Vijf generaties Feyenoord-kampioenen over hun moment op de Coolsingel: 'Je moet het meemaken om het te geloven'

Stel het je eens voor. Je staat op een bovenverdieping van het Rotterdamse stadhuis, terwijl buiten honderdduizend mensen uit hun dak gaan, op verkeerspalen zijn geklommen, vuurwerk afsteken en Mijn Feyenoord zingen. Vervolgens open je de deur richting het bordes van het stadhuis, waar je een ogenschijnlijk oneindige zee van Feyenoord-supporters ziet en de tot in hun ziel gelukkige mensen in de ogen kijkt, iets waar jij voor hebt gezorgd. Om daarna de schaal in de lucht te houden, voor een Feyenoord-kampioenschap.

In welk jaar het ook plaatsvindt, welke tijd het ook is, bijzonder moet het hoe dan ook voelen om als kampioen met de schaal op de Coolsingel te staan. Iets wat ook voor de huidige generatie Feyenoord-spelers zeer binnenkort het geval is. Want het kampioenschap kan het Feyenoord van architect Arne Slot niet meer ontgaan. En dus zullen vele spelers voor het eerst op het bordes staan. Maar wat kunnen zij daar nu eigenlijk van verwachten?

Wij kunnen bij Rijnmond Sport natuurlijk wel een inschatting maken. Maar een beter beeld krijg je van spelers die het zélf meemaakten, zélf op het bordes stonden en zélf zorgden voor een zee aan Feyenoord-supporters op de Coolsingel. En dus kijken we met in totaal tien spelers, verdeeld over vijf generaties, terug op hun huldiging.

"Weinig", is het antwoord van Joop van Daele op de vraag hoeveel hij nog weet van de huldiging van Feyenoord in 1974 op de Coolsingel. En geef hem eens ongelijk. De voormalig voetballer maakte immers, misschien wel als een van de weinige Feyenoorders, meerdere huldigingen op de Coolsingel mee. Van Daele werd in 1969, 1971 én 1974 kampioen, won zowel de Europacup I als de UEFA Cup en pakte ook nog eens de wereldbeker. Tja, dan weet je niet precies meer wanneer welke huldiging was.

Maar naarmate het gesprek vordert, begint Van Daele zich meer en meer te herinneren. "Al is de enige huldiging die ik echt nog goed kan terughalen die na de Europacup I-winst. Geleerden zijn er nog altijd niet over uit hoeveel mensen toen op en rondom de Coolsingel hebben gestaan. Ze gaan uit van 200 tot 250 duizend mensen, volgens mij. Het was overal vol, van de huidige Maasboulevard tot de Coolsingel", vertelt Van Daele, die moeilijk kan duiden hoe bijzonder een huldiging bij Feyenoord is.

"Daarvoor moet je het hebben meegemaakt. Maar het is fantastisch. Zo'n mensenmassa, iedereen hutje mutje. Een enorme beleving. Het gekste wat ik ooit heb meegemaakt bij een huldiging? Nou, dat was een moment vlak ervoor. Een moeder met een kinderwagen was namelijk vanaf de Kuip in gestrekte draf met de bus meegerend naar de Coolsingel, mét de kinderwagen. Het is toch al gauw een kilometer of zes of zeven, maar zij deed het. Ongekend", lacht Van Daele.

Het is niet zijn vreemdste anekdote, zo vertelt Van Daele. Hij vond de terugkomst na de wedstrijd in San Siro in Milaan - waar de Europacup I (in 1970) werd gewonnen - nog een stuk opmerkelijker. "We vlogen terug maar Zestienhoven stond zo vol met mensen, dat het te gevaarlijk was om te landen. De piloot kreeg de opdracht naar Schiphol te vliegen. Maar dat kregen de mensen op Zestienhoven ook door, dus die reden massaal naar Schiphol. Toen konden we alsnog in Rotterdam landen en zijn we met een bus stiekem weggeleid van het vliegveld. Het was geweldig, als ik er zo aan terugdenk."

Als 21-jarig broekie had Mario Been het al van zijn trainer Willem van Hanegem gehoord. "Met de schaal op de Coolsingel staan? Dat moet je meemaken", zei 'De Kromme' tegen de toen nog jonge Been. En na het seizoen 1983/1984 was het zover. Feyenoord werd voor het eerst in tien jaar weer kampioen, na een gemakkelijke zege op bezoek bij Willem II. "We zijn toen met de bus terug naar Rotterdam gegaan. Overal langs de kant mensen. Het was super", herinnert Been zich het seizoen waarin ook Johan Cruijff bij Feyenoord speelde.

De voormalig trainer van Feyenoord weet ook nog alles van de huldiging op de Coolsingel. "Ik was 21, woonde net op mezelf, en stond vervolgens daar op het bordes. Het is zó speciaal. Als je er al heen gaat, kom je er al bijna niet door alle mensen langs de weg. Maar eenmaal daar staan, met zo'n mensenzee, is ongelofelijk. Er klommen zelfs mensen op een hele hoge verkeerspaal, om maar het beste zicht te hebben. Bizar", vertelt Been, die bijval krijgt van Joop Hiele, doelman in het kampioenselftal.

"Daar op de Coolsingel staan is iets onbegrijpelijks. In een stadion zitten ook veel mensen, dus je bent gewend dat mensen naar je kijken", vertelt Hiele. "Maar dan gaat het wel om een sportieve prestatie. Als je aan de achterkant het stadhuis binnengaat en je loopt door die gangetjes naar boven, voel je het al in je lichaam. En op het moment dat de deur van het bordes opengaat en je naar buiten loopt, is het hetzelfde als dat je voor het eerst in je leven de Kuip binnenkomt. Zo overweldigend. Het blijft ook altijd groots, omdat Feyenoord geen enorm boek aan kampioenschappen heeft opgebouwd."

Hoewel het dit jaar 'slechts' zes jaar geleden is dat Feyenoord voor het laatst de titel pakte, verwacht Been dat het kampioenschap dit jaar nóg grootser gaat worden gevierd dan in zijn tijd. "Zeker ook vanwege de impact richting de komende jaren, nu je dankzij de deelname aan de Champions League zoveel geld binnen gaat halen. Plus: kampioen worden terwijl je helemaal geen favoriet bent, is nog mooier. Ik denk dat die gasten een geweldige dag gaan hebben. Een die ze nooit meer gaan vergeten."

John van Loen herinnert het zich nog als de dag van gisteren, dat moment dat Feyenoord op bezoek bij FC Groningen (0-5) in het seizoen 1992/1993 kampioen werd en tot zijn grote verbazing met een alternatief vervoersmiddel terug naar Rotterdam vertrok. Van Loen, lachend: "Met het vliegtuig, vanaf Groningen. Dat had ik nog nooit gehoord. Maar ja, aan de andere kant waren we anders niet meer thuis gekomen, haha."

Het was immers overal feest. In Groningen, waar vele Feyenoord-supporters heen waren gekomen. Maar ook langs de wegen. En dus werd het een trip per vliegtuig. De nuchtere Van Loen kon er wel om lachen. "Zo'n ding vliegt niet hoog als het maar zo kort moet vliegen. De turbulentie was daardoor heel erg voelbaar. Veel gasten hadden alcohol op en begonnen te gillen. Haha, dat was mooi. Ik ben bij het uitstappen met Regi Blinker nog met zo'n vliegveldkarretje tegen het vliegtuig aangereden. Ja, een beetje baldadig. Dat was schitterend."

Doelman Ed de Goeij zat - uiteraard - ook in het vliegtuig en herinnert zich van de vliegreis ook vooral de turbulentie. "Dat was niet normaal. De karretjes en mensen vlogen bijna door het vliegtuig heen. Tja, het was gepland om zo terug te gaan. Achteraf vond ik het wel jammer dat we niet met de bus gingen. Ik had het graag meegemaakt, al die mensen langs de weg en op de viaducten."

Eenmaal aangekomen in Rotterdam, trekt de Feyenoord-selectie naar de Coolsingel. Zowel De Goeij als Van Loen denkt er graag aan terug. "Ik had het jaar ervoor met Ajax de Europacup gewonnen, maar de huldiging bij Feyenoord was tien keer beter. Je ziet in rampenfilms wel eens zo'n invasie van mensen. Dat is het op de Coolsingel ook. Een Rotterdamse invasie. Alleen maar wiebelende hoofden. En dat doe je dan ook maar. Je moet het meemaken om het te geloven. Dan denk je: kolere, nou begrijp ik het. Het raast als een gek door je lichaam", vertelt Van Loen.

De Goeij: "Voor je, links van je en rechts van je, je ziet alleen maar juichende mensen, die zo hebben gesnakt naar een kampioenschap. Het is iets grandioos. Iets unieks. Het is echt zo mooi als dat het voor de buitenwereld lijkt. En ik durf wel te zeggen, zonder chauvinistisch te zijn, dat zo'n huldiging alleen in Rotterdam kan."

Voor de huidige Feyenoord-spelers heeft Van Loen, zelf naar eigen zeggen niet zo'n drinker, wel een goede tip. "Drink niet zóveel dat je snel buiten westen bent", lacht Van Loen. "Dat hebben wij in onze tijd ook niet gedaan, want je wil het wel bewust meemaken. Al zat iedereen wel een beetje aan zijn max qua vermogen om alles wat hij meemaakte te kunnen herinneren. Ach, ik hoefde niet naar huis te rijden, gelukkig", lacht Van Loen. De Goeij: "De spelers van nu moeten het lekker over zich heen laten komen. Ze gaan één groot volksfeest beleven."

Zes jaar moest het Legioen er na de titel in 1993 op wachten tot Feyenoord op 25 april 1999, na een gelijkspel tegen NAC Breda (2-2), al vijf wedstrijden voor het einde kampioen werd. "Wij hadden aan een punt genoeg", herinnert Jean-Paul van Gastel zich. "Wat mij bijstaat is de nervositeit van toen. Dat was helemaal niet nodig met hoeveel punten we voor stonden. We kwamen 1-0 achter en het werd uiteindelijk 2-2. Ja, dan ben je zó blij en denk je: waar moeten we heen met onze vreugde?"

De Coolsingel, uiteraard. Als aanvoerder mocht Van Gastel de schaal van het kampioensjaar 1998/1999 aan het Legioen tonen. En dat deed hem veel, weet Van Gastel nog. "Wat me altijd bij is gebleven, is de mensenmassa, tot heinde en ver. Het kabaal, gejuich, het geschreeuw, de liederen, het is een kakofonie van mensen. En bijna iedereen heeft iets van Feyenoord aan. Dat zorgt wel voor hele intense vreugde."

En dus heeft Van Gastel een simpel advies voor de spelers van Feyenoord. "Geniet ervan, met een hoofdletter G. Het is een ervaring die onuitwisbaar is en niet voor veel mensen is weggelegd."

"Dat moment pakken ze nooit meer van je af", vertelt Bart Nieuwkoop, gevraagd naar zijn kampioenschap met Feyenoord in 2017. De ploeg van Giovanni van Bronckhorst besliste het dankzij een hattrick van Dirk Kuyt thuis tegen Heracles (3-1), waarna vrijwel direct de festiviteiten begonnen, pas eindigend op de Coolsingel. "Na de wedstrijd zijn we naar het ss Rotterdam gegaan. Daar hadden we een feestje met mensen van de club, familie en vrienden. We sliepen daar en gingen de dag erna naar het stadhuis. Op het stadhuis kregen we nog een speech van burgemeester Aboutaleb."

Hoewel Nieuwkoop dat natuurlijk waardeerde, bleef zijn blik - net als die van de andere spelers - tijdens de toespraak vanuit het stadhuis naar buiten gaan. "Door de ramen zagen wij al die mensen al staan. We dachten: schiet maar op met de speech, we willen dat balkon op. Als je daar staat is het een bizar moment, al besef je pas later hoeveel mensen er eigenlijk staan als je dat terugziet op dronebeelden. Al dat vuurwerk, die vlaggen en supporters, dat is bizar."

Het is alweer zes jaar geleden, maar 14 mei 2017 is voor Nieuwkoop nog altijd een bijzondere datum. "Op zo'n kampioenschap kun je lang teren. Elk jaar zie ik op 14 mei nog allerlei beelden langskomen van die dag. Ik kan er nog steeds van genieten." Dat laatste is wat Nieuwkoop ook de huidige Feyenoord-selectie aanraadt. "Ja, want het is ook zo weer voorbij. En zoals John ook al zei: niet te lam worden, dat kan erna ook nog."