Uil met scheve nek kan weer vooruit kijken: 'Hij ondergaat de acupunctuur in zijn nek gelaten'

De kerkuil belandde eind november in de vogelopvang aan het Afrikaanderplein. "De dierenambulance had hem gebracht", zegt directeur Monique de Vrijer van Vogelklas Karel Schot. "Zo komen de meeste vogels bij ons binnen."

Zijn nek was scheef gedraaid. Deze aandoening heet torticollis en is in het geval van deze kerkuil veroorzaakt door een ongeluk. Volgens de deskundigen die De Vrijer sprak is de uil ergens tegenop gevlogen waardoor zijn nek een klap gekregen heeft en de wervels beschadigd zijn. "Waarschijnlijk een auto", zegt De Vrijer.

De vraag is hoe het kan dat de uil zich door de fysiotherapeut, acupuncturist en medewerkers van de vogelopvang liet behandelen terwijl het een wild dier is dat niet aan contact met mensen gewend is. "We bedekken hem met een handdoek als we naar de acupuncturist gaan en houden hem zo vast", zegt De Vrijer. ,,Dan kan hij zijn vleugels niet spreiden en is het donker. Daar wordt hij wat rustiger van. Deze situatie is erg stressvol voor hem."

Als de acupuncturist bij zijn hoofdje moest om naalden in zijn zenuwbanen te prikken, schoof De Vrijer de handdoek een stukje naar beneden. Dat liet hij gewillig toe, zegt De Vrijer. "Als wij ontspannen, ontspant de uil ook. Hij laat het allemaal gelaten over zich heen komen."

Of de uil een mannetje of een vrouwtje is weet De Vrijer niet. Dat blijkt bij kerkuilen niet zo makkelijk te zien, zeker niet als ze jong zijn. Als ze wat ouder zijn, is aan de zwarte tekening op de gespreide vleugels te zien of het een mannetje of vrouwtje is. Bij vrouwelijke kerkuilen vormt het zwart in de veren een doorgetrokken streep, bij mannetjes vormen de zwarte stukjes van de veren een blokkenpatroon.

Communiceren met de uil heeft De Vrijer niet gedaan. ,,Hij zit in een hok met verduisterde deur. Het is een nachtdier, hij zit in het donker. Het is natuurlijk ook geen goed idee om de hele tijd de deur open te doen om te kijken hoe het met hem gaat. Daar wordt hij onrustig van." In een kooi met tralies zitten zodat je de hele tijd kan zien wat hij doet, mag de uil niet. "Dan zou hij zijn vleugels kunnen beschadigden." Geluiden waaruit blijkt of hij tevreden is of juist pijn heeft, maakt het uiltje ook niet. "Want een uil is geen vocaal dier", verklaart De Vrijer.

Hoewel de uil opknapt, is nog niet duidelijk wanneer hij weer in de vrije natuur rond kan vliegen. "We weten nog niet wanneer hij daar klaar voor is."