Het Rotterdamse Stadhuis: klassiek van buiten, modern van binnen

Een nieuw Raadhuis wordt hét prestigestuk van de stadsboulevard. Zimmerman laat de bevriende architect Henri Evers in 1910 een voorstudie maken. Vanaf het begin was duidelijk dat Zimmerman met Evers verder wilde. De raadscommissie die zich met het nieuw te bouwen stadshuis bezig hield was minder onder de indruk van de voorstudie van Evers. Zimmerman wilde geen open prijsvraag, maar stemde ermee in dat een select gezelschap met Evers’ plattegronden als inspiratiebron aan de slag zou gaan.

De voorstudie van Evers wordt zo het uitgangspunt van een besloten prijsvraag waarvoor in 1912 een aantal vooraanstaande architecten worden uitgenodigd. Ook Evers staat op de lijst, naast K.P.C. de Bazel, W. Kromhout Czn., J. Stuyt, M. Brinkman, C.B. van der Tak en Alb. Otten & W.F. Overeijnder. Zimmerman is de voorzitter van de jury. De besloten prijsvraag zorgt direct voor ophef: de bekende architect H.P. Berlage is niet eens uitgenodigd. Zimmerman hield bij hoog en laag vol dat hij geen druk had uitgeoefend, maar het was bekend dat hij Berlages linkse politieke voorkeuren verafschuwde.

De verontwaardiging wordt nog sterker als het behoudende ontwerp van Evers wint van de spraakmakende voorstellen van De Bazel en Kromhout. Niet alleen door de relatie tussen architect en burgemeester, maar ook omdat het ontwerp van Evers ouderwets zou zijn. Zijn ontwerp wordt omschreven als een 'armzalig bijeengeknutselde renaissancetent met leugenachtige artisticiteit'.

In het Beaux-Arts ontwerp van Evers maakt de architect bewust gebruik van historische uitgangspunten en bouwstijlen voor een klassieke uitstraling. Zijn stadhuis is van onder tot boven voorzien van symboliek. Geschiedenis, bestuur en welvaart van Rotterdam komen terug in allerlei ornamenten, waaronder symbolische beelden, Latijnse spreuken en historische figuren.

Op de expositie Coolsingel in het Museum Rotterdam is veel te zien over de geschiedenis van het Stadhuis.