Sinds Paul zijn oog verloor door kanker, draagt hij trots een oog met het logo van Feyenoord naar iedere wedstrijd van zijn club

"In 2015 zat ik naar de wedstrijd tussen Groningen en Heerenveen te kijken, toen ik opeens een felblauwe kleur in mijn linkeroog zag", vertelt Paul. "Bij de huisartsenpost stuurden ze me direct door naar de oogarts. Maar het was 's avonds laat, dus die oogarts kwam zuchtend zijn bedje uit. Totdat hij in m'n oog keek. Hij zei: 'Dit heb ik nog nooit gezien'."

Eerst dachten de artsen aan uitzaaiingen vanuit Pauls lever, maar het bleek een melanoom op zich te zijn. Na allerlei injecties, laserbehandelingen en druppels was de koek op. "Het was het beste om het oog te verwijderen. Ik zei: 'Haal 'm er dan maar uit'."

In april is dat al zeven jaar geleden. "Op maandag is mijn oog eruit gehaald, op dinsdag heb ik een halve dag gewerkt en vanaf woensdag werkte ik weer hele dagen." Zijn eigen bouwbedrijf geeft hem veel energie. "Ik ga fluitend naar mijn werk en zingend naar huis."

Rouwig om zijn oog is hij niet geweest. "Vijf minuten heb ik in de piepzak gezeten, maar dat was pas een jaar nadat 'ie eruit was. Toen heb ik mezelf een schop onder m'n reet gegeven. Je moet niet kijken naar wat je niet kunt doen, maar kijken naar wat wèl."

Paul kreeg een tijdelijk oog en mocht na een tijdje een ander oog laten maken. Die kans greep hij met beide handen aan, maar wel op zijn eigen manier. "Ik had zomaar een ideetje. Een blauw oog erbij is leuk, maar ik wil iets speciaals. Ik wil het Feyenoordlogo op mijn oog."

Al zijn hele leven is hij groot fan van de club. "Vroeger at ik niet als Feyenoord verloor", lacht Paul. "Ik ga naar alle wedstrijden, uit, thuis en soms ook in het buitenland. Het Feyenoordgevoel zit in je lijf, dat stroomt door je aderen. Het zit in je hart en nieren, en bij mij ook in m'n oog."

"Mijn behandelaar bij het Haags Ooglaboratorium is toevallig ook Feyenoordsupporter. Hij begon te lachen en zei: 'Dat kan ik wel maken'."

Zo gezegd, zo gedaan. Paul kreeg zijn 'Feyenoordoog', naast een 'normaal' kunstoog. Die ogen houdt hij ook 's nachts in. "Mijn Feyenoordoog heb ik niet dagelijks in, maar alleen als ik naar Feyenoord ga. Achterop staat '010', zodat ik weet welk oog ik in doe zonder het oog om te hoeven draaien." Bedacht door zijn oogarts, voegt hij er grinnikend aan toe.

Hoe hij daarover vertelt, is kenmerkend voor hoe Paul in het leven staat. Vol humor en met een positieve instelling lacht hij het leven tegemoet. "Ik haal voortdurend geintjes uit met mijn oog. Soms leg ik 'm op iemands schouder en zeg: 'Ik heb een oogje op je'."

Ook zijn vrouw is niets anders van hem gewend. "Pas deed ik mijn oog uit en stopte 'm in mijn rechterbroekzak. 'Linkeroog, rechterbroekzak', zei ik toen. Dat vond ze wel grappig." Zelf is zijn vrouw geen Feyenoordsupporter, maar dat komt Paul wel handig uit. "Elke wedstrijd brengt ze mijn zoon, mijn schoonmoeder en mij naar De Kuip. En dan haalt ze ons ook weer op."

In De Kuip is de interesse voor Pauls oog groot. "Vooral kleine kinderen kijken hun ogen uit. Ik zeg dan: 'Je mag wel kijken, hoor!' Soms haal ik het oog er even uit, zodat ze het goed kunnen zien." Daar wordt goed op gereageerd. "Niemand schrikt ervan. Sommige mensen hebben er vragen over, maar ik krijg alleen maar positieve reacties."

Dat zal zondag, tijdens de Klassieker, niet anders zijn. "Natuurlijk ben ik daarbij. Met mijn Feyenoordshirt én mijn Feyenoordoog."