Maasstad Ziekenhuis serveert rood-witte maaltijd aan 85-jarige Feyenoordfan

Bestuursvoorzitter Peter Langenbach van het ziekenhuis kruipt voor de gelegenheid even in de rol van ober en deelt het eerste van de honderden borden uit op de afdeling Longziekten. Daar zit meneer Hoek in zijn pyjama rechtop in bed. "Geweldig!", roept hij uit als hij het gerecht - met een namaak kampioensschaal rond de dampende schotel - ziet.

Vijfentachtig is hij nu. En al vanaf zijn twaalfde fan van Feyenoord. Hij heeft er eind jaren veertig zelf trouwens ook gevoetbald. In het derde en het vierde, en een paar keer in het tweede elftal.

Een rappe speler was 'ie. Glunderend: "Ik was zo snel dat ik mijn eigen voorzet kon inkoppen. Dat kunnen er niet veel zeggen, hoor."

Tientallen jaren heeft hij daarna in de Kuip gezeten om de club van rood en wit toe te juichen. Maar de laatste tijd was het stadion een onneembare veste. Omhoog klauteren op de tribune? Daarvoor had hij helaas niet genoeg adem meer. Maar via de tv volgde hij alles.

In het ziekenhuis had meneer Hoek zondag alleen Radio Rijnmond om het kampioensduel te volgen. Want ja, de live beelden zaten "achter een kastje."

De magnifique 3-1 was een mooie reden om na afloop van de wedstrijd de binnengesmokkelde jeneverfles maar eens open te schroeven. Met een schalkse blik: "Dat mag natuurlijk niet, drinken in het ziekenhuis. Maar dat blijft even onder ons."

Nu, met de vork in de rood-witte stoofschotel: "Smaakt prima, hoor. Er is geen een ziekenhuis dat dit doet. Echt geweldig."

Dinsdag mag meneer Hoek het ziekenhuis verlaten. Hij gaat naar een plek om te revalideren. Zijn overbuurman - een voormalig Amsterdammer - mag ook weg. Maar dan écht naar huis.

"Hij was vroeger fan van Ajax", wil meneer Hoek nog even kwijt. "Maar nu hou ik van Excelsior", klinkt het vanaf de overkant. De maaltijd smaakt ook hem er niet minder om.