LONGREAD
Wedstrijd een hinderlijke onderbreking voor de weinige Feyenoordsupporters die wel in Rome waren
25 mei 2022. Duizenden Feyenoorders sluiten in stijl het seizoen af met een rood-wit feest in Tirana. Ondanks de uitslag van de finale tegen AS Roma. 105 dagen later kan het contrast niet groter zijn. Een terugblik op de start van het nieuwe Europese seizoen van Feyenoord.
“Het is alsof verleden en de toekomst elkaar hier ontmoeten.” Woorden van Arne Slot om melancholisch van te worden. De trainer van Feyenoord stapt woensdagmiddag tegen een uur of 17:30 het Stadio Olimpico binnen.
Aan zijn rechterhand ziet hij in het immense stadion de uittingen van AS Roma. De laatste tegenstander van Feyenoord in Europa. Links van hem hangen de logo’s van Lazio. De op dat moment eerstkomende tegenstander in de toekomst.
Eerder op de dag vliegt Feyenoord vanaf Rotterdam Airport naar Rome. Zoals gebruikelijk zijn daar geen supporters bij. Maar ook op Schiphol is het rustig. Althans, er zijn wel veel mensen (en zoals bekend te weinig personeel). Maar Feyenoordsupporters zien we niet.
Dat was in Tirana wel anders. Elke vlucht richting Albanië leek toen vol te zitten met aanhangers van de Rotterdamse volksclub. Nu is Het Legioen vanwege een straf van de UEFA niet welkom. Niet in het uitvak, en niet in de stad.
En dus zitten er op de vlucht van woensdagochtend naar Rome vooral journalisten aan boord. Bij aankomst in de Italiaanse stad blijkt dat er weinig veranderd is sinds Feyenoord in 2015 en 2000 hier gespeeld heeft.
Cliché’s worden bevestigd
Onze taxi-chauffeur vertelt in geuren en kleuren over de armoede in zijn land. Dat Italianen zich rijker voordoen dan ze zijn en alles schone schijn is. 1500 euro is het gemiddeld maandsalaris bij een werkweek van 40+ uur. En de vaste lasten zijn hoog.
Andere clichébeelden over Italië worden ook bevestigd. Een uur voor de persconferentie begint neemt de ergernis bij het Nederlands journaille toe, als de Italiaanse stewards en beveiliging de hele meute van het kastje naar de muur stuurt in een poging om de juiste ingang te vinden.
Ik moet denken aan de legendarische persconferentie van Leo Beenhakker in 2000, een dag voor de gewonnen wedstrijd in Rome. “We zijn wat later hier op de persconferentie aangekomen. Dat kwam door de 'geweldige' gastvrijheid en hulpvaardigheid van Lazio Roma", begon 'Don Leo'.
"We zijn ergens voor het stadion uit de bus gepleurd en moesten een half uur zoeken naar de ingang. Wij hebben nu bestuurlijk voorgesteld om de afvaardiging van Lazio volgende week onder te brengen in Pieterburen, bij het zeehondencentrum. Om ze daar wat manieren bij te brengen".
Die manieren zijn er nog steeds niet. Nee. 22 jaar later is er weinig veranderd.
You can’t ban a Feyenoord fan
Er zijn nog meer stereotiepen die bevestigd worden in Rome. Zo komen via Social Media de eerste foto’s tot mij van Feyenoorders die toch naar Italië zijn gekomen.
Met name via een vlucht vanuit Eindhoven zijn er tientallen Feyenoorders naar de Italiaanse hoofdstad gereisd. Roeland gaat op de foto met het bekende spandoek met erop “you can’t ban a Feyenoordfan”. Hij is er altijd bij, ook nu.
De tolk Isaac is er ook. Wij maakten al eens een portret van hem in Napels, waar Feyenoord in 2017 speelde tegen Napoli. Hij woont in Rome en heeft ook dit keer weer een officiële functie om de taalbarrière te doorbreken tussen de Nederlandse en Italiaanse delegaties.
Hij zorgt er ook voor dat een positief clichébeeld bevestigd wordt. In Italië kan je heerlijk eten en zeker bij het pastarestaurant dat hij heeft uitgezocht voor de Nederlandse pers in Rome.
Hij vertelt hoe het komt dat de wedstrijd in Rome niet leeft onder de Lazio fans, die door de lage inkomens ook niet zoveel geld hebben om kaartjes te kopen voor dit soort ‘extra’ wedstrijden bovenop de Serie A.
Lees meer: Dubbelrol: tolk bij Napoli en Feyenoord-fan
En hij doorbreekt het beeld van de rascistische en fascistische Laziofans. Het is hier in Rome amper nog een thema. Dat kan gewenning zijn, of dat het een beeld van de club is dat is blijven hangen vanuit het verleden.
Matchday valt in de regen
De donderdagochtend in Rome begint met onweer. En een paar flinke hoosbuien. Gouden handel, denken enkele wat minder bedeelde Italianen. Tegen woekerprijzen proberen zij paraplus te verkopen.
Als het opgeklaard is, is het druk rondom het colosseum en de andere bekende bezienswaardigheden in Rome. Rondom die trekpleisters denken Sinclair en ik het meeste succes te hebben in onze zoektocht naar Feyenoorders die toch deze kant op zijn gekomen.
We komen bedrogen uit. Tussen alle hordes toeristen lopen amper Nederlanders rond, zo lijkt het. En Feyenoorders zien we al helemaal niet. Niemand van de bekende gezichten die wij de laatste jaren goed hebben leren kennen.
Bij de Spaanse trappen denken wij drie jonge Feyenoordsupporters te spotten. Sinclair stiert de trappen op en houdt ze aan. Nederlanders waren het wel. Voetbalsupporters ook. Maar dan wel voor ‘een andere club’. Niet interessant voor ons dus. En wij ook ook niet voor hen.
Enkele fans toch in het stadion
Langzaamaan komt het aanvangstijdstip van de wedstrijd dichterbij. Waar de gehele dag geen enkel voetbalshirt te zien was in Rome, slaat dat drie uur voor de wedstrijd om. In de wijk Ponte Milvio nabij het stadion stroomt het vol met mensen in Lazioshirts.
Daartussen lopen ook undercover wat verdwaalde Feyenoordsupporters. De omgeving rondom Stadio Olimpico is hermetisch afgezet en de politie doet bij meerdere lagen rondom het stadion paspoortcontroles.
Toch lukt het meerdere supporters om binnen te komen. Terwijl ik mijn apparatuur voor het radioverslag aansluit op de perstribune stroomt op mijn telefoon een reeks foto’s binnen van een bevriende supporter. Hij is binnen. Met een smiley van een gezicht met een zweetdruppel erop.
Ook supporter Ruben Ouwehand zit in het stadion. Midden tussen de Lazio-fans. Hij studeert en woont in de Italiaanse hoofdstad en is naast Lazio-fan ook supporter van Feyenoord.
En ook al zit hij in een thuis-vak, hij is echt voor de bezoekers. “Ik ben veritaliaanst, in de zin dat ik de taal heel goed spreek. En ik ben bij elke wedstrijd van Lazio maar voor deze goals kon ik niet juichen. Daar doet mijn Feyenoordhart teveel pijn voor.”
Binnen een mum van tijd staat Feyenoord met 3-0 achter. Een score die met twee Rotterdamse treffers na de tweede helft er iets dragelijker uit ziet. Het chagrijn bij de Feyenoorders die toch in het stadion konden komen neemt het niet meer weg.
“Heb je nog een programmaboekje kunnen scoren Dennis,” vraagt de bevriende supporter en fervent verzamelaar van alles waar het Feyenoordlogo op staat. “Van die kutwedstrijd.” Ja, dat heb ik.
Een pleister op de wond van een trip die met een compleet Legioen erbij een stuk gedenkwaardiger was geweest. Helemaal met het wedstrijdverloop zoals donderdagavond in Rome.