In de kappersstoel van Hadil wordt het stil: 'Het is alsof mijn broers en zussen onder het puin in Syrië liggen'

De zaak is net open en er wordt al druk geföhnd. Een blije Hadil komt binnen. "Vijfhonderd euro!", roept ze naar haar collega's. Het zijn donaties van klanten, vrienden, collega's van haar broer en van Dordtse ondernemers die meeleven. Ze glimlacht. "Hoe verschrikkelijk deze situatie ook is, het brengt echt het beste boven in mensen."

Het geld gaat meteen richting de bank en vervolgens naar haar geboortestad, het getroffen Aleppo in Syrië. Daar slapen mensen buiten in een park, omdat ze niet meer thuis durven zijn, bang als ze zijn voor nieuwe schokken. Gisteren maakte Hadil geld over voor luiers en babyvoeding. Vandaag zijn de donaties bestemd voor de buitenslapers in het park. "Het vriest bijna nooit in Syrië. En uitgerekend nu wel."

Ze heeft contact met mensen in het veld en weet dat het geld goed wordt besteed. Dan draait ze de stoelen recht en kan de werkdag beginnen. Knippen!

"Kom je zelf ook uit het getroffen gebied?" Het is de eerste vraag van de eerste klant en het antwoord is 'ja'. Hadil vertelt dat familieleden, vooral zussen van haar moeder, uit angst voor naschokken buiten in een vuilniscontainer hebben geslapen. En hoe het geluid van de mensen onder het puin na drie dagen verstomde. "Het is mijn moederland, het raakt me heel erg", zegt Hadil. De klant, de verslaggever en de kapper zijn er allemaal stil van.

Dan stelt Hadil toch de ultieme kappersvraag aan haar klant: "Ga je nog op vakantie?" Ja, hij gaat. Volgende week al, naar Portugal. Dat vindt Hadil leuk om te horen. "Gelukkig, ga jij lekker op vakantie." Ze bedoelt het totaal niet cynisch of vals. "Uiteindelijk moet jij ook gewoon doorgaan met leven."

"Ik kan jou gewoon verstaan", constateert een Marokkaans-Nederlandse dame in de stoel. "Het is alleen net een ander accent Arabisch." Ze heeft een prachtige bos haar en laat het in laagjes knippen door Hadil. Maar daarvoor gaat ze eerst in de krulspelden. "Ik ben er al heel de week mee bezig", zegt ze. "Het blijft je broer of je zus die onder het puin ligt."

Ook nu wordt het stil. De klant vraagt om een servetje. Ze huilt. "Zolang er nog tranen zijn, is er nog hoop", zegt Hadil. "Maar schatje, ik ga nu niet meer praten. Ik verpest heel je make-up." Daar moet iedereen om lachen. "Het zijn de beelden, het is misschien de taal, maar het raakt me zo", besluit de klant. Dan gaat het gesprek verder over de heerlijke zelfgebakken Marokkaanse koekjes die een andere bezoekster net uitdeelde.

Gelukkig zijn Hadils familieleden in hoofdstad Aleppo ongedeerd. Wel zitten ze voortdurend in angst voor nieuwe bevingen, vertelt ze. Dan gaat het over het bijzondere verhaal van Rex, de kat van haar tante. "Voor de beving deed hij gek. Hij was onrustig en draaide rondjes. Hij voelde het waarschijnlijk aankomen. Ze houden hem nu voortdurend in de gaten. Zodra Rex weer rondjes gaat draaien vliegen ze meteen naar buiten."

Het is bekend dat dieren een beving kunnen voorspellen. Vooral kraaien en kauwen in Syrië en Turkije zouden onrustig rondjes hebben gevlogen voor de aardbeving in de nacht van zondag op maandag.

Hadils telefoon piept. Het is een bericht van haar moeder. Een hartje en een kusje. Al jarenlang belt Hadil elke ochtend om 08:00 uur met haar moeder. "Dan maak ik haar wakker en zeg ik dat er een nieuwe dag is begonnen." Maar nu even niet. "Ik ben bezig met mijn actie. Dat gaat nu voor." Haar moeder heeft er uiteraard alle begrip voor.

De ouders van Hadil slapen 's nachts in stukjes en beetjes. "Ze houden voortdurend het nieuws in de gaten. En hebben via Whatsapp contact met de familie."

Hadil was acht toen ze vanuit Aleppo in Nederland arriveerde. De miljoenenstad is met 8000 jaar één de van de oudst bewoonde steden ter wereld. Met haar jongere broer en ouders belandde ze in 1991 in Zeist. Ze waren niet op de vlucht. Haar vader was lasser en kon met zijn specialistische kennis in Nederland aan het werk. Haar bijna 90-jarige oma woont inmiddels ook in Nederland, in Purmerend.

"Mensen weten dat ik een Syrische ben", vertelt Hadil als er even niemand te knippen valt. Bij de Kruidvat werkt een Turkse verkoopster. Die begon te huilen toen ze mij zag.

Er zijn meer bijzondere dingen. "Gisteren hoorde een lieve vaste klant dat ik de step van mijn zoon wilde verkopen. Ze weet helemaal niet dat ik Syrisch ben. Spontaan gaf ze vijftig euro. Ik was in shock. Wist niet wat ik moest zeggen. Ik was helemaal overdonderd."

"Vannacht om twaalf uur belde mijn vader me wakker", vertelt Hadil tegen het einde van de ochtend. "Ik ben trots dat je dit doet", zei hij. De eigenaresse van de kapsalon zamelt geld in en daar moest ze een enorme drempel voor over, vertelt ze. "Ik vind het moeilijk om mensen om geld te vragen. "Maar nu durf ik het. Ik heb lef gekregen."

Ze heeft hulp van haar broer die bij een bank werkt. Ze ziet dat veel mensen geven wat ze kunnen. Na een paar dagen heeft ze al 1500 euro overgemaakt naar haar contacten in Syrië.

Zelf wil ze nog een stapje verder gaan. "Ik ga alles in huis verkopen wat ik niet nodig heb." En de fooienpot gaat daar ook bij. Dat ze zelf worstelt met een enorme energierekening is op dit moment even een probleem voor later.