De Rotterdammerbrug in Amsterdam

De ijzeren boogbrug heeft maar een paar jaar in Rotterdam dienst gedaan, in afwachting van de nieuwe brug over de Maas. De brug over de Koningshaven is alleen door voetgangers gebruikt. Als hij eind mei 1878 wordt verkocht, is hij zo goed al nieuw.

Wilma van Giersbergen van het

is in de archieven gedoken om meer te weten te komen over de brug. De stad Amsterdam koopt de boogbrug voor slechts 1500 gulden. "Een koopje, ik geloof dat hij iets van 20.000 gulden gekost had toen hij werd gemaakt", aldus Van Giersbergen.

Het is dan nog niet duidelijk wat Amsterdam met de brug wil. Wilma van Giersbergen: "Misschien dat de brug vanwege het formaat aantrekkelijk is voor Amsterdam, hij was behoorlijk breed voor die tijd, in totaal zo'n elf meter."

Amsterdam schaft de ijzeren boogbrug dus in 1878 aan. Het gevaarte moet dan van Rotterdam naar de hoofdstad gebracht worden. "Hadden ze weer mazzel", zegt Van Giersbergen, "ze kregen van de Koninklijke Stoombootmaatschappij kosteloos een schip aangeboden."

De brug wordt op het schip gehesen en moet een enorme omweg afleggen om in Amsterdam te komen. Via de Maas en de Lek, de Nederrijn en de IJssel gaat het transport naar Kampen. Vervolgens moet het via de Zuiderzee naar Amsterdam. Een kortere weg is er in die tijd niet.

De transportkosten - die Amsterdam wel moet betalen - bedragen ruim 4000 gulden. De stad heeft voor in totaal 5500 gulden een nieuwe brug. De ijzeren boogbrug is dan wel in Amsterdam gearriveerd, maar een bestemming heeft de stad er nog niet voor.

De brug wordt tijdelijk opgeslagen in het Westerdok en krijgt daar al snel de bijnaam 'De Rotterdammerbrug'. Op 14 augustus 1880 laat het college van B&W weten dat er een plek is gevonden. De brug gaat naar de Singelgracht om het Eerste Marnix Plantsoen met de Nassaukade te verbinden.

In 1880 worden veel bruggen in Amsterdam vervangen. Ze zijn te hoog en te smal en het verkeer moet er bijna tegenop klimmen. Dus komen er rechte ijzeren bruggen, zonder steile opritten. Maar er is één afwijkende brug: de ijzeren boogbrug uit Rotterdam die eruit ziet als een spoorbrug. "Er was geen enkele brug in Amsterdam die er zo uit zag, het werd daardoor ook één van de bekendste bruggen van de stad", vertelt Wilma van Giersbergen.

In 1950 is de brug op. Het maximum draagvermogen is te laag, hij kan het verkeer dat er overheen moet niet meer aan. Onder grote belangstelling wordt de brug afgevoerd. Het is onduidelijk waar de ijzeren boogbrug heen gaat. "Er gaat een verhaal dat de brug terug ging naar Rotterdam, maar ik vraag me af wat Rotterdam zou willen met een brug die ze in 1880 al niet konden gebruiken", zegt Van Giersbergen.

Andere bronnen melden de brug naar de Dijkgracht is gevaren en vervolgens verkocht is aan de hoogste bieder. Waarschijnlijk is de Rotterdammerbrug als oud ijzer geëindigd.

En Brug 150 over de Singelgracht? In 1954 komt er een nieuwe brug. Een platte brug zonder bogen die ook de bijnaam de Rotterdammerbrug krijgt. Die brug wordt in 1975 ook vervangen door een nieuwe. Wilma van Giersbergen: "En ook die staat bekend als de Rotterdammerbrug, terwijl het al de tweede vervanger is van die originele brug uit Rotterdam die allang niet meer bestaat".

Foto: Rotterdammerbrug (brug 150) over de Singelgracht in Amsterdam gezien vanaf de Nassaukade naar het Eerste Marnixplantsoen, rond 1930. Foto: W.C. Ladige/collectie Stadsarchief Amsterdam