Strijd tegen drugs op Flakkee gaat door, maar zonder Moedige Moeders

Aan het woord is Pythia Maasdam, al sinds de oprichting van de stichting de kartrekker achter de Moedige Moeders Goeree-Overflakkee. Ze kwam in die rol terecht door drugsverslaving binnen haar eigen gezin. “Voor de kinderen is er hulp genoeg, zeker als ze willen stoppen met gebruiken. Maar voor de ouders is er heel weinig. Er was echt behoefte aan een lotgenotengroep waar mensen terecht kunnen met hun verhaal. Praten met mensen die weten hoe het is om een verslaafd kind te hebben.”

Pythia blikt aan de keukentafel met ons terug op wat De Moedige Moeders op Goeree-Overflakkee zoal gedaan hebben aan de verslavingsproblematiek. Ze doet dit samen met voorzitter Greet Maas. “Moedige Loeders, zo noemt de jeugd ons hier soms”, zegt Greet lachend. “Iedereen kent ons wel.”

“We hebben weerbaarheidstrainingen gegeven”, vertelt Pythia. “We hebben informatieavonden georganiseerd, waarbij we weten dat er jongelui geweest zijn die daarna stappen hebben ondernomen om te stoppen met het gebruik. En dan was er nog de telefoonlijn voor hulpvragen en allerlei waardevolle gesprekken met ouders op braderieën. Dus in totaal hebben we toch wel honderden mensen bereikt.”

Maar hét absolute hoogtepunt voor de Moedige Moeders is dat er rioolwateronderzoek is gedaan op het eiland. In het water werd vooral schrikbarend hoge hoeveelheden speed aangetroffen. “We hebben jaren op dit onderzoek aangedrongen. En eindelijk hadden we keiharde cijfers over hoe ernstig het is met het gebruik op Flakkee. Hard bewijs, waar niet meer voor weg gekeken kon worden. En de gemeente pakt nu haar verantwoordelijkheid.”

Praten over drugs blijft moeizaam binnen de gesloten gemeenschap op het eiland. Daar blijven de moeders tegenaan lopen. Er waren genoeg informatieavonden waar weinig mensen op af kwamen. Er werd eindeloos geprobeerd bij scholen een ingang te vinden. En bij de laatste weerbaarheidstraining zaten er maar twee ouders. “Onvoorstelbaar”, vindt Greet. “Als je weet hoe groot de problemen hier zijn. Vechten tegen de bierkaai, zo heeft het ook wel gevoeld.”

En zo kwam er dus ook nooit iemand die het stokje van Pythia en de andere moeders overnam. De afgelopen jaren gaf ze meerdere keren aan dat het tijd was voor anderen om op te staan, maar opvolgers kwamen er niet. “Dat is echt jammer. Er is mijn leven ook heel wat veranderd. Ik heb nu andere dingen aan mijn hoofd”, legt Pythia uit. “Ik ben inmiddels oma en heb acht kleinkinderen. Meer een Moedige Oma dus. Maar om dit goed te kunnen doen, moet je ook weten wat er nu speelt bij de jeugd, innovatief zijn. De hulp moet vanuit een jongere generatie gaan komen.“

Het liefst waren de Moedige Moeders natuurlijk gestopt met het gevoel dat ze niet meer nodig zijn. “Maar iedereen weet dat dat niet waar is. Het is misschien nog wel erger dan vijftien jaar geleden. Er zijn ook meer drugs, synthetische drugs die je gewoon kunt bestellen via internet. En je staat met je rug tegen de muur. Zolang de overheid zegt dat het mag.. wat kun je dan nog?”

Met welk gevoel kijken Pythia en Greet terug? "Absoluut met trots! Dat er geen nieuwe kartrekkers zijn heeft even gevoeld als falen, maar dat heb ik inmiddels losgelaten”, zegt Pythia. “Het is wat het is.” Greet vult aan. “We kijken met trots terug op wat we hebben bereikt. We hebben veel in beweging gezet en hebben vooral veel ouders kunnen helpen en dat is altijd een belangrijk doel geweest!”

Het advies dat de dames nog graag mee willen geven: er moet écht aandacht komen voor de jeugd. “Het is veel te makkelijk om aan die zooi te komen. Daar moet veel beter op ingezet worden. Maar er moet ook iets aangeboden worden aan jongeren om die interesse in drugs kwijt te raken. Jongeren kunnen hier niet uitgaan. En het is zo belangrijk dat ze ergens heen kunnen om plezier te hebben, lekker te kunnen dansen of zelf muziek te maken.”

Op 1 januari wordt de stichting Moedige Moeders Goeree-Overflakkee opgeheven. “En misschien is het dan net als met een verslaafd kind", zegt Pythia. "Dat je moet loslaten om verder te kunnen komen. Daar hoop ik nog op."