Mats (19) redt vijf levens nadat ontzettend veel pech leidt tot dodelijk metro-ongeluk

Midden in de grote hal van het Erasmus MC staan ze - moeder Litania, vader Niels en broer Thijs - met een grote cheque van maar liefst 22.395 euro. Ze overhandigen hem aan IC-arts Diederik Gommers. Ondanks het grote verdriet is er een glimlach van trots. "Er is ontzettend veel geld opgehaald en dat geeft een beetje troost", vertelt moeder Litania. De IC-specialist die tijdens de coronapandemie onvermoeibaar en sympathiek in de media vertelde over de gevolgen van het virus, is zichtbaar ontroerd. Hij was de IC-arts van Mats na het metro-ongeluk, en de boodschapper dat verdere behandeling geen zin meer had.

Geen bloemen maar een goed doel tijdens de uitvaart. Dat is de wens van de familie van Mats. Op de rouwkaart zetten ze een QR-code voor een donatie aan de Erasmus MC Foundation. “Zij financieren medisch onderzoek. Dat vinden we een mooie bestemming en zo brengt zijn dood nog iets positiefs.” Er wordt gul gegeven. Door vrienden, familie, bekenden en zelfs onbekenden.

Het liefst hadden ze Mats nog 70 jaar gegeven. Hun slimme, vrolijke zoon boordevol plannen en verhalen, en altijd in voor gekkigheid. “Ze zien geen gevaren en denken op die leeftijd dat ze onsterfelijk zijn.”

Terug naar de fatale zaterdagochtend van 28 januari. De botte pech begint met iets kleins: Mats raakt zijn fiets kwijt. Hij brengt de nacht door met een groep vrienden en vriendinnen in een café in de Oude Haven in het centrum van Rotterdam. Als hij vertrekt, is zijn fiets verdwenen. Hij besluit lopend naar huis te gaan. Dat is ruim een uur wandelen. Mats woont bij zijn ouders aan de noordkant van Rotterdam.

Het is vroeg in de ochtend, ergens tussen 07:00 en 08:00 uur. Tijdens het lopen belt hij zijn ouders die op vakantie zijn, hij krijgt zijn vader aan de lijn. Hij heeft het gezellig gehad. “Hij was al een tijdje aan het lopen en klonk monter, alsof hij was opgefrist door de kou en het wandelen.” Zijn vader vertelt Mats dat ze vlak voor de Brennerpas op de vluchtstrook staan met een lekke autoband. Ze zijn op de terugweg van een skivakantie in Italië. “Als we thuis waren geweest, waren we hem gaan oppikken.”

Bij station Blijdorp in Rotterdam-Noord besluit Mats de metro te pakken. Op de camerabeelden zie je hem het perron op wandelen en op een bankje gaan zitten. Daar dommelt hij in, maar even later staat hij op en het lijkt alsof hij slaapwandelend over het perron rondloopt. “Het was alsof hij iemand anders was”, vertelt zijn oudere broer Thijs. Hij is de enige die de camerabeelden heeft durven bekijken. Mats glipt vervolgens ongemerkt langs een hekje met daarop de tekst ‘verboden toegang’ en verdwijnt de metrotunnel in.

Er wordt geen alarm geslagen. Op het perron is het nog heel rustig en niemand ziet Mats de tunnel in glippen. Het perron hangt vol camera’s, maar er volgt geen noodsignaal.

Even na 08:00 uur slaat het noodlot toe. In de tunnel komt Mats in botsing met een aanrijdende metro. Hoe dat precies is gebeurd, is niet duidelijk. Broer Thijs vertelt dat Mats een flink stuk de tunnel moet zijn ingelopen. Langs het spoor loopt een smal pad om passagiers te evacueren in noodgevallen. Hoe en of Mats op het spoor is terecht gekomen, is een raadsel.

Zwaargewond wordt Mats naar het Erasmus MC gebracht.

De politie staat voor de deur van het ouderlijk huis en zo hoort broer Thijs als eerste van het ongeluk. Hij licht zijn ouders in. Van pech onderweg wordt het een horrorterugreis om zo snel mogelijk naar het ziekenhuis te komen. Een taxi brengt ze naar het dichtstbijzijnde vliegveld maar de eerste vlucht naar Rotterdam is volgeboekt.

Moeder Litania vertelt dat haar zoon in kritieke toestand in ziekenhuis ligt, maar niemand wordt uit het vliegtuig gehaald. De volgende vlucht gaat via een tussenstop in Duitsland naar Schiphol maar dan krijgen ze te maken met vertragingen. Compleet verdoofd brengen ze uren door op twee luchthavens. Uiteindelijk arriveren ze half 12 ‘s avonds in het Erasmus MC.

De toestand van Mats is van begin af aan heel zorgelijk. Langzaamaan dringt door dat zijn situatie uitzichtloos is. Mats ondergaat dat weekeinde meerdere operaties maar hij reageert nergens op.

Op maandagochtend is het IC-arts Diederik Gommers die het gesprek met de familie aangaat en vertelt dat behandelen geen zin meer heeft. Hij brengt orgaandonatie ter sprake. De organen van een jonge jongen van 19 jaar zijn kerngezond en heel geschikt voor transplantatie.

Ze hoeven niet gelijk een besluit te nemen en gaan terug naar de familiekamer. Daar zijn ook oma en opa uit Alblasserdam - de ouders van Litania. Ze zijn er al het hele weekend maar hebben niets gezegd over het gesprek met hun kleinzoon eerder die week. Dit is het moment dat oma het aankaart.

Tijdens de skivakantie van zijn ouders gaat Mats bij zijn grootouders eten. Die dag is in het nieuws dat het aantal orgaandonoren nog nooit zo hoog is geweest. De krant ligt opengeslagen op de eettafel en zo komt het onderwerp ter sprake. Mats is heel uitgesproken en duidelijk. “Van mij mogen ze alles hebben behalve mijn huid want dat vind ik eng”, zegt hij tegen zijn oma en opa.

Het blijkt een cruciale mededeling. "We waren er ondersteboven van dat hijzelf dat graag wilde." Litania en Niels hebben al jarenlang een donorcodicil maar met hun zonen hebben ze het er nooit over gehad. Sinds 2020 geldt dat iedereen orgaandonor is, tenzij je aangeeft dat je dat niet wilt.

Dus Mats is automatisch orgaandonor, maar bij zo’n jonge dood vragen artsen toestemming van de ouders. Met vertrouwen stemmen ze in, in de geest van Mats. “Het was een vanzelfsprekende keuze bij het onomkeerbare”, zegt vader Niels.

Zeven organen waaronder hart, longen, nieren, lever en pancreas staat Mats af. Daarmee redt hij vijf levens. Dat is uitzonderlijk veel. “En nu hopen dat ze allemaal aanslaan”, wenst Litania.

Die kans is heel groot, bevestigt IC-arts Diederik Gommers. “Zijn organen zijn in zeer goede staat en er wordt heel precies gekeken wat de perfecte match is voor transplantatie."

Gommers is enorm geraakt door de tragische dood van Mats. “Ik ben er vol van, zo'n jong iemand op de IC. Ik heb kinderen in de leeftijd van Mats en het zou mezelf kunnen overkomen. Ik zie het zo voor me dat mijn zoon me belt dat 'ie in de sloot ligt."

Het voortijdige overlijden van Mats en zijn orgaandonatie raken veel mensen. Ze nemen een voorbeeld aan hem. “Een vriend heeft gelijk tegen zijn vader gezegd dat hij net als Mats achter orgaandonatie staat”, vertelt vader Niels. Ze hopen dat meer mensen er zo open en duidelijk over praten als Mats bij zijn oma en opa.

Mats stond volop in het leven. “Met hem never a dull moment”, zeggen zijn vrienden. Met prachtige cijfers was hij geslaagd voor zijn middelbare school en begonnen aan de studie toegepaste wiskunde in Delft. Daar was hij onlangs mee gestopt, het bleek toch niet helemaal de goede keuze. De studiepauze betekende niet stilzitten voor Mats. Hij was fulltime aan het werk op het assurantiekantoor van zijn vader en zou tijdens de wintersportvakantie in Oostenrijk helpen als skileraar. Skiën was zijn passie.

Het tragische ongeval is inmiddels een maand geleden. Het oppakken van het leven gaat met ups en downs voor ouders Litania en Niels. Bij het verlies van je kind raakt de zin van het leven zoek. De orgaandonatie en de cheque voor medisch onderzoek helpen om door te gaan. Het geeft een beetje troost en zingeving dat Mats voortleeft. "Je moet wel door", zegt moeder Litania. "Je hebt een andere zoon en ook voor jezelf moet je door. We hopen dat we veerkracht blijven halen uit de positieve dingen die voortkomen uit zijn dood.”