70 jaar na de watersnoodramp: terwijl Nel werd geboren, verdronken er verderop tientallen mensen

"Ik ben om 05:15 uur geboren die nacht", begint Nel. "Dat gebeurde beneden, in de huiskamer. Toen was het echt al slecht weer. Mijn vader wist dat, maar zei nog niks. Hij probeerde mijn moeder zo goed mogelijk bij te staan tijdens de bevalling."

"Maar ondertussen hield hij het in de gaten", vervolgt ze. "Uiteindelijk, vlak na mijn geboorte, werd het duidelijk dat de dijken waren doorgebroken en dat het water zou gaan stijgen. De dokter die bij de bevalling was, is toen snel vertrokken om een veilig onderkomen te zoeken."

Vlak daarna werd het voor de familie duidelijk dat ze niet veilig waren in hun huis. "We, of nou ja, 'we', ik was erbij, maar dit is natuurlijk allemaal van horen zeggen, ik herinner het me uiteraard niet meer", benadrukt Nel. "In ieder geval, we hoorden dat de dijken waren doorgebroken. Toen heeft mijn vader mij en mijn familie naar boven verhuisd, naar de zolder. Dat was maar goed ook, want de begane grond stond snel onder water."

"Mijn vader was schipper, dus zijn broer kwam uiteindelijk met een roeiboot om ons op te halen, we zijn toen naar Klaaswaal gevaren. Daar had mijn moeder natuurlijk meteen medische hulp nodig."

Dat snelle vertrek van de dokter heeft namelijk nog lange tijd zijn sporen nagelaten, gaat Nel verder. "Hij heeft mijn moeder na de bevalling niet gecontroleerd. Ze heeft bloedingen gekregen en moest uiteindelijk worden opgenomen in het ziekenhuis, dat heeft lang invloed op haar gehad. Nu zouden ze dat een postnatale depressie noemen."

Nel en haar familie hadden het gered en waren veilig. Maar terwijl die nacht nieuw leven geboren werd bij hen, verdronken op datzelfde moment verderop aan de Schuringsedijk 56 mensen. Dat contrast was bij terugkomst in Numansdorp behalve heel verdrietig, ook confronterend. "Het verdriet van al die mensen die zoiets hadden meegemaakt, overschaduwde natuurlijk alles."

Overal werd getreurd om het verlies van dierbaren en de moeder van Nel vond blijdschap om een nieuwe baby daarbij niet gepast. “Mijn moeder durfde na de ramp niet met de kinderwagen de straat op."

De moeder van Nel leeft inmiddels niet meer. "Ze is 94 jaar geworden. Haar hele leven heeft ze over de watersnoodramp verteld en haar verhaal gedeeld."

Nu geeft Nel het verhaal over die nacht van inmiddels 70 jaar geleden zelf door. Zo vertelt ze haar verhaal niet alleen aan media en musea, maar ook aan de volgende generatie: haar twee kleinkinderen. "Ze kijken er documentaires over en ik laat ze foto's zien. Ze hebben er eigenlijk geen beeld bij, dus ik probeer het zoveel mogelijk voor ze te verduidelijken."

Hoewel Nel ook dit jaar weer terugblikt op die nacht van 1953, is haar verjaardag inmiddels ook een feestelijke dag. "Ik geef geen groot feest, daar hou ik niet van", lacht ze. "Gewoon een verjaardag met familie en vriendinnen. Gezellig kletsen met koffie en gebak, drankjes en hapjes."