Huurders over sloop in Oud-Crooswijk: blij met verhuisgarantie binnen de wijk, maar het worden pittige onderhandelingen

Er gaat gesloopt worden in de Pijperstraat, Pleretstraat en Van Meekerenstraat. De huurders mogen naar hun straatje terugkeren, maar dat betekent wel twee keer verhuizen. Ze kunnen ook kiezen voor een andere woning in de wijk. Bijvoorbeeld in de Rubroekstraat. Daar wordt binnenkort een nieuw complex van Havensteder opgeleverd.

De belofte van een huis in hun eigen wijk staat zwart op wit in een brief van de woningcorporatie. En dat blijkt een belangrijke toezegging, want bijna alle huurders willen voor geen goud weg uit Oud-Crooswijk. “Dit is mijn wijk. Ik ben Crooswijkse”, zegt Ligian Manhoef uit de Pleretstraat.

De huurders begrijpen de keuze van sloop want er mankeert veel aan hun vooroorlogse woningen. Ze sommen een waslijst van klachten op: voortdurend lekkages, verstopte riolering, tochtige en trillende huizen. “Muizen vreten je hele vloer weg en zitten ook aan je internet. Dat is niet leuk hoor. Van mij mogen ze slopen”, zegt een bewoner uit de Van Meekerenstraat. De laatste jaren gebeurt er niet veel meer aan onderhoud en is het vooral ‘pleisters plakken.

“Het is de hoogste tijd dat er wat gaat gebeuren”, vindt Loes dos Santos. Haar ouders wonen al bijna veertig jaar driehoog in de Pleretstraat en gezien hun hoge leeftijd - zij 79 en hij 82 jaar - zijn de trappen een hele uitdaging. “Ik ben al vijf jaar bezig een huisje voor mijn ouders te vinden, maar ze zijn steeds het zoveelste nummer.”

Voor het echtpaar is de sloop eindelijk een kans op iets beters in hun vertrouwde wijk. “Mijn ouders vinden Crooswijk fantastisch. En ze mogen terugkeren in de nieuwbouw op deze plek of een andere plek in Crooswijk uitkiezen. En dat is belangrijk want dat had je eerst niet. Dan kon je in Capelle terechtkomen”, zegt dochter Dos Santos. Volgens haar kan. Havensteder er niet meer onderuit. "Met de brief als bewijsstuk maken we er desnoods een zaak van."

“Ik woon nu tien jaar in Crooswijk en wil niet meer weg.” Ook Wilco Krijger uit de Van Meekerenstraat is blij met de garantie. Hij kiest voor één keer verhuizen en wil direct door naar een energiezuinige woning. Nu regent het bij hem binnen en trilt hij zijn bed uit als er een vuilniswagen door de straat rijdt. Hij vindt het jammer dat zijn complex gesloopt gaat worden, maar begrijpt het wel. De boel is oud. Sociaal slopen en sociaal terugbouwen juicht hij toe.

“Havensteder kan zeggen wat ie wil, ik blijf.” De 66-jarige Ligian Manhoef is niet van plan te vertrekken. “Waarom kunnen ze niet renoveren? Zijn ze betoeterd ofzo?” Ze woont al jaren op de eerste etage in de Pleretstraat en haar woning is groot genoeg om haar kleinkinderen over de vloer te hebben. Zonder slag of stoot gaat zij niet vertrekken. “Net zo groot, voor dezelfde prijs en in de wijk! Dat is mijn eis.” Het worden pittige onderhandelingen voor de corporatie. “Ik ga ze strak en hard aanpakken!”, zegt ze met een gebalde vuist én een glimlach.

“Wij moeten weg, helaas.” Het gezin Ekinci heeft een benedenwoning aan de Pleretstraat. Ze hebben voortdurend last van een verstopte riolering en lekkages. Maar de tuin is fantastisch voor hun twee gehandicapte zonen. “Er breekt voor ons een spannende fase aan. We moeten nog gaan praten en we gaan het zien. Ik hoop dat ze met een goede oplossing komen. We willen hier in de buurt blijven en het liefst weer een benedenhuis”, zegt Saffet Ekinci.

“We garanderen voor iedereen een betaalbare woning in de wijk. Maar net zo groot en voor dezelfde prijs, zo precies is de belofte niet.” De bestuursvoorzitter van Havensteder, Hedy van den Berk, tempert de verwachtingen een beetje en zegt dat de corporatie haar best doet om maatwerk te leveren voor iedere huurder.

De belofte van een woning in je wijk staat zwart op wit en is een les die is getrokken uit andere grote sloopprojecten in de stad. Bij de sloop van de Tweebosbuurt en langer geleden van Nieuw-Crooswijk voelden sociale huurders zich weggejaagd uit hun wijk. “De garantie dat je in je wijk kan blijven en niet weg hoeft, is het allerbelangrijkste als je de boodschap krijgt dat je huis niet meer te redden is en gesloopt moet worden”, erkent Van den Berk.