Voor de zesde keer zijn spullen gestolen bij het graf van Ida’s zoon: 'Laat het staan!'

Met een naar gevoel loopt Ida Lindemans van de parkeerplaats naar het graf van haar zoon Wim. Ze zegt hardop wat haar dwarszit: “Wat zou er nog staan van afgelopen week? Als het maar niet weggehaald is. Dat doet zo’n zeer en geeft zoveel onmacht.” Bij de steen aangekomen ziet ze dat de kaarsjes, de vaas en de bloemstukken er nog staan. Ze slaakt een diepe zucht van opluchting en richt zich tot het graf: “Gelukkig, jongen. De spullen staan er nog.”  

Normaliter loopt de 81-jarige Ida met een bos bloemen naar het graf. Vandaag heeft ze een bordje bij zich. 'Neem de spullen van de steen niet weg van mijn kind aub', staat erop. 'Dat doet erg zeer. Afzender Moeder.' Het bord is een uiterste poging om kenbaar te maken dat de ogenschijnlijk kleine daad van diefstal voor haar grote emotionele gevolgen heeft.

Wim is in 1995 doodgeschoten bij een tankstation in Hendrik-Ido-Ambacht. Op zijn grafsteen staan verschillende versieringen. Een grote vaas en rozen in de vorm van een hart vallen het meest op. Vol ongeloof kwam Ida er vorige week achter dat ze weg waren. “Dit kan niet waar zijn, dit is om te huilen”, herinnert ze. Ze heeft het heel moeilijk na zo’n diefstal. “Mijn treintje is dan ontspoord. En ik heb het dan niet zo snel meer op de rails”

Ook afgelopen kerst werd een versiering ontvreemd. Een pijnlijke diefstal in een moeilijke periode. “Ik was dan hardop tegen Wim aan het praten en zei: ‘Sorry jongen dat het kerststuk weg is gehaald.” Ze schiet vol en kan haar tranen niet meer bedwingen. “Ik heb het bij Wim neergezet, laat het staan!", zegt ze geëmotioneerd.

De grafroof van Ida staat niet op zich. Ook op de algemene begraafplaats Crooswijk vinden diefstallen plaats. Via de telefoon laat de buurvrouw van Ida, Zus van der Heijden, weten dat al meerdere keren een gieter en vazen gestolen zijn die bij het graf van haar man stonden. “Twee weken geleden was mijn gieter weer weg. Dat is niet leuk. Ik begrijp niet waarom je dat weghaalt bij een ander. Nu bewaar ik deze in mijn auto.”

Ze heeft de diefstallen nooit gemeld bij de beheerder omdat ze altijd op zondagen naar het graf gaat. Dan is er geen toezicht. “Ik ga een keertje doordeweeks en dan meld ik de diefstal bij het kantoor", zegt ze nu. "Het is niet leuk als je met bloemen aankomt en je kan ze nergens kwijt. Dan moeten weer terug mee naar huis.” 

In een reactie zegt een woordvoerder van Stadsbeheer dat hij het heel erg vindt dat er spullen van graven ontvreemd worden. Hij bevestigt dat er soms meldingen bij medewerkers van de begraafplaatsen binnenkomen waaronder ook het specifieke geval van Ida. “Dat raakt ons. Het is voor alle betrokkenen, nabestaanden, maar ook de medewerkers een emotioneel moment met flinke impact wanneer deze daden worden geconstateerd.”

Een concrete en snelle oplossing heeft hij niet. “Wij hebben wel camerabewaking. Maar dat lost niet veel op. We kunnen niet een volledige begraafplaats in beeld brengen. Wij respecteren ook de privacy van onze bezoekers.” Hij adviseert wel om altijd  aangifte te doen. “Zo krijgt de politie ook een beeld of het incidenteel is of structureel.”

Ida veegt met een stoffer het graf af. Vervolgens maakt ze het oppervlak schoon met water. Dit is een wekelijkse therapeutische bezigheid voor haar. “Ook als het regent en sneeuwt, ben ik hier om het graf schoon te maken. Als alles weer netjes is, steekt ze het bord in de grond. “Ik hoop dat mensen begrijpen dat het stelen van spullen op graven verschrikkelijk zeer doet. Ik hoop dat het helpt.”