Treinstation Barendrecht en de tunnel van 100 miljoen

De spoorlijn tussen Dordrecht en Rotterdam werd geopend op 31 oktober 1872. Tegelijk met de nieuwe spoorlijn werd ook het station van Barendrecht geopend. Het stond langs de Stationsweg, een flink stuk ten oosten van de dorpskern. Dat had als voordeel dat het ook een aantrekkelijke opstapplaats was voor inwoners van Heerjansdam en Rijsoord. Voor mensen uit de Hoeksche Waard was het station te bereiken via het Kuipersveer bij Heerjansdam.

Het eerste station Barendrecht had een wachtkamer voor de eerste en tweede klasse. Voor de goedkopere derde klasse was er een aparte wachtkamer. Het station had ook een ‘veelading’. Van hieruit kon vee op de trein worden geladen. Veevervoer per vrachtwagen bestond in 1872 immers nog niet.

In de jaren zestig werd besloten om het nieuwe rangeerterrein Kijfhoek een goede aansluiting te geven op Rotterdam en de Rotterdamse havens. Er moesten daarom twee goederensporen komen naast de bestaande spoorlijn. Het stationsgebouw stond hierbij in de weg. In mei 1973 werd het buiten dienst gesteld en korte tijd later gesloopt.

Het tweede station Barendrecht werd op 30 mei 1973 in gebruik genomen. Het was een ontwerp van ir. C. Douma van de Nederlandse Spoorwegen.
Het voor die tijd moderne station lag een paar honderd meter ten noorden van het eerste station van het dorp. Dit tweede station is in februari 2004 gesloopt om plaats te maken voor de overkapping van de sporen.

Als we even teruggaan naar het eind van de jaren tachtig, dan zie je bij station Barendrecht twee sporen voor de reizigerstreinen. Daar stopt twee keer per uur een trein naar Rotterdam en twee keer per uur een trein naar Dordrecht. Voor goederentreinen lagen er nog eens twee sporen.

Het was best wel druk op het spoor, maar toch waren er in Barendrecht nog een paar overwegen met spoorbomen. Die bomen waren vaak dicht. Maar ach, ze gingen na verloop van tijd weer open. Geluidsschermen stonden er overigens niet langs het spoor.

Goeie ouwe tijd, zou je bijna zeggen.

Terwijl de Barendrechters nog geduldig op de trein of voor de gesloten overwegbomen aan het wachten waren, werden er elders allerlei plannen gemaakt.

Er moesten meer reizigerstreinen gaan rijden tussen Rotterdam en Dordrecht. Daarvoor waren twee extra sporen nodig, langs Barendrecht.
Er moest een hogesnelheidslijn komen tussen Amsterdam en Parijs, met twee sporen. Ook langs Barendrecht.
En de Rotterdamse haven moest eindelijk eens een goede spooraansluiting krijgen, zodat er meer treinen met containers en erts van en naar Duitsland konden rijden. Ook goed voor twee sporen, via Barendrecht.
Al die plannen beschreef NS in 1988 in een brochure. Daarin kwam het woord ‘Barendrecht’ niet eens voor.

Vanaf 1991 werd steeds meer mensen duidelijk wat de gevolgen zouden zijn. Vooral door het verleggen van de Havenspoorlijn (onderdeel van de Betuweroute) moesten in het noorden van Barendrecht veel huizen worden gesloopt. In de buurt van het station vreesden bewoners voor de geluidsoverlast van al die sporen die daar langs zouden komen. In beide buurten stonden riante huizen met goed opgeleide bewoners. Dat werden de aanvoerders van een campagne om iets beters te regelen dat een paar geluidsschermpjes.
De Vereniging Behoud Oost Barendrecht tekende in maart 1993 een overkapping over de spoorlijnen. Dat zou de woningen langs het spoor behoeden voor overlast. Daarmee werd ook wellicht voor miljoenen aan waardevermindering van de woningen voorkomen.

Tegelijkertijd besloot de gemeente Barendrecht om niet meer aan de drie afzonderlijke spoorplannen mee te werken. Er moest één oplossing komen voor het hele probleem. Noem het gerust chantage. Maar het hielp wel.
In juni 1993 verschenen er schetsen van de Nederlandse Spoorwegen waarbij een deel van de sporen is overkapt. Dat leidde tot een plan voor een totale overkapping van anderhalve kilometer spoor in Barendrecht. Inclusief een nieuw station. Budget: 100 miljoen euro.
Voor Barendrecht-Noord en Smitshoek was dat geen oplossing. Daar werden bewoners uitgekocht en de woningen werden gesloopt.

De bouw begon in 2000 en in 2005 werd het nieuwe station in gebruik genomen, maar toen was de kap nog niet helemaal klaar. Toen de Betuweroute in 2007 officieel werd geopend, was de hele kap klaar. Bij de opening kwam koningin Beatrix per Koninklijke trein naar het nieuwe station.

Een paar cijfers:

10.000 heipalen, samen 20 kilometer lang

27.000 meter spoorstaaf

85.000 vierkante meter oppervlakte (15 voetbalvelden)

300 parkeerplaatsen

225 bomen

En dan nog:
Als je eens in de buurt bent, ga eens wandelen over de kap. Buiten de parkeerplaatsen is een mooi park aangelegd. Ook zijn er fitnesstoestellen en een verspringbak. En je hebt vanaf de kap een mooi uitzicht. Bij mooi weer is het echt en aanrader. En bovendien is het uitstekend bereikbaar met het openbaar vervoer! Dat mag ook wel voor die 100 miljoen euro.