AARDBEVING

Duizend rugzakjes en honderd speeltenten voor Turkse kinderen dankzij Hazel en Stichting Feis

Dounia Lyken van Stichting Feis (links) en Hazel Aydemir (rechts)
Dounia Lyken van Stichting Feis (links) en Hazel Aydemir (rechts) © Rijnmond
Twee weken na de verwoestende aardbevingen in Turkije zijn de meeste internationale reddingsteams weer thuis, maar het werk van hulpdiensten en vrijwilligers gaat daar nog door. Ook in Rotterdam, waar zich een bondgenootschap heeft gevormd tussen de Turks-Nederlandse Hazel Aydemir (37) en de stichting Feis. Samen maken zij zich sterk voor de kinderen in het getroffen gebied. Het teruggekeerde USAR-team werd maandag gehuldigd.
In de nacht van 6 februari stond Hazel Aydemir uit Gorinchem meteen op scherp. Haar familie en schoonfamilie wonen in Ördekdede, een plaats die precies in het epicentrum van de aardbeving ligt. "We hebben geprobeerd om iedereen te bellen. Niet van iedereen kregen we meteen antwoord terug", vertelt ze op Radio Rijnmond. In haar kring van familie en kennissen waren uiteindelijk maar liefst 37 doden te betreuren.
Hazel weet maar al te goed hoe het er aan toe gaat na een aardbeving, zeker in afgelegen dorpen zoals dat van haar familie.
"Voordat de echte hulp daar komt, duurt dat altijd een paar dagen", zegt ze. Daarom schoten zij en haar man zelf in de actie. "We hebben de volgende ochtend meteen geld ingezameld, en vervolgens hebben we vrienden en familie buiten het rampgebied gevraagd of ze voor ons inkopen wilden doen en die de juiste kant op wilden sturen. De dag daarop kwamen de eerste spullen al aan: verwarmingselementen, slaapzakken, voedsel."
In de dagen die volgen worden grootschalige internationale reddingsacties opgezet en stromen donaties en vrijwilligers Turkije binnen. In die periode richt Hazel zich op iets anders: de kinderen in het getroffen gebied. "Het dorp was voorzien, alles kwam op gang en ik had nog een potje met geld. Ik dacht: nu gaan we ons inzetten voor de kinderen."

Duizend rugzakjes en honderd tenten

Zo kwam ze in contact met Dounia Lyken, oprichter van stichting Charity Helping Hand en stichting Feis. Die laatste is vernoemd naar de in 2019 doodgeschoten Rotterdamse rapper.
"Wij waren met Charity Helping Hand bezig met het inzamelen voor Turkije. Dat liep uiteindelijk zo uit de hand dat ik coördinator werd voor meerdere steden", vertelt Dounia. Via een contactpersoon uit Gouda krijgt ze uiteindelijk te horen over Hazel en haar initiatief. Dat was volgens haar precies waarvoor stichting Feis ooit is opgericht. "We wilden iets doen waar hij achter zou staan. Dit was het perfecte project daarvoor. Hij zou niets liever willen dan hier een 'Superman' kunnen zijn."
De populaire Rotterdamse rapper Feis werd in 2019 doodgeschoten, In Memory of Feis, TelmoMiel (2021)
De populaire Rotterdamse rapper Feis werd in 2019 doodgeschoten, In Memory of Feis, TelmoMiel (2021) © Rijnmond
"Dounia vertelde mij dat zij een groot budget hadden", legt Hazel uit. Onder de noemer 'Schenk ze een lach' hebben de twee partijen besloten om op 6 maart naar Turkije te gaan met duizend rugzakjes gevuld met dingen als speelgoed, klei en tekenmateriaal. "Daarnaast willen we ook honderd speeltenten neerzetten in de tentenkampen die nu gebouwd worden, zodat de kinderen ook een dagbesteding hebben", vult Hazel aan.
Het budget dat Stichting Feis ter beschikking stelt aan het initiatief bedraagt maar liefst 30.000 euro, verdiend met de verkoop van merchandise door Feis' platenlabel Topnotch. "Dat bedrag zal naar essentiële hulpmiddelen gaan", zegt Dounia trots. "Wat nu vooral nodig is, is dat we denken aan de kinderen."
Wie nog wil doneren om de kinderen in het getroffen gebied te helpen, kan dat doen via de GoFundMe-pagina van Hazel en de stichting. Ouders van kleine kinderen wordt om tekeningen gevraagd om te delen met de kinderen in Turkije.

USAR-team gehuldigd

Waar Hazel en Dounia hun vrijwilligerswerk voorlopig nog vooral vanuit Nederland verrichten, zijn er ook regiogenoten die in het getroffen gebied hulp hebben geven, en inmiddels weer terug in Nederland zijn.
Twee van hen zijn de Rotterdamse brandweerlieden en leden van het USAR-reddingsteam Frank Zoeteweij en Chris Reijtenbagh. Ze zochten in de dagen direct na de bevingen naar overlevenden onder het puin. Maandag werden zij en de overige leden van USAR gehuldigd in het stadhuis van Rotterdam.
Zoeteweij is trots op het werk dat hij en zijn collega's hebben verzet, maar vertelt tegelijkertijd hoe zijn dagen in het rampgebied vooral in het teken van diepe rouw stonden.
"We zijn allemaal mensen. Vanuit ons werk zijn we gewend om ellende te zien, maar niet op deze schaal", legt hij uit. "De dankbaarheid van de Turkse en Syrische gemeenschap is motivatie om door te gaan."
De leden van het USAR-team in het stadhuis van Rotterdam
De leden van het USAR-team in het stadhuis van Rotterdam © Rijnmond

Onwennig

Weer terug in Nederland zijn voelt voor de brandweerman nog wat onwennig. "Je komt in een andere wereld thuis. Ieder uur dwalen je gedachten wel af naar de mensen daar", legt hij uit. "Het heeft tijd nodig om dat een plaats te geven."
Collega Chris Reijtenbagh vertelt hoe hij het gewone leven weer oppakt. "Op woensdag sta ik gewoon weer op de brandweerpost voor m'n werk", zegt hij nuchter. Mocht zich de komende dagen opnieuw een aardbeving voordoen, twijfelt hij geen seconde of hij weer die kant op zou gaan. "Zodra het materieel weer is aangevuld en we weer inzetbaar zijn, sta ik klaar om te gaan."
De Turkse ambassadeur Selçuk Ünal was ook bij de huldiging. Hij sprak zijn dankbaarheid uit aan het team. Burgemeester Aboutaleb noemde de teamleden 'helden'.

💬 WhatsApp ons!
Heb jij een tip voor de redactie? Stuur ons een bericht, foto of filmpje via WhatsApp ons of Mail: nieuws@rijnmond.nl