In Suriname leerde Errol niet zwemmen, maar is een echte waterrat sinds hij op 60-jarige leeftijd alsnog zijn A-diploma haalde

Bijna zestig jaar van zijn leven had Errol Esajas watervrees. "Ik ben in Suriname geboren en daar heb ik niet leren zwemmen", legt hij uit. "Ik leefde in de stad, zonder water in de buurt, dus het was niet nodig om dat te kunnen." Op zijn elfde verhuisde Errol naar Nederland. "Toen was het schoolzwemmen al afgelopen, dus ook hier leerde ik niet zwemmen."

Keer op keer stond Errol op vakantie langs de kant, terwijl zijn kinderen speelden in het zwembad. En ook op het strand bleef hij ver weg van het water. "Al die mensen die dan de zee in sprongen. Ik dacht: 'Je bent niet goed bij je hoofd'", zegt hij lachend.

Zelfs op de werkvloer baalde Errol er weleens van dat hij niet kon zwemmen. Als atletiektrainer is hij nauw betrokken bij topsporters en ging zelfs in 2008 en 2012 als coach mee naar de Olympische Spelen. "Maar op trainingskampen bleef ik weg van het zwembad", blikt hij terug. "En ik vond het erg vervelend dat ik over veel sporten kon meepraten, behalve over zwemmen."

Daar besloot hij verandering in te brengen. "'Errol, voor je zestigste moet je leren zwemmen', zei ik tegen mezelf." En dus ging hij op zwemles.

"De eerste stap is verschrikkelijk. Je moet het maar durven om zo'n zwemvereniging op te bellen en te zeggen: 'Ik wil leren zwemmen'", vertelt hij. "Je begint in het kinderbad, maar daarna moet je het diepe in. Dat vond ik echt traumatisch, dus ik zorgde dat ik aan de kant van het zwembad bleef, zodat ik me kon vastgrijpen als het fout ging."

Het duurde best lang voordat hij zich niet meer bang voelde, geeft Errol toe. "Op een gegeven moment besefte ik me dat ik vanzelf naar boven kwam drijven. Toen ik dat geloof had, verdwenen mijn angsten."

Zwemmen viel hem in het begin ook zwaarder dan gedacht. "Ik had vooral moeite met ontspannen in het water. Met rennen zet je kracht. Als ik met sporters werk, moet alles snel en beweeglijk zijn", legt hij uit. "Dat ben ik gewend, maar zwemmen is techniek."

Toen hij steeds vaker ging zwemmen, maakte hij grote stappen. Binnen acht maanden haalde hij zijn A-diploma. Inmiddels heeft hij ook zijn diploma's B, C en Zwemvaardigheid 1 op zak.

Nog belangrijker is dat Errol nu echt geniet van het zwemmen. "Toen ik vorig jaar op Aruba was, heb ik elke dag gezwommen. Ik ben niet weg te slaan uit het zwembad."

Zwemmen heeft zijn leven echt verrijkt, vertelt hij enthousiast. "Het geeft je zo'n vrijheid als je in het water ligt. Vorig jaar ben ik voor het eerst gaan snorkelen." Dat vond Errol een unieke ervaring. "Het is prachtig om tussen al die vissen te kunnen zwemmen. Voor mij is er een hele nieuwe wereld opengegaan."

Dat geluk gunt hij andere mensen ook. "Het mooie van zwemmen is dat je jezelf kunt redden. En het is leuk en goed voor je gezondheid."

Daarom hoopt Errol dat iedereen leert zwemmen. "Het is een grote drempel waar je overheen moet. Er heerst een schaamte om te zeggen dat je niet kunt zwemmen", legt hij uit. "Dat kunnen andere mensen, die al op jonge leeftijd hebben leren zwemmen, niet begrijpen."

Errol vindt dat kinderen zo vroeg mogelijk moet leren zwemmen. "Niet iedereen kan zwemles betalen. Daarom hadden ze schoolzwemmen niet uit het pakket moeten halen. We leven in een waterland."

Ook zelf is hij nog lang niet uitgeleerd. "Mijn volgende doel is open water zwemmen. En ik wil alle diploma's halen. Als ik iets doe, dan moet ik het goed doen. Zestig banen borstcrawl is mijn droom."

"Eerst zag ik er tegenop, nu kijk ik ernaar uit. Als ik de mogelijkheid had, zou ik zelfs een zwembad willen in mijn tuin", lacht hij.