Van stagiair tot vaste Feyenoord-verslaggever: hoe Sinclair in 23 jaar tijd uitgroeide tot hét gezicht van zijn geliefde Rijnmond

"Tijd niet gezien! Woon je hier niet meer? Wat vond je van Feyenoord?" Op het terras van De Pui, zijn voormalige stamkroeg in Kralingen, wordt Sinclair Bischop regelmatig aangesproken. Regelmatig organiseerde hij hier in zijn vrije tijd voetbalquizzen. Nu praat hij over zijn vertrek bij Rijnmond, de omroep waar hij 23 jaar geleden de sportjournalistiek inrolde.

Als freelancer spotte hij voetbalwedstrijden. Tijdcodes noteren wanneer Dordrecht’90 een hoekschop kreeg. Later werd hij stagiair, tegen z’n zin. Liever had hij stage gelopen op de sportredactie van NOS Studio Sport. Maar hij was niet de enige met die wens en om geen studievertraging op te lopen, was er geen andere keuze dan Rijnmond. Een beslissing met grote gevolgen.

In die tijd gaat de sportredactie van Rijnmond op de schop. Het productiebureau Studio-9 uit Delft is verantwoordelijk voor de sportuitzendingen en trekt de stekker eruit. Rijnmond moet zonder het bedrijf verder en wil niet te veel geld uitgeven. Het kiest voor jonge krachten, die meteen meters mogen maken. Zo’n jonge kracht is, naast bijvoorbeeld Ruud van Os, een met Ruud Gullit-achtige dreadlocks uitgeruste Sinclair.

Hij krijgt meteen veel verantwoordelijkheid. Van de tribunes in De Kuip, waar Sinclair dan al jaren staat als supporter, stapt hij rechtstreeks over naar de perstribune om de wedstrijden van Feyenoord voor TV Rijnmond te volgen. De Rotterdammers worden dat jaar kampioen en de dan 25-jarige Sinclair valt met zijn neus in de boter.

"Ik was naast stagiair plots nummer één verslaggever van de sportredactie van Rijnmond en maakte weken van wel vijftig uur, denk ik. Maar dat maakte me niet uit, ik genoot er enorm van. Ik mocht opeens overal bij zijn, kwam op plekken waar ik normaal niet kwam. Het was geweldig", blikt Sinclair terug.

Slenterend over het voorplein van De Kuip vertelt Sinclair dat hij de journalistieke genen zijn moeder heeft. Zij werkte jarenlang als verslaggever bij Het Vrije Volk, de voorloper van het Rotterdams Dagblad (later overgenomen door het Algemeen Dagblad). Jarenlang was zijn moeder de belangrijkste persoon uit z’n leven. Van haar leerde hij om hard te werken, om klaar te staan voor anderen.

Nog voor hij afstudeert tekent de harde werker in 1999 een contract bij Rijnmond. Als afstudeerproject volgt hij een relatief onbekend blond hockeymeisje met een exotische naam en plannen voor een zangcarrière: Fatima Moreira de Melo. Tot een zangcarrière kwam het niet voor haar, maar Sinclair studeerde wel af. "Met dank aan Fatima", lacht hij.

In zijn beginperiode bij Rijnmond kent Feyenoord meerdere successen. Het wordt landskampioen in 1999 en drie jaar later wint het de UEFA Cup. Sinclair is overal bij. Houdt al rekening met Europese uitschakeling. "Totdat ene Pierre van Hooijdonk tegen Freiburg een vrije bal binnenschiet en alles anders wordt."

Terwijl zijn vrienden genieten op Vak X doet Sinclair dat op de perstribune. De transformatie van supporter naar journalist gaat vanzelf. "Je bent zo intens bezig met de interviews en de manier waarop je alles in beeld brengt, dat je het niet als supporter kan beleven. Sowieso moet je professioneel blijven. Het genieten komt pas later. Dat is tegenwoordig nog zo. Maar goed, het was wél een van de hoogtepunten uit mijn Rijnmond-tijd."

Op de redactie staat Sinclair bekend als de koning van de onetaker. Ogenschijnlijk gemakkelijk lepelt hij de ene zin na de andere op. Stress lijkt hij niet kennen. Hoe anders was dat, toen Sinclair in 2004 debuteerde als radioverslaggever. Of hij live commentaar wilde geven tijdens de finale van de Lucardi Cup, een handbaltoernooi in het Topsportcentrum naast De Kuip. Zonder kennis van handbal én radio-ervaring zat Sinclair klaar voor zijn eerste flits.

Sinclair: "Het was zó eng. Ik had ervaring als verslaggever op tv, maar de radio was toch iets anders. Gedurende het radioverslag heb ik constant mijn hand op het uiteinde van de stekker gehouden, zodat ik hem eruit kon trekken als ik niet meer uit mijn woorden zou komen. Dan was er ineens sprake van een technische storing."

Net als de andere verslaggevers van Rijnmond wordt Sinclair steeds meer allround. Dat is ook nodig om op meerdere vlakken verslag te doen van grote evenementen, zoals de Olympische Spelen van 2012. Ook dat is voor Sinclair een van zijn hoogtepunten van de afgelopen 23 jaar. Zijn meest memorabele moment? De ontmoeting met Usain Bolt. Sinclair glipt net zo gemakkelijk langs de beveiliging als dat de Jamaicaanse atleet snel is.

"Rijnmond had niet de juiste accreditatie. Er ontbrak een stip op mijn pas. Maar ja, je kent me… ik wilde toch naar binnen. Dat lukte, alleen moest ik gezien de massaal aanwezige media wel kiezen voor óf de race óf een interview. Ik koos voor dat laatste, maar dan wilde ik er echt alles aan doen om hem te spreken. Het is wachten, wachten en dan op het laatste moment toeslaan. In mijn geval met een vraag over Churandy Martina. Andere media ontweek hij, maar als het dan bij jou wel lukt, krijg je na het interview wel een adrenalinekick."

Als Jan Dirk Stouten in 2016 afscheid neemt bij Rijnmond wordt zijn microfoon overgenomen door Sinclair. Vanaf dat moment praat hij samen met Dennis van Eersel de wedstrijden van Feyenoord aan elkaar. Zoals hij dat ook deed als jong mannetje op het voetbalveld. En overigens ook later als speler van de amateurs van SDV, waarin zijn mond harder bewoog de rest van het lichaam.

In zijn debuutjaar als radioverslaggever wint Feyenoord voor het eerst sinds achttien jaar de landstitel. "Een voorrecht om daar als commentator bij te zijn." Al dreigt Sinclair de ontknoping van het seizoen te missen, vanwege een gebroken been.

"Ik was bang dat het niet zou lukken, maar Rijnmond was duidelijk: wat er ook gebeurt, jij bent bij de kampioenswedstrijd. Daar ben ik Rijnmond nog steeds dankbaar voor. Tegen Excelsior ging het toen vervolgens nog wel mis, maar met wat pijnstillers was ik er tegen Heracles wel gewoon bij. Al ben ik na de wedstrijd meteen naar huis gegaan en heb ik het feestgedruis niet echt meegemaakt, helaas", vertelt Sinclair.

Een aantal maanden later wordt er opnieuw een prijs uitgereikt in De Kuip: de Theo Koomen Award, de prijs voor het beste sportcommentaar op radio en tv van het afgelopen seizoen. Sinclair en Dennis zijn de eerste winnaars van een regionale omroep en krijgen de prijs voor hun verslag tijdens Feyenoord-Heracles.

Sinclair: "Dat had ook te maken met het moment, natuurlijk. Als Feyenoord daar geen kampioen was geworden, was het misschien anders geweest. Maar wat de jury zo mooi vond, is dat Dennis en ik elkaar op dat moment het woord gunden. Zo stonden we er allebei echt in."

Die sociale kant van Sinclair kwam pas echt aan het licht na de geboorte van zijn twee kinderen. In zijn jonge verslaggeversjaren hanteerde hij richting nieuwe collega’s en stagiairs regelmatig de botte bijl. "Ik ben direct", weerlegt Sinclair. "Als het goed is, is het goed. Als het kut is, is het kut. Er zijn ook genoeg stagiairs die dat wel konden waarderen."

Ook trainers als Gert Kruys en Jaap Stam maakten kennis met de directheid van Sinclair. Na de zoveelste wanprestatie van Kruys als trainer van Sparta, stamelt hij zwetend in de Rijnmond-microfoon: 'Maar Sinclair, wat moet ik dan doen?' "Ik ben van de vragen", antwoordt Sinclair zonder mededogen.

Zoals later ook Jaap Stam kennis zou maken met de onorthodoxe interviewtechniek van Sinclair. Na de kansloze 4-0 nederlaag van Feyenoord bij Ajax mag Sinclair nog één vraag stellen op de persconferentie. "Zou je het begrijpen als er ingegrepen zou worden? Op basis van het feit dat Feyenoord in het rechterrijtje staat, er geen enkele progressie te zien is en dat je hier gewoon voor lul staat. Gênant." Met deze zalvende woorden op zak zou Stam enkele uren later opstappen.

Op het terras van De Pui worden ook de recente Europese avonturen geëvalueerd. "We hebben het vorig seizoen bij Rijnmond in een roes beleefd. Wat het zo bijzonder en intens maakte, was dat je er bij iedere trip rekening mee hield dat het de laatste van het seizoen was. Maar het sprookje ging telkens verder. We zijn in prachtige steden geweest: Berlijn, Belgrado, Praag en nog een aantal. Ik had dat echt voor geen goud willen missen."

Die laatste woorden gelden wat betreft Sinclair voor zijn hele Rijnmond-tijd. Terugkijkend op zijn 23 jaar bij Rijnmond kijkt hij er met een glimlach en vol trots op terug. "Ik durf wel te zeggen dat Rijnmond voor mij een soort opvoeding is geweest. Ik kwam binnen als broekie en heb alles bij de omroep geleerd. Ik ben zo enorm dankbaar dat ik deze kans bij Rijnmond heb gekregen."

Dat is Sinclair overigens tegelijkertijd ook voor de mogelijkheid die hij bij ESPN krijgt. Hij gaat bij dé sportzender van de wereld, zoals Sinclair het zelf noemt, een mooie uitdaging tegemoet. "Ik ga er presenteren, zowel rondom wedstrijden als in de studio. Nee, ik geef dus geen commentaar meer. Maar er wacht me wel een andere ontzettend mooie klus, waar ik enorm naar uitkijk."

Hoeveel zin Sinclair ook heeft in zijn avontuur bij ESPN, hij verlaat Rijnmond met pijn in zijn hart. Hij voelt zich gewaardeerd, heeft vriendschappen voor het leven gesloten. Op de begrafenis van zijn moeder was een gedeelte van de sportredactie aanwezig. Logisch dat Sinclair maanden heeft getwijfeld om de vertrouwde grond te verlaten. "Het voelt toch alsof je afscheid gaat nemen van je familie, dat is niet niks. We weten praktisch alles van elkaar", zegt Sinclair.

"Ik realiseer me daarnaast dat ik de beste regionale sportredactie van Nederland achter mij laat, waar ik tal van mooie momenten heb beleefd. Ja, ik ga Rijnmond echt enorm missen."

Overigens heeft Sinclair zijn eerste rooster bij zijn nieuwe werkgever al binnen. Zijn eerste potje als ESPN-presentator? 8 oktober: FC Volendam-Ajax.