ARCHIEF RIJNMOND 9 juli 2017 Woede-uitbarsting

Het begon geloof ik met een rare droom.
Ik droomde dat ik op vakantie was met mijn vrouw, dat we ergens in een pianowinkel belandden en dat zij per se een piano wilde aanschaffen. Een heel duur ding, van 10 of 12.000 euro.

Dat leek mij een vrij onverstandige en onhandige aankoop.
Zoveel geld? En hoe namen we dat ding mee, op vakantie?

Nou, dat meenemen was niet zo’n probleem, maakte de verkoper duidelijk. Je kon deze piano namelijk opvouwen.

We kochten ‘m en ik zeulde ‘m opgevouwen en wel mee naar onze volgende bestemming. We gingen met de trein naar een andere stad, en bij aankomst bleek het daar een geweldige puinzooi. Kapotte stoepen, onverharde stukken weg, blubber. En ik maar slepen met die opgevouwen piano. Die ik welbeschouwd niet eens goed had bekeken. Moesten we ‘m niet eens uitvouwen?
Dat deed ik. En toen bleek het een heel smal en hoog pianootje te zijn, met twee kleine klavieren, als van een orgeltje.
Hadden we daar nou zo veel voor betaald?
Doodop werd ik ’s morgens wakker.
Ik was weliswaar blij dat het maar een droom was geweest, maar de nacht leek alle energie uit me te hebben gezogen.
Hoe moest dat met deze dag?
En dan gingen we ’s avonds nog uit eten ook.

Eens in de week eet een collega van mijn vrouw bij ons. Een heel aardige meid. Maar ja, die twee gaan natuurlijk over hun werk zitten praten, en na een uurtje heb ik dat wel gehoord. Dan duik ik onder op mijn werketage, tussen de grammofoonplaten.
Thuis kan dat, maar dat kan niet als je een endje van huis in een restaurant zit.

Wij waren naar het Lage Bergse Bos gegaan, naar een restaurant waar we wel vaker komen. Het ligt geweldig, aan het water. En meestal is het er heel rustig.
Alleen: nu niet.
Binnen was een feestje aan de gang, en dat ging gepaard met een soort disco. Wij zaten gedrieën aan het water in een geluidsdecor van enigszins hinderlijk gebonk.

Waarom staat muziek toch zo vaak zo hàrd? Vreselijk.

Na een uur leek het mij verstandiger om – bij gebrek aan werketage – maar even een stukje door het bos te gaan lopen, met de hond. Dan konden de dames op het terras verder kletsen over hun werk, en was ik even verlost van de herrie. Want ik voelde een kantelpunt naderen. Ik weet van mezelf dat ik bij overprikkeling helemaal dicht kan slaan.

De wandeling bracht verlichting, maar daarna ging het alsnog mis.
We bleven nog even op het terras zitten, in het achtergrondgebonk. En om af te rekenen moest ik uiteindelijk naar binnen, de teringherrie in.
En daar voelde ik mezelf geestelijk kapseizen.
De smoor nam bezit van me.

Kwam het dáárdoor dat ik díe nacht nog veel vermoeiender droomde dan de nacht ervoor?

Overdag heb ik een heel hoge geweldsdrempel. Ik kan me nauwelijks herinneren dat ik voor het laatst iemand een lel heb gegeven, maar ’s nachts wil ik nog weleens uithalen. En zo’n nachtelijke klap of schop breekt soms door mijn droom heen.
Dan geef ik mijn nachtkastje een dreun. Of mijn vrouw. Of de muur.

Zo heb ik in december, op vakantie in Vietnam, een teen gebroken door in mijn slaap tegen een hotelkamermuur te trappen.
Ik voel het nog een beetje.

Zoiets had ik van de week weer.
Ik was enorm getergd en haalde uit. Ik deelde een woeste schop uit. Waar ik, zoals steeds, wàkker van werd.
En meteen realiseerde ik me wíe ik zojuist in mijn droom een rotschop had verkocht. Mijn eigen moeder. Die al 42 jaar niet meer leeft. Nou moe. Wat had mijn moeder mij misdaan? Niks toch?

Toen het uiteindelijk ochtend werd, heb ik mijn vrouw gevraagd of zij chocola kon maken van die rare, wat gewelddadige droom van me.
Mijn vrouw heeft een zeer analytische geest en bij herhaling heeft ze me versteld doen staan door een droom van mij te ‘duiden’. En dan niet duiden aan de hand van onzinnige, clichématige symbolen, want mijn vrouw is ook enorm nuchter, maar door het aanwijzen van een emotionele werkelijkheid.

‘Nou,’ vroeg ik in bed, terwijl ik me verheugde op een indrukwekkende analyse, ‘wat maak je d’r van?’

Waarop mijn vrouw zei: ‘Ik denk dat je te warm hebt gelegen onder het dekbed.’

O ja, dat kon natuurlijk ook.

SPEELLIJST

1. Ik mis je – John Verkroost

JAZZ UIT ROTTERDAM
2. Oh! You sweet thing – Louis de Vries
3. Sweet Lorraine – Cock van der Palm & The Millers
4. There’s no two ways about it – Annie de Reuver

5. Raindrops keep falling on my head – Joke Bruijs & Vara Dansorkest

ROTTERDAM & HAVEN
6. Langs de Maas – Wim Scholte
7. De haven van Rotterdam – Derk Otte
8. Ode an Rotterdam – De Wannabiezz

9. Bloemen en gebak – Thomas Acda
10. Stel dat het zou kunnen – Jan Rot

AANKONDIGINGEN
11. Americanas – Metropole Orchestra Big Band

12. Come with me – Joke Bruijs