Buurt spoort verdwenen pakketbezorger op om hem te bedanken: 'Hij betekende zoveel voor ons'

"Zijn glimlach", zegt Hulya van Duijl, bewoner van de Barendrechtse buurt Vrouwenpolder. "Dat was het, denk ik. Altijd die glimlach. Dat is toch bijzonder? Dat deed me elke dag weer zo goed. En de praatjes die we maakten, natuurlijk. Daar genoot ik altijd van. Het hoefde niet eens lang te zijn hoor, zo’n gesprek, hij moest ook weer door, maar we waren altijd wel even aan het bijpraten."

Daar, zegt Hulya, die lachend bekent dat ze veel bestelt, genoot ze van. Tot het plotseling stopte. Zes jaar lang reed Khalid el Haddaoui met zijn bus door de Barendrechtse wijk om de pakketten van PostNL te bezorgen. Hij kende er al snel elke straat, elk huis, elke bewoner. Was er iemand niet thuis? Dan bracht hij het pakket naar een familielid. Liep er een kind op straat? Dan vroeg hij het kind of hij niet naar huis moest. Zo betrokken was hij.

Van Duijl: "Dat is niet vanzelfsprekend. Andere bezorgers spreken we hier nauwelijks. Die bellen aan en zijn zo weer weg. Of dan ligt het pakketje voor je deur, en krijg je de melding dat er is aangebeld. Soms is dat niet eens zo."

Maar Khalid el Haddaoui, zegt Hulya, was anders. Hij bleef altijd staan. Hij praatte. Over kinderen, over vakanties, over het weer. "Mijn kinderen werden daarom ook dol op hem. Daar is 'ie! Met z'n bus! Dat is toch prachtig?"

Maar ja, toen was hij er niet meer. "Er reed opeens een ander, Khalid had geen afscheid genomen. Ik dacht: nou ja, hij is op vakantie. Maar die vakantie leek op een gegeven moment wel erg lang te duren. Ik miste hem."

Dat knaagde. Hulya besloot hem op te sporen. Maar hoe? Ze had nauwelijks informatie. Met de nieuwe bezorger had ze weinig contact. Via via lukte het toch, na een pittige zoektocht via kennissen van vrienden, en vrienden van kennissen. Khalid zelf kon het niet geloven. Hij woont in het Westland, ver weg van Barendrecht.

Hij bleek te zijn gestopt, noodgedwongen, na een arbeidsconflict dat hoog opliep. Te hoog, vindt hij zelf. Dat hij geen afscheid had kunnen nemen, vond hij zelf ook jammer. "Mijn laatste rit bleek ik al te hebben gereden zonder dat ik dat toen wist."

Uit het oog, uit het hart, zou je denken. Maar niets blijkt minder waar. Hulya zette een inzamelingsactie op onder buurtgenoten. Die liep storm. Ze bleek lang niet de enige die zo over Khalid dacht. "We hebben iets voor je", zei ze aan de lijn, "om je te bedanken." El Haddaoui kon het niet geloven. Deze week ging hij daarom alsnog naar zijn oude buurt, waar hij bloemen kreeg, speciaal geschreven kaarten en het ingezamelde geld, een bedrag van enkele honderden euro's.

"Het werd een bijzondere ontmoeting", zegt Hulya. Welke bezorger, zegt ze, weet hoe de kinderen in de wijk heten? "Hij was zo belangrijk voor ons." Met zijn handen vol ging Khalid weer op huis aan. Ze had achteraf eigenlijk ook wel samen met hem op de foto gewild. "Maar dat was ook weer zo wat." Want Khalid reageerde verlegen, zegt Hulya.

Daags na de ontmoeting is Khalid er nog beduusd van. "Ik kan het nauwelijks geloven. Hoe is het gelukt om me te vinden? Het doet me heel veel dat mensen zoveel moeite nemen om je op te sporen. Dat bewijst maar weer dat mensen goed zijn. Daar heb ik altijd in geloofd. Dat zit gewoon in mij."

Honderden euro's zijn er via een social media-actie inmiddels ingezameld, en het worden er meer: pas dit weekend sluit de inzameling. Tot verbazing van Hulya ging het nieuws over de inzameling de afgelopen dagen zelfs de wijkgrens over. "Het balletje is echt gaan rollen. We krijgen van alle kanten berichten van mensen die ook alsnog afscheid willen nemen en contact met hem zoeken."

Khalid, vader van één en een tweede op komst, is daar blij mee. Hij is op dit moment bezig met het zoeken van nieuw werk. "Dat gaat wel lukken hoor, maar ik heb het de afgelopen tijd wel zwaar gehad toen dit werk opeens stopte. Ik heb natuurlijk een huis, een gezin, een kind op komst. Ik heb het inkomen wel nodig."

Terugkeren zit er niet in. Khalid blijft bezorgen, maar zal dat elders gaan doen. "Het was een fijne buurt om in te werken", zegt Khalid dan. "Ik wist er precies de weg. Waar ik rustig mijn wagen neer kon zetten, wie waar woonde." Ja, hij was aardig. Maar dat vindt hij vanzelfsprekend. "Kijk, ik had natuurlijk ook weleens haast. Maar daar liet ik me niet door leiden."

"De wereld is de afgelopen jaren natuurlijk enorm gedigitaliseerd, maar dat wil niet zeggen dat we geen waarde hechten aan contact", vertelt filosoof Reine Rek. Zij onderzocht de waarde van dergelijk sociaal contact. "Sterker nog: het ontbreken van sociaal contact wordt uiteindelijk beschouwd als een zaak waar je op langere termijn aan kunt sterven. Zo belangrijk is het."

Dat heeft te maken met gezien worden. "Iedereen vindt het fijn als er contact is. Dat heeft ook te maken met tijd. De pakketbezorger staat natuurlijk symbool voor de efficiëntie waar we tegenwoordig onze tijd mee indelen. We bestellen op internet, het wordt razendsnel geleverd, er wordt zo min mogelijk tijd verloren. Je hoeft er niet meer voor naar de winkel. Niet meer de weg op."

Dat heeft vooral menselijke nadelen. "We leven efficiënt, maar ontmoeten minder mensen. Alles is gericht op het voorkomen van tijdverlies. Maar dat praatje met die bezorger: dat is ongeplande tijd. Niet efficiënt misschien, wel waardevol. Dat is dus een cadeau waar mensen echt even op kunnen teren. Je wordt gezien, je hebt contact." Dat is veel waard, zegt de filosoof. Mensen zijn slimmer dan je denkt, lacht ze. Natuurlijk voelt een buurt hoe waardevol het is om iemand te hebben die iedereen kent. “Dat blijkt ook wel uit deze bijzondere actie."

Veel wijken hebben een vaste pakketbezorger. Heb jij ook zo'n bijzondere band met de bezorgen? Vertel ons jouw verhaal, mail naar: nieuws@rijnmond.nl