nieuws
ARCHIEF RIJNMOND 4 juni 2017 - Geploeter

Afgelopen week ben ik met mijn neus op iets gedrukt dat ik eigenlijk wel weet, maar dat ik toch geneigd ben om steeds weer te vergeten.
Het kwam door een boek.
Het boek ‘Leven in het lied’, van Mylou Frencken.
Het boek ‘Leven in het lied’, van Mylou Frencken.
Misschien kent u Mylou. Ze maakt en zingt liedjes, staat met zekere regelmaat in het theater met eigen programma’s en heeft een zekere bekendheid als zingende bardame in de tv-kwis ‘Met het mes op tafel’.
Toen Mylou de 50 zag naderen, en zich realiseerde dat ze al 25 jaar bezig was met het maken van kleinkunstliedjes, besloot ze om een boek te maken over dat schrijven van liedjes.
Ze zocht zo’n 25 collega-cabaretiers op, wisselde met hen van gedachten over wat zij zelf hun meest geslaagde lied vinden, en het resultaat is een kloek boek – plus cd.
Aan de presentatie ervan heb ik laatst in Het Opkamertje uitgebreid aandacht besteed.
Toen Mylou de 50 zag naderen, en zich realiseerde dat ze al 25 jaar bezig was met het maken van kleinkunstliedjes, besloot ze om een boek te maken over dat schrijven van liedjes.
Ze zocht zo’n 25 collega-cabaretiers op, wisselde met hen van gedachten over wat zij zelf hun meest geslaagde lied vinden, en het resultaat is een kloek boek – plus cd.
Aan de presentatie ervan heb ik laatst in Het Opkamertje uitgebreid aandacht besteed.
Inmiddels heb ik het boek verslonden.
Het onderwerp ligt me zeer na aan het hart.
Ik vind het lied een geweldige uitdrukkingsvorm.
Ik zou ook willen dat ik zèlf bedreven was in het schrijven van in elk geval liedtèksten. Maar die schud ik, anders dan de routiniers uit het boek, niet zo uit mijn mouw.
Het onderwerp ligt me zeer na aan het hart.
Ik vind het lied een geweldige uitdrukkingsvorm.
Ik zou ook willen dat ik zèlf bedreven was in het schrijven van in elk geval liedtèksten. Maar die schud ik, anders dan de routiniers uit het boek, niet zo uit mijn mouw.
Ho!
Daar gaan we weer.
Daar duikt die denkfout weer op.
Want ook mensen die geweldige dingen maken, schudden die dingen doorgaans niet zo uit hun mouw.
Dat blijkt ook dat boek.
Ja, nu en dan krijgt iemand als het ware een kant-en-klaar liedje door. Alsof de goden het zo door een opening in het wolkendek aanreiken.
Maar dat is de uitzondering.
Meestal is het geploeter.
Zoeken, proberen, de boel wegleggen, later nog eens oppakken, schaven, schrappen, eens bij iemand anders te rade gaan.
Het is een heel proces.
Daar gaan we weer.
Daar duikt die denkfout weer op.
Want ook mensen die geweldige dingen maken, schudden die dingen doorgaans niet zo uit hun mouw.
Dat blijkt ook dat boek.
Ja, nu en dan krijgt iemand als het ware een kant-en-klaar liedje door. Alsof de goden het zo door een opening in het wolkendek aanreiken.
Maar dat is de uitzondering.
Meestal is het geploeter.
Zoeken, proberen, de boel wegleggen, later nog eens oppakken, schaven, schrappen, eens bij iemand anders te rade gaan.
Het is een heel proces.
Ik heb dat ook ooit gemerkt toen ik – lang geleden - samen met Mike Boddé bijdrages maakte voor Radio Rijnmond. Ik had eens een lange verhandeling geschreven, zogenaamd een brief aan een oom van me in Amerika, een brief waarin ik – voor een Nederlandssprekende relatieve buitenstaander - de toestand in Nederland schetste. En mijn idee was om daar wat liedjes doorheen te strooien. Liedjes, door Mike voor de gelegenheid gemaakt.
Ik praatte Mike bij, en schetste wat ik in gedachten had.
Hier een liedje over dat onderwerp, daar een liedje met die invalshoek, verderop een liedje zus, dan nog een liedje zo, en dan nog …. Mike remde mij af. Ja, hij kon wel wat, maar zó makkelijk ging dat allemaal niet. Daar moest ik niet te licht over denken.
Ik praatte Mike bij, en schetste wat ik in gedachten had.
Hier een liedje over dat onderwerp, daar een liedje met die invalshoek, verderop een liedje zus, dan nog een liedje zo, en dan nog …. Mike remde mij af. Ja, hij kon wel wat, maar zó makkelijk ging dat allemaal niet. Daar moest ik niet te licht over denken.
Uiteindelijk maakte hij één ding. Een instrumentaal stukje waarin hij het Nederlandse en het Amerikaanse volkslied met elkaar vervlocht.
En ik bleef achter met een inzicht, een inzicht dat ik dus steeds neig te vergeten: dat het ook zeer getalenteerde mensen niet zomaar komt aanwaaien. Meestal vergt het moeite om iets moois tot stand te brengen.
En ik bleef achter met een inzicht, een inzicht dat ik dus steeds neig te vergeten: dat het ook zeer getalenteerde mensen niet zomaar komt aanwaaien. Meestal vergt het moeite om iets moois tot stand te brengen.
Hoe komt het dan dat je dat steeds weer dreigt te vergeten?
Misschien komt het door de afstand die je in je hoofd creëert tussen jouzelf en mensen die iets kunnen wat jij niet kunt.
Ergens ben je misschien geneigd om die mensen op een dusdanig voetstuk te zetten dat je ze ziet als vertegenwoordigers van een andere wereld. Een wereld waarin andere wetmatigheden gelden dan in jouw wereld. Een wereld waarin de gebraden kippen je zo in de mond vliegen.
Ergens ben je misschien geneigd om die mensen op een dusdanig voetstuk te zetten dat je ze ziet als vertegenwoordigers van een andere wereld. Een wereld waarin andere wetmatigheden gelden dan in jouw wereld. Een wereld waarin de gebraden kippen je zo in de mond vliegen.
Terwijl, ja, als je even nadenkt wéét je dat dat onzin is.
Kijk naar uw eigen leven, als u iets tot stand wil brengen.
Bijna altijd kost iets meer tijd en moeite dan je aanvankelijk denkt.
Of kijk naar mij.
Er zijn misschien wel mensen die denken: leuk zo’n uurtje radio op zondag, of een paar uurtjes, maar wat doe je dan de rest van de week?
Nou, wat denkt u?
Bijna altijd kost iets meer tijd en moeite dan je aanvankelijk denkt.
Of kijk naar mij.
Er zijn misschien wel mensen die denken: leuk zo’n uurtje radio op zondag, of een paar uurtjes, maar wat doe je dan de rest van de week?
Nou, wat denkt u?
Ik beschouw het maken van radioprogramma’s en het schrijven van praatjes zoals u nu leest niet als ‘moeilijk’, het past mij goed, maar ik moet er wel echt voor gaan zitten.
En alles bij elkaar kost het al gauw aardig wat tijd.
En alles bij elkaar kost het al gauw aardig wat tijd.
Niks gaat vanzelf. Voor niemand.
Dat wilde ik u – en mezelf – nog maar eens onder de neus wrijven.
Dat wilde ik u – en mezelf – nog maar eens onder de neus wrijven.
SPEELLIJST
DE TUNE
1. Ik mis je – John Verkroost
1. Ik mis je – John Verkroost
2. Stars van Nassaue – Mike Boddé
LEO FULD
3. My Jiddische Mamma – Leo Fuld
3. My Jiddische Mamma – Leo Fuld
LEO FULD, WO AHIN SOLL ICH GEH’N
Eigen opnamen van voorstelling over Leo Fuld, Apollo First 3 mei 2017
4. Walking in New York - Rob van de Meeberg & Rosa Mee
5. Az Der Rebbe - Rob van de Meeberg & Rosa Mee
6. Mazzel - Rob van de Meeberg
7. Moishele Mein Freind - Rob van de Meeberg
8. Where can I go - Rob van de Meeberg
9. Where can I go – Leo Fuld
Eigen opnamen van voorstelling over Leo Fuld, Apollo First 3 mei 2017
4. Walking in New York - Rob van de Meeberg & Rosa Mee
5. Az Der Rebbe - Rob van de Meeberg & Rosa Mee
6. Mazzel - Rob van de Meeberg
7. Moishele Mein Freind - Rob van de Meeberg
8. Where can I go - Rob van de Meeberg
9. Where can I go – Leo Fuld
10. Diploma-fetisjisme - Pieter Derks
AANKONDIGINGEN
11 Americanas – Metropole Orchestra Big Band
11 Americanas – Metropole Orchestra Big Band