De Esch schrikt van plan nieuwe stadsbrug: 'De natuur en onze huizen worden compleet van de kaart geveegd'

Cor Tietema woont al sinds 1975 aan de Nesserdijk. Hij heeft in die tijd het ene plan na het andere voorbij zien komen, zegt hij. Om maar met het goede nieuws te beginnen: de woning staat er nog steeds. "In het begin waren ze ook bezig om de Maas kleiner te maken. Ze wilden het huis waar ik nu in woon destijds al slopen. Het kan twee maanden duren, maar het werd dus iets langer. Sinds we hier wonen is er aan de lopende band wel iets wat dreigend was."

Inmiddels is de woning uit 1880 eigendom van zijn dochter en schoonzoon Oscar Blankenstein. Tietema heeft in de oude boerderij een eigen appartement. "Wij wonen er naar meer dan tevredenheid. Niet alleen wij als gezin, maar ook mijn schoonvader."

De vraag is voor hoelang nog, nu de nieuwe Rotterdamse oeververbinding in De Esch aan wal moet komen. De stadsbrug is bestemd voor wandelaars en fietsers, maar ook voor beperkt autoverkeer en een tramverbinding. Om een brug te bouwen waar schepen veilig onderdoor kunnen, moet de brug heel breed worden. Er zou bijna 200 meter van De Esch verdwijnen.

Voor Blankenstein en Tietema zijn de gevolgen van de plannen rigoureus. Blankenstein: "Het betekent dat de woning compleet van de kaart geveegd zal worden. De brugvariant waar de coalitie een voorkeur voor heeft uitgesproken, heeft als gevolg dat de oever moet worden aangepast. De oeveraanpassing heeft als impact dat de waar we nu staan, de 'nieuwe' Nieuwe Maas zal vloeien. Dit wordt de rivier. We staan nu met de voeten in het water."

En dus dreigt voor hun woning de sloopkogel. "Dat is op z'n zachtst gezegd niet leuk. Nog even los van de onzekerheid wanneer het allemaal precies gaat plaatsvinden. Ik denk ook dat het onnodig is, juist gezien het feit dat de andere variant als beste uit het onderzoek is gekomen. Met de tunnelvariant met hoogwaardig openbaar vervoer, langzaam verkeer en een deel voor fietsers en voetgangers. Enerzijds blijft daarmee de woning bespaard, anderzijds wordt de impact voor het leefgebied en de aanpassing aan de dijk tot nul gereduceerd."

Want ook de natuur, daar wordt volgens Blankenstein volop van genoten. "Hierachter ligt de Eschpolder. Met regelmaat maken we daar een wandeling. Maar niet alleen ik, ook mensen uit de wijk, andere Rotterdammers en mensen uit het nabijgelegen Kralingse Veer en Capelle aan den IJssel. Er wordt gerecreëerd aan de Maas en ook dat zal verdwijnen. Er verdwijnt veel meer dan alleen onze woning. Dat is verschrikkelijk."

Wel is Blankenstein ervan overtuigd dat, mits de stadsbrug er inderdaad komt, dit ook nog wel even gaat duren. "Ik reken op minimaal tien jaar, als het niet langer is. Gezien de huidige economische omstandigheden, lijkt de nood op andere vlakken me ook belangrijker dan investeren in een nieuwe brug. En de tunnel moet weer op tafel. Dat is uiteindelijk het beste alternatief, zo is ook uit de onderzoeken gebleven. Dan is het raar om die optie op voorhand al helemaal af te schieten."

Daar is buurvrouw Elmire van Immerzeel het mee eens. Ook zij pleit voor een tunnel en is bezorgd over de plannen van de gemeente. Sinds drie jaar woont zij met man en twee kinderen aan de Nesserdijk. In een oude gerenoveerde boerderij, die omstreeks 1800 werd gebouwd. Vroeger was er een schaapsherder gevestigd en ook beeldhouwer Jan Vlasblom woonde lange tijd in het Rijksmonument. "De historie gaat heel ver terug", vertelt Van Immerzeel. "Dit is een monument, van binnen en van buiten. Het is oud en goed beschermd."

Maar of het monument ook beschermd is tegen de komst van een nieuwe stadsbrug, is de grote vraag. "Dat zou toch moeten, maar als ik het zo hoor lijkt het een beetje spannend te worden. Dat is super zonde, want het ligt middenin een mooi natuurgebied. Waarom nu precies hier, zou je zeggen. Het is echt uniek. Als ik hier mensen ontvang, zeggen ze: dit is echt een paradijsje, middenin Rotterdam wat ik niet kende en wat je hier eigenlijk niet verwacht."

Haar eigen woning gaat haar aan het hart, maar de natuur misschien nog wel meer, vertelt Van Immerzeel. "Als ik eruit moet, prima, maar de natuur moet blijven. Nu moet er weer natuur wijken terwijl er wel andere opties zijn. Ik snap dat het meer geld kost en had liever een tunnel gezien. Ook niet fijn, maar zeker handig. Natuur kun je niet kopen. Dan is het gewoon weg. Je hebt hier een vos rondlopen en fazanten. Die gaan er dan ook vandoor."

Maar wie nu denkt dat Van Immerzeel vrede heeft met het feit dat zij haar woning mogelijk moet verlaten, heeft het mis. "Ik wil hier blijven wonen. Buurtbewoners zijn het er niet mee eens. Misschien is er nog hoop en misschien duurt het ook nog tientallen jaren. Dat hoop ik natuurlijk. Het is een hele mooie polder en er is natuurlijk deze boerderij. We gaan eens nadenken over acties en hoe we toch kunnen overbrengen dat het heel verdrietig als de natuur en deze plek verdwijnt. Ik kom zeker in verzet, want dit kan niet. Er leiden meer wegen naar Rome, zou je zeggen. We gaan doen wat we kunnen."

Wie in ieder geval niet zal deelnemen aan de protesten, is Tietema. "Wat ik weet, is dat die brug al heel lang op de planning staat", zegt hij. "In mijn geval denk ik dat ik het zelfs niet ga overleven. Dat hoop ik althans, laat ik het zo zeggen. Zolang we nog niet weg zijn, is er nog hoop. Verder zie ik het wel. Ik ben blij dat ik niet meer op de barricades hoef en het ook niet meer kan. Maar ik hoop wel dat mensen hiervoor blijven strijden. Het is een geweldige plek en ik gun het heel Rotterdam om dit te behouden."