Hoeveel nachten moet Rob nog opgevouwen op de achterbank van zijn auto doorbrengen?

Het is de laatste dag voordat camping De Grevelingen in winterstand gaat als we Rob spreken. De caravan is opgeruimd, de stoelen op zijn terrasje staan opgestapeld en de Action-tassen met wat kleding en handdoeken staan klaar voor vertrek. Ook andere buren op de camping zijn de boel aan het inpakken. “Vanaf morgen is alles hier afgesloten van gas, water en licht. Dan is het niet meer bewoonbaar. En hier slapen is ook echt niet meer toegestaan.”

Rob (58) vertelde eerder bij Rijnmond over hoe zijn leven bergafwaarts is gegaan vanaf het moment dat hij ziek werd. Er werd een tumor achter zijn oog verwijderd, inclusief zijn hypofyse, de klier die verantwoordelijk is voor het aanmaken van hormonen. Rob moest steeds meer medicijnen gaan slikken, zijn huwelijk ging stuk, hij verloor zijn werk en moest zijn huis verkopen.

“Hij leeft in reservetijd. Ze hadden hem na zijn operatie al niet zoveel jaar gegeven”, vertelt zijn ex-vrouw, die net terug is met Rob uit het ziekenhuis. Hun band is duidelijk nog altijd goed en ze maakt zich zichtbaar zorgen om hem. “We hebben vanmorgen gehoord dat hij binnen niet al te lange tijd al zijn zicht zal verliezen. Hij wordt blind.”

En dat betekent dat er nog veel meer voor Rob weg gaat vallen. Het autorijden, zijn nieuwe werk én zijn uitlaatklep: het boogschieten. Overal in de caravan staan pijlen en andere materialen voor zijn hobby. Als alles even teveel wordt, dan gaat hij eropuit met zijn boog. “Even alles van me afschieten, mijn kop leeg.”

Dat leven in reservetijd had Rob uiteraard graag op een andere manier gedaan, zonder stress en zorgen over waar hij de nacht moet doorbrengen. Via de woningbouwvereniging snel een sociale huurwoning vinden is niet te doen. Er is weinig beschikbaar en de wachtlijst is enorm lang. Nergens anders in het Rijnmondgebied moet je zo lang wachten als op Goeree-Overflakkee. “Ze hebben me verteld dat het nog wel een jaar of twee duurt voordat ik word geholpen.”

Na het artikel op de website van Rijnmond kwamen er telefoontjes en mailtjes van mensen die nog wel een woning voor Rob hadden, maar hij was er niet mee geholpen. “Puntje bij paaltje kwam het er dan op neer dat ik dan 1.200 euro huur moest gaan neerleggen. Dat kan ik niet doen. Boven de 763 euro krijg je ook geen huursubsidie meer.”

De verantwoordelijk wethouder van de gemeente Goeree-Overflakkee stond na de publicatie ook onverwacht op de stoep bij Rob en vertelde over de daklozenopvang in de Hobbemastraat in Middelharnis. Maar ook daar is een wachtlijst. Er zijn acht bedden beschikbaar, maar nog twaalf wachtenden voor hem, kreeg Rob te horen.

En dus is de sfeer in de caravan bedrukt. “Uitzichtloos is het. Ik zie er echt tegenop om in de auto te slapen. Het mag ook eigenlijk niet, dus dan is het regelmatig wisselen van parkeerplaats en snel doen alsof je alleen een sigaretje rookt als de politie komt. ‘s Ochtends stap je er gebroken uit natuurlijk.”

Dan gaat de telefoon van Rob. Iemand van de gemeente belt en tijdens het korte gesprekje verschijnt er een grote glimlach op zijn gezicht. Hij kan toch maandag komen kijken bij de daklozenopvang. “Ik moet nog wel door de keuring. Of ik geen agressief type ben, geen verslavingen heb. Dat soort dingen.”

Via de daklozenopvang zal Rob ook sneller in aanmerking komen voor een sociale huurwoning, iets dat hij niet meer voor mogelijk had gehouden na de vele hulpvragen. En is die woning er niet, dan kan hij vanaf half maart weer in de caravan terecht. Een oplossing voor Rob is dus dichtbij, maar met schuiven op een wachtlijst los je het brede probleem niet op, vindt hij ook. “Mijn verhaal is nog maar het topje van de ijsberg.”

Na het telefoontje lijkt er zware last van zijn schouders te zijn gevallen. De auto wacht, maar niet voor lang.