar het veld. Volgens Ayoub vergissen mensen zich in het vele talent dat bij Excelsior rondloopt. "Het is nog heel frivool, maar daarom ben ik hier. Ik was vroeger ook zo, had ook niet dat zakelijke. Deze jongens kunnen qua voetbalvermogen met de subtop en top van de eredivisie mee. Sommigen nu al. Daar ben ik 100 procent van overtuigd. Ze spelen echt goed voetbal. En nooit klagen, altijd doorgaan. Echt mooi om te zien."

Ayoub ziet veel jonge versies van zichzelf op het veld bij Excelsior. "Nog een keer kappen was leuk, nog een panna was nog leuker. Maar langzaam probeer ik de jongens hier bij te brengen: wees zakelijk voor de goal. Mijn grote leermeester daarin was Erik ten Hag. Hij zei: 'leuk en aardig dat kappen en draaien, maar ga je nog een keer rendement hebben?' Dat heeft me wel wakker gemaakt."

"Datzelfde zie ik precies bij deze jongens. Zoveel talent en voetballend vermogen. Maar dat koud zijn, killen, moet er nog in sluipen. Iedereen vergeet die panna op die zijlijn. Niemand vergeet je 20 goals of 10 assists."

Ayoub wil zich bij Excelsior profileren als leider. Daar komt ook druk bij kijken. "Maar ik heb liever dat ik die druk heb dan de jonge jongens. Laat hen het frivole maar behouden. Als de media iemand moeten blamen, doe dan mij maar. Vind ik helemaal niet erg. Op hun leeftijd moet je die jongens lekker met rust laten, laten voetballen. Als we dan een keer een slechte wedstrijd spelen, wat zeker gaat gebeuren, pik mij er dan maar uit."

"Buiten het veld wil ik gewoon een grapjas zijn, op het veld gaan we serieus aan de slag. Het maakt mij niet uit wie de aanvoerder wordt, ik wil leiderschap uitstralen. Dat wordt van mij verwacht, en dat is logisch."

"De trainer (Marinus Dijkhuizen, red.) verwacht dat ook van mij. Hij zei tegen mij: 'Yassin, we hebben hier veel leuke voetballers, dat ga je vanzelf zien. Maar het praten onderling moet echt veel beter. Ik weet hoe jij bent, dat heb ik heel hard nodig.'

"Ik ben altijd iemand geweest die in het veld veel praat. Communiceren is key. Anders kan je net zo goed van het veld stappen. Op het moment dat je achter mij staat: praat tegen me. En dan niet: 'lieve Yassin, wil je alsjeblieft naar links gaan?' Nee, 'Yassin, hou links!' Wees streng en duidelijk naar mij."

"Ongeacht je leeftijd. Die bestaat niet in voetbal. In het veld wil ik geen respect omdat ik ouder ben. Als ik bullshit doe moet je me dat kunnen zeggen, ongeacht mijn leeftijd. Zo hoort het in het voetbal. Vraag het maar aan Daan Bovenberg (de directeur van Excelsior, red.). Ik kwam als 16-jarige snotneus bij het eerste van FC Utrecht waar hij speelde, en begon gelijk te praten."

Naast dat hij samenspeelde met Bovenberg, werkte Ayoub bij FC Utrecht al onder zijn huidige trainer: Marinus Dijkhuizen. "Zijn manier van werken was een van de redenen van mijn komst. Hij is een realist. Veel mensen zeggen dat hij droog is, maar hij heeft echt wel humor en is duidelijk. Hij kan heel relaxed met je zijn maar ineens ook boos op je worden. Dat vind ik fijn."

"Met de tactiek zit het sowieso goed bij hem. Hij is ideaal voor jong talent, dat heeft hij vorig jaar wel bewezen. Uit de wedstrijd bij ADO blijkt dat hij heel veel invloed kan hebben op spelers en ze kan blijven motiveren. Dat is best moeilijk bij jonge jongens. Ik vind dat knap van hem."

Aan de zijde van Dijkhuizen gaat Ayoub als leider van Excelsior het seizoen in. Wat we van de Rotterdamse promovendus mogen verwachten? Ayoub lacht. "Kampioen. Ik geloof in gaan voor het hoogst haalbare. Dat is kampioen toch? Gaan we daar voor. Nee, ik weet het niet man. Het is belangrijk dat jongens zich gaan ontwikkelen, dat het team zich gaat ontwikkelen. Maar ik weet echt zeker: wij kunnen gaan verbazen."