ARCHIEF RIJNMOND 7 jan 2017 - Veerkracht

Om dat te kunnen plaatsen moet u weten dat ik meestal een middagdutje doe.
Ergens in de loop van de middag stort ik meestal in.
Dan móet ik echt even op de bank neerploffen.

Ik neem aan dat mijn vermoeidheid te maken heeft met een vrij rijk gedachteleven en een wat gefragmenteerde manier van waarnemen, zoals een onderzoekje afgelopen jaar heeft uitgewezen.
Halverwege de dag ben ik uitgeput.
Na een middaguil gaat het weer.
Tot het eind van de avond.
Dan ben ik weer kapot.

Maar wat nou als mijn dagindeling geen ruimte laat om in de loop van de middag even een half uurtje, of een uur, onder zeil te gaan?
Dan krijg je zoiets als afgelopen vrijdag.

Op vrijdagmiddag schuif ik altijd aan bij mijn radio-collega Marcia Tap met een muzikaal verhaal.
Afgelopen vrijdag had ik meteen daarna de nieuwjaarsborrel van de uitgeverij waar een boekje van me bij is verschenen.
En halverwege die borrel moest ik door naar ’t Pand in Gorinchem om opnames te maken van een muziekavond van Marcel Harmsen en vrienden.

Geen dutje dus.

Wel ‘s middags en ’s avonds allemaal mensen, gesprekken, verhalen, geluiden, liedjes en associaties die in mijn hoofd maar over elkaar heen bleven buitelen.

Zo zag ik - ver na mijn gemiste dutje - in de kleedkamer in Gorinchem een vrouw op leeftijd zich verkleden voor een dans-act. Veel privacy had ze niet met al die muzikanten en zangers in een kleine ruimte bij elkaar, maar ze probeerde zich een beetje onzichtbaar voor de rest vanuit haar slip in een rood gewaad te hijsen.
Ik dacht: die vrouw heeft wel wat weg van Penney de Jager. Danseres Penney de Jager, die ik ken uit haar optredens in TopPop, op tv, van lang geleden.
Ze was altijd dansend te zien in TopPop als er van een bepaald nummer geen videoclip voorhanden was.
In gedachten zag ik die hele tijd aan me voorbijtrekken. Ik zag me weer zitten bij de tv, met de cassetterecorder in de aanslag en een microfoon bij de tv-speaker, in een poging om liedjes die me aanspraken op te nemen, zònder de aankondiging van Ad Visser. Dat was een kwestie van goed timen.
En ja, als Penney de Jager kwam, was dat altijd een beetje een teleurstelling, eerlijk gezegd. Want ik wilde niet háár zien, hoe uitbundig ze ook danste, het ging mij om de artiesten.

Ik keek nog eens goed naar die vrouw in de kleedkamer.
Ze leek er een beetje op, maar ze zou het toch niet echt zijn?

Even later, toen het programma was begonnen, werd ze aangekondigd.
Penney de Jager!
Dus toch.

Wat er verder allemaal door mijn hoofd spookte tijdens de geanimeerde avond in ’t Pand, sla ik maar even over.
Er kwam in elk geval aardig wat aan creatieve uitspattingen voorbij waarvan ik het gevoel had dat die ook wel op de radio zouden werken, maar na afloop wilde ik zo snel mogelijk naar huis.
Weg van alle prikkels.
Naar mijn vrouw en hond, en dan snel naar bed.

Maar ik had even buiten een enigszins riskante parkeeractie gerekend.

Ik had aardig wat spullen bij me en was begin van de avond - op zoek naar een plek zo dicht mogelijk bij ’t Pand - op het eigen terrein van een of andere zorginstelling gaan staan, op een steenworp van mijn bestemming. Daar waren nog heel wat plaatsen vrij, ik zou dus niemand hinderen, en die beugel waarmee ze het terrein konden afsluiten, zouden ze toch niet gedurende de avond zomaar omhóóg doen?

Wel dus, zo bleek ’s avonds laat toen ik met al mijn spullen terug bij de auto kwam aangezeuld.

Ik overzag de situatie.
De beugel was omhoog, en tussen de paaltjes aan alle kanten van dit terrein kon ik echt niet door.
Wat te doen?
Aanbellen dan maar, ondanks het late uur?
Ze zouden toch wel 24-uurs bezetting hebben bij zo’n zorginstelling met bewoners?
Ik belde aan.
Niks.

Een buurtbewoonster die net langs kwam lopen om een vuilniszak in de container te gooien, wist me te melden dat aan de zijkant het kantoor was. Misschien kon ik daar aankloppen.
Wij naar de zijkant.
Geen deur, geen ingang.
Wel ergens licht achter een raam.
Maar ja, dat was misschien wel de kamer van een bewoner, en ga je die lastigvallen?
Je weet niet wat voor problemen iemand al heeft.
Dus nog maar een keer aanbellen.
Weer geen reactie.

Dan, in de auto, maar eens kijken of ik een telefoonnummer kon vinden.

Terwijl ik daar mee bezig was, zag ik opeens een wat verwaaide vrouw naast de auto staan. Een medewerkster van de zorginstelling die ik al aanbellend had wakker gemaakt.
Na wat heen en weer gepraat, en duizend excuses van mij, deed ze licht grommend de beugel omlaag, en kon ik eindelijk naar huis.

Maar ook toen was ik er nog niet.

Ik was nog maar net op de snelweg, op de A15, of er kwam een auto met vrij grote snelheid langzeilen.
Ik kijk daar inmiddels nauwelijks meer van op. Je komt wel vaker lui tegen die weinig boodschap lijken te hebben aan de geldende maximum snelheid.
Maar twee tellen later kwam een politieauto met zwaailicht met zo ongeveer dezelfde vaart voorbijstuiven.
En vlak daarna wéér een.
Aha, een achtervolging.

Ik had de neiging om mee te gaan doen. Om mee te ‘helpen’.
De onrust van het boevenvangen sloeg om me over.
Ik heb dat uiteraard niet gedaan, dat ‘meehelpen’, maar de onrust bleef, en in een denkbeeldige achtervolging heb ik me op het randje van de maximum snelheid naar huis gespoed.
Zo snel mogelijk naar de rust en de stilte van een huiselijke cocon.

Toen ik uiteindelijk thuis binnenkwam, trof ik mijn vrouw en de hond vredig op de bank aan, beschenen door een leeslampje.
Mijn vrouw keek op van haar boek, en vroeg: ‘Hoe was het?’

SPEELLIJST

DE TUNE
1. Ik mis je – John Verkroost

MARCEL HARMSEN SHOW
Eigen opnames van gelegenheidsprogramma in ’t Pand in Gorinchem, 5 jan 2018.
2. Vijf minuten in RTL Late Night - De Zilversteenband
3. Er zit een vlieg in de salade - De Aimabele Schoften
4. Zo stoned als een jojo - Peter Blanker & Izak Boom

5. Rocket man - Anton Swaneveld
6. De Grijze Plaag - Gerard Cox & Rients Gratema

ROTTERDAM-LIEDJES & -CONFERENCE
7. Met de vlam in de pijp rijd ik naar de Botlekbrug – Henk Wijngaard
8. Groot geworden door klein te blijven - John Hofman
9. De Rotterdamse stadswacht – Max van den Burg
10. Dat kan alleen in Rotterdam – Jaap Valkhoff

AANKONDIGINGEN
11. Americanas – Metropole Orchestra Big Band

12. Ons repertoire in Tijd voor Max - De Zilversteenband
13. Wij zitten op tennis - Kinderkoor Prettig Weekend
14. Capullito de Aleli – RAC Orkest