Florus (78) na vijf jaar herenigd met zijn vermiste hond Jill: 'Ze heeft het erg zwaar gehad die jaren'

De laatste keer dat Florus zijn inmiddels dertienjarige Nova Scotia Duck Tolling Retriever Jill zag, was toen hij in 2018 op bezoek was bij zijn zoon in Rotterdam-Kralingen. Volgens Florus ontsnapte Jill na een speelpartij met de kleinkinderen in de tuin. "Ik wilde naar huis en de kinderen lagen al op bed. Volgens hen zat Jill in de tuin, maar ik kreeg geen reactie toen ik haar riep." Jill bleek te zijn ontsnapt.

Florus en zijn zoon gingen meteen op zoek, maar bij de Kralingse Plas liep het spoor dood. Een man had daar wel een bruin hondje richting de zeilclub zien rennen, maar helaas: Jill werd niet gevonden. Ook de hulp van Stichting Where's My Angel mocht niet baten. "Uiteindelijk is er zelfs een speurhond aan te pas gekomen. Die liep regelrecht naar de zeilclub, maar raakte het spoor kwijt bij de rotonde", vertelt Florus.

Sindsdien heeft Florus nooit meer wat gehoord of gezien van Jill. De hoop op hereniging had hij allang opgegeven, tot hij afgelopen donderdag werd gebeld door het Dierenopvangcentrum. Jill was door twee controleurs van de gemeente gevonden op de Linker Rottekade in Rotterdam-Hillegersberg. "Zij waren waren daar aan het werk toen ze een heel oud, vies en verwaarloosd hondje in haar eentje zagen strompelen."

Volgens Florus werden de controleurs benaderd door twee 'onaangepaste figuren' met het verhaal dat de hond van hun oom was. "Eén van de controleurs vertrouwde het niet en heeft toen de dierenambulance gebeld. Die hebben haar meegenomen naar het opvangcentrum en daar is haar chip uitgelezen. Zo wisten ze dat ze van mij was. Echt ongelooflijk."

Of de mannen Jill ook vijf jaar geleden hebben meegenomen is niet zeker, wel zeker is dat Jill het sindsdien erg zwaar heeft gehad. Bij aankomst in het opvangcentrum had ze ernstige oog- en oorontstekingen, te lange nagels en een flink vervuilde vacht. Op de weegschaal tikte Jill slechts 11,5 kilo aan: veel te weinig voor haar soort. "Ze durfden uiteraard niet met haar naar de dierenarts, omdat ze dan de chip zouden uitlezen", legt Florus uit. De kentekenplaat van de auto waarin de mannen zaten is doorgegeven aan de dierenpolitie. Florus hoopt dat ze nog opgespoord kunnen worden.

Inmiddels is Jill weer in het huis waar ze hoort, maar de weg naar herstel is lang en moeizaam. Volgens Florus herkende ze hem niet meer. Ook moet ze haar huis delen met de hond die Florus na haar verdwijning in huis haalde. "Ze zoekt hier een beetje rond en krijgt met grote regelmaat een klein beetje eten. Ze heeft de hele tijd honger en is incontinent, maar dat laatste hoort ook een beetje bij oude hondjes."

Vroeger gingen Jill en Florus regelmatig samen jagen. "Ze was echt een jachthond", zegt hij trots. "En een goede ook!" Die tijd is wel voorbij, en het jagen laat Jill nu aan haar nieuwe broer over. Florus is in ieder geval maar wat blij dat zijn oude dame haar laatste jaren in een warme mand bij hem thuis mag slijten. "Ik had niet meer wacht haar ooit nog terug te zien."