Kampioen met Feyenoord: deze tien trainers gingen Arne Slot voor en zo verliepen hun carrières

De Tsjech Jiri (ook wel George genoemd) Sobotka, geboren in 1911, begint zijn trainerscarrière als speler-trainer bij het Kroatische Hajduk Split. Daarna bivakkeert hij dertien jaar bij het Zwitserse FC La Chaux-de-Fonds, dat in de jaren van Sobotka zijn glorieperiode beleeft. Onder leiding van de Tsjech wordt de Zwitserse club twee keer landskampioen. Inmiddels speelt FC La Chaux-de-Fonds op het vierde niveau van Zwitserland.

Sobotka begint in de zomer van 1959 bij Feyenoord, destijds nog geschreven met ij. Na een tweede plek in zijn eerste seizoen maakt Sobotka Feyenoord in 1961 kampioen van Nederland, met een voorsprong van twee punten op Ajax. In de kampioenswedstrijd wint Feyenoord met 2-1 van Rapid JC, dat later met Roda Sport zou fuseren tot het huidige Roda JC. Henk Schouten en Cor van der Gijp maken de doelpunten, in een elftal waarin verder onder anderen Eddy Pieters Graafland, Frans Bouwmeester en Coen Moulijn spelen.

Na het behaalde kampioenschap vertrekt Sobotka bij Feyenoord. Hij keert terug in Zwitserland. Niet bij zijn oude club, maar bij FC Basel. Erg succesvol is zijn tijd daar niet. Verder dan een zesde plaats komt Sobotka in vier seizoenen Basel niet. In 1964 is de Tsjech ook nog een aantal wedstrijden bondscoach van Zwitserland, waarin hij wint van België, maar verliest van Italië en Portugal.

In de zomer van 1965 vertrekt Sobotka bij FC Basel, om aan de slag te gaan bij het eveneens Zwitserse FC Biel-Bienne, tegenwoordig uitkomend op het derde niveau. Daar komt hij in twee seizoenen niet verder dan een tiende plek. Een avontuur in België volgt. In zijn eerste seizoen leidt Sobotka RSC Charleroi naar een tweede plek in de Jupiler Pro League, nog altijd de beste eindnotering van die club ooit. Het tweede seizoen verloopt met een uiteindelijke negende plaats een stuk minder.

In 1971 keert Sobotka terug bij de club waar hij het langst als trainer actief was: FC La Chaux-de-Fonds. Zonder succes, waardoor Sobotka het een jaar later een niveautje lager probeert. Met FC Aarau eindigt hij onderaan de middenmoot van de Zwitserse eerste divisie. Sobotka brengt de laatste drie jaar van zijn trainerscarrière door bij AC Bellinzona, eveneens op het tweede niveau. Met die club promoveert hij in 1976 naar het hoogste niveau. Het blijkt zijn laatste kunstje als trainer. Jiri Sobotka overlijdt in 1994 op 82-jarige leeftijd.

In het seizoen 1961/1962 verdedigt Feyenoord het kampioenschap met verve. Door PSV onder zich te houden pakken de Rotterdammers voor het tweede seizoen op rij de titel, iets dat in de geschiedenis van Feyenoord nooit meer gebeurde. Na Sobotka in 1961 zwaait een jaar later de Oostenrijker Franz Fuchs met de scepter.

Fuchs begint zijn trainerscarrière in 1952 bij ADO Den Haag. Na één seizoen daar is hij vier jaar clubloos, voor de Oostenrijker in 1957 aan de slag gaat bij SHS, daarvoor en kort daarna beter bekend als Holland Sport. Met die ploeg wordt hij in 1958 kampioen van de eerste divisie. Voordat Fuchs naar De Kuip trekt, is hij in het seizoen 1960/1961 nog een jaartje werkzaam in Amsterdam. Ook met ASV Blauw-Wit wordt Fuchs kampioen van de eerste divisie. Maar de Oostenrijker gaat niet met de Amsterdammers mee de eredivisie in. Feyenoord wacht.

Fuchs beleeft een succesvol seizoen in De Kuip. Met nog altijd sterren als Cor van der Gijp, Reinier 'Beertje' Kreijermaat en Coen Moulijn wordt Feyenoord kampioen en reikt het tot de finale van de Intertoto-Cup. Daarin wordt met 4-2 verloren van Ajax.

Een seizoen later is het in de competitie allemaal een stuk minder hosanna aan de Maas. Feyenoord wordt slechts vierde, achter PSV, Ajax en stadsgenoot Sparta. Europees beleeft Feyenoord wel een goed seizoen. De Rotterdammers halen in de Europacup 1 de halve finale, waarin Benfica over twee duels te sterk blijkt.

Na twee seizoenen Rotterdam vertrekt Fuchs bij Feyenoord, om terug te keren bij het Amsterdamse Blauw-Wit. Die ploeg degradeert in 1964 naar de eerste divisie, waarna Fuchs de zon opzoekt bij het Portugese CF Os Belenenses. Daar blijft hij maar een jaartje, zonder potten te kunnen breken. Datzelfde geldt een seizoen later, als Fuchs aan het roer staat bij het Duitse Hamborn 07, inmiddels spelend op het vijfde niveau.

Fuchs beëindigt zijn trainerscarrière in 1967, in zijn eigen Oostenrijk. Bij Sturm Graz, dit seizoen nog tegenstander van Feyenoord in de Europa League. In 1990 overlijdt Franz Fuchs op 74-jarige leeftijd.

Een jaar na het vertrek van Fuchs is opnieuw een Oostenrijker de trainer in De Kuip. Willy Kment begint in 1964 bij Feyenoord, nadat hij naam heeft gemaakt bij vooral VVV-Venlo. VVV is in de jaren met Kment aan het roer een stabiele middenmoter in de eredivisie. In 1959 wint de Oostenrijker met VVV de KNVB Beker, nog altijd de grootste prijs in de historie van de club.

Daarna volgen voor Kment twee jaren als bondscoach van Noorwegen, voor hij in 1962 terugkeert op de Nederlandse velden. Met het Utrechtse VV DOS eindigt hij twee keer in de middenmoot van de eredivisie. Daarna wacht dus De Kuip. Kment beleeft een fantastisch eerste seizoen als trainer van Feyenoord. Niet alleen leidt hij de Rotterdammers naar de titel, ook de beker wordt gewonnen. Daarmee is Feyenoord de eerste Nederlandse club die de dubbel pakt.

Niet alleen met de dubbel is Kment de eerste. Hij trekt met de Zweed Harry Bild als eerste trainer een buitenlandse speler aan bij Feyenoord. Een jaar later volgt Ove Kindvall. Na zijn kampioenschap in 1965 wordt Kment twee keer tweede met Feyenoord. In 1967 vertrekt hij, om wederom bondscoach te worden van Noorwegen. In het najaar van 1968 wint Noorwegen met 1-0 van Frankrijk, het op papier grootste succes van Kment als bondscoach.

Kment is de laatste twee jaar van zijn trainerscarrière in dienst bij LASK Linz, in thuisland Oostenrijk. Zijn beste prestatie daar is een vijfde plek. In 2002 overlijdt Willy Kment op 89-jarige leeftijd.

Als Kment in 1967 vertrekt bij Feyenoord, wordt hij opgevolgd door Ben Peeters, tot dan toe jeugdtrainer bij de Rotterdammers. In zijn eerste seizoen leidt Peeters Feyenoord naar een tweede plaats, een jaar later volgt de dubbel. Met het kampioenschap van 1969 staat Peeters aan de basis van het Europese succes van Feyenoord een seizoen later.

Na het uiterst succesvolle seizoen 1968/1969 maakt Peeters plaats voor Ernst Happel. Peeters keert terug in de jeugdopleiding van Feyenoord en staat later ook nog aan het roer bij NAC en Excelsior. De Rotterdammers maakt hij in 1974 kampioen van de eerste divisie. Een jaar later eindigt Excelsior keurig veertiende in de eredivisie. Toch stopt Peeters in 1975 als trainer in het betaald voetbal. In 2008 overlijdt hij op 88-jarige leeftijd.

De Oostenrijker Ernst Happel is een van de bekendste Feyenoord-trainers ooit. Zijn trainerscarrière begint in 1959 bij Rapid Wien, waar hij het grootste gedeelte van zijn voetbalcarrière speelde. Drie jaar later komt Happel naar Nederland, waar hij een kleine zeven jaar aan het roer staat bij ADO Den Haag. Zijn grootste succes daar beleeft hij met een bekerwinst in 1968.

In 1969 komt Happel als opvolger van Ben Peeters naar Feyenoord. Kampioen wordt hij niet in zijn eerste seizoen, maar daar heeft niemand het over. Onder leiding van Happel wint Feyenoord in 1970 de Europacup 1, nog altijd het grootste succes in de clubhistorie. Het elftal met onder anderen Eddy Pieters Graafland, Rinus Israël, Wim Jansen, Willem van Hanegem, Coen Moulijn en Ove Kindvall is in de finale met 2-1 te sterk voor Celtic.

Een paar maanden na de winst van de Europacup 1 schrijft Feyenoord ook de wereldbeker bij op zijn palmares. Volgens Ernst Happel junior kon het niet anders. Zijn vader was geobsedeerd door het winnen van internationale prijzen. "Hij was gefixeerd op die Europacup, van begin af aan. Hij wilde niet kampioen worden met Feyenoord, hij wilde de Europacup. En toen hij die had, wilde hij de wereldcup. Dat was heel duidelijk. En het is hem gelukt", blikte Happel junior eind 2020 terug op het succes van zijn vader.

Ernst Happel wordt gezien als het grote genie achter de successen van Feyenoord begin jaren zeventig. Van een extreem getalenteerde selectie maakte hij een eenheid, die zelfs in de zwaarste omstandigheden het hoofd koel hield. "Ernst Happel is het beste wat Feyenoord ooit heeft kunnen overkomen", zei Willem van Hanegem ooit.

Kampioen met Feyenoord wordt Happel uiteindelijk ook, in 1971. In de twee daaropvolgende seizoenen eindigt Feyenoord als twee, net onder kampioen Ajax. Happel vertrekt naar het Spaanse Sevilla, maar daar wordt hij na een half jaar al ontslagen.

In januari 1974 tekent Happel bij het Belgische Club Brugge, waar hij uiteindelijk vier jaar zou werken. Met grote successen. In 1976 wordt Club Brugge onder leiding van Happel landskampioen en reikt het tot de finale van de UEFA Cup, die verloren wordt van Liverpool. Ook in 1977 en 1978 maakt Happel Club Brugge kampioen van België. Bijna pakt de Oostenrijker in 1978 ook zijn tweede Europacup 1, maar in de finale is opnieuw Liverpool te sterk. Club Brugge is tot op heden nog altijd de enige Belgische club die ooit in de finale van de Europacup 1/Champions League stond.

In 1977 en 1978 bekleedt Happel een dubbelfunctie. Naast zijn fantastische prestaties bij Club Brugge is hij een klein jaartje bondscoach van het Nederlands elftal. Zonder Johan Cruijff en Willem van Hanegem haalt Oranje de finale van het WK in 1978, waarin verloren wordt van gastland Argentinië.

Na het WK stopt Happel bij Oranje. Ook zijn tijd bij Club Brugge komt in 1978 tot een einde. Bij KRC Harelbeke en Standard Luik brengt hij nog twee jaar door op de Belgische velden. Met laatstgenoemde wint hij in 1981 de Belgische beker.

Daarna gaat Happel aan de slag bij Hamburger SV. Ook in Duitsland beleeft hij grote successen. Zo wordt hij in zijn eerste twee jaar twee keer kampioen, en wint hij in 1983 voor de tweede keer in zijn carrière de Europacup 1. Daarmee wordt Happel de eerste trainer ooit die met twee verschillende clubs de Europacup 1 wint.

In zijn laatste seizoen bij HSV, in 1987, kroont Happel zich nog tot winnaar van het Duitse bekertoernooi. Daarna zitten zijn buitenlandse avonturen erop. Happel keert terug naar zijn geboorteland, Oostenrijk. Daar maakt hij FC Swarovski Tirol twee keer landskampioen. Happel begint in 1992 als bondscoach van Oostenrijk, maar die klus kan hij nooit afmaken. Op 66-jarige leeftijd overlijdt hij in november 1992 aan de gevolgen van longkanker.

Als voetballer was Wiel Coerver succesvol bij Rapid JC, waarmee hij in 1956 kampioen van Nederland werd. Zijn trainerscarrière begint bij SVN Landgraaf, en voert hem via Roda JC naar Rotterdam. In eerste instantie niet naar Feyenoord, maar naar Sparta. Daar wordt hij in zijn eerste seizoen derde. Met NEC eindigt Coerver de daaropvolgende drie jaar steevast in de onderste regionen van het linkerrijtje.

In 1973 wordt Coerver trainer van Feyenoord, als opvolger van Ernst Happel. Onder Coerver beleeft Feyenoord een geweldig seizoen. Niet alleen wordt het kampioen, ook de UEFA Cup wordt in 1974 gewonnen. Het Feyenoord van onder anderen Eddy Treijtel, Wim Jansen, Wim Rijsbergen en Lex Schoenmaker wint in de finale van Tottenham Hotspur.

In zijn tweede seizoen bij Feyenoord moet Coerver de titel aan PSV laten. Ook het Europese avontuur, ditmaal in de Europacup 1, verloopt een stuk minder succesvol. Coerver vertrekt in 1975 bij Feyenoord en wordt bondscoach van Indonesië. Daarna keert hij terug in Nederland, om zijn trainerscarrière af te sluiten bij Go Ahead Eagles. Coerver leidt de ploeg uit Deventer naar een elfde plaats in de eredivisie.

Coerver overlijdt in 2011, op 86-jarige leeftijd. Nog altijd leeft zijn kijk op voetbal op veel velden voort. Coerver ontwikkelde een eigen oefenmethode, waarbij balbeheersing en techniek centraal staat. Deze zogenoemde 'Coervermethode' is over de hele wereld overgenomen. In 2007 werd Coerver onderscheiden als Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Een jaar later kreeg hij als een van de eersten de Rinus Michels Oeuvreprijs overhandigd.

Na de titel van 1974 moet iedereen die Feyenoord lief heeft lang wachten op een nieuwe titel. Tien jaar maar liefst. Dan leidt voormalig Feyenoord-speler Thijs Libregts de Rotterdammers naar een felbegeerd nieuw kampioenschap, met grote dank aan Johan Cruijff.

Libregts begint zijn trainersloopbaan in 1975 bij Excelsior, waar hij uiteindelijk vijf jaar zou werken. Met Excelsior promoveert hij in 1979 naar de eredivisie, om het daaropvolgende seizoen knap negende te eindigen. Het levert Libregts een overgang naar PSV op, waar hij in drie jaar tijd geen prijzen pakt.

Bij Feyenoord is dat wel anders. In zijn eerste en tevens enige volledige seizoen als trainer in De Kuip pakt Libregts de dubbel met Feyenoord. In de competitie houden de Rotterdammers PSV en Ajax ruim onder zich. In de bekerfinale wordt Fortuna Sittard verslagen door een doelpunt van Peter Houtman.

Na zijn succesvolle tijd bij Feyenoord vertrekt Libregts naar Griekenland. Daar traint hij achtereenvolgens Aris Saloniki, Paok Saloniki en Olympiakos. Vervolgens keert Libregts terug naar Nederland. Niet voor een club, maar om bondscoach te worden. Libregts stapt in op het moment dat Oranje zich onder Rinus Michels net tot Europees kampioen heeft gekroond.

Onder leiding van Rotterdammer Libregts plaatst Oranje zich voor het WK van 1990 in Italië. Maar nog voor dat WK wordt Libregts door de KNVB ontslagen. De sterspelers willen niet met de Rotterdammer verder, en worden uiteindelijk gesteund door de bond. Libregts probeert via de rechter zijn ontslag ongedaan te maken, maar vangt bot. Leo Beenhakker volgt hem op. Daarover later meer.

Libregts gaat in 1991 terug naar Griekenland. Eerst werkt hij een kleine drie jaar bij Iraklis, daarna werkt hij wederom bij Olympiakos. Met die club wordt hij in 1995 tweede in de Griekse competitie. Nadat hij ook nog een jaar bij Apollon Athene werkt, laat Libregts de Griekse clubs in 1998 achter zich. Hij krijgt het Nigeriaanse onder 20-elftal onder zijn hoede. Kort daarna is hij ook nog even bondscoach van Nigeria.

Zijn trainerscarrière besluit Libregts in 2002, bij het Oostenrijkse Grazer AK. Met die club wint hij nog de beker. Libregts is inmiddels 82 jaar.

Oer-Feyenoorder Willem van Hanegem begint in 1983 aan zijn trainersloopbaan, na een uiterst succesvolle carrière als speler. Bij Feyenoord en FC Utrecht leert hij als assistent-trainer de kneepjes van het vak. Bij FC Wageningen staat hij vanaf 1990 voor het eerst op eigen benen, met een zestiende plaats in de eerste divisie als uitkomst. Na een jaar DOS'01 keert Van Hanegem in 1992 terug in De Kuip.

De Kromme maakt Feyenoord in zijn eerste seizoen direct kampioen. En daar was Het Legioen op z'n zachtst gezegd wel aan toe, na een aantal zeer magere jaren. In 1990 wordt Feyenoord elfde, een jaar later achtste, maar is de ommekeer wel ingezet met twee bekers op rij in 1991 en 1992 onder leiding van Wim Jansen.

In 1993 wordt Feyenoord onder leiding van Van Hanegem kampioen, door in de laatste wedstrijd van het seizoen te winnen bij FC Groningen (0-5). In dat elftal speelden onder anderen John de Wolf, Jozsef Kiprich, Peter Bosz, Rob Witschge, Gaston Taument en Ed de Goeij.

Uiteindelijk pakt Van Hanegem in al zijn seizoenen als trainer van Feyenoord een prijs. In 1994 en 1995 is dat niet de landstitel, maar wel de beker. Toch wordt hij in de herfst van 1995 ontslagen bij Feyenoord, na een matige competitiestart en een aantal conflicten. Van Hanegem tekent bij Al-Hilal in Saudi-Arabië, waar hij de Arabic Cup wint. Toch stapt De Kromme al vrij snel weer op.

Bij AZ keert Van Hanegem als hoofdtrainer terug in het Nederlandse voetbal. In zijn eerste seizoen leidt hij de Alkmaarders naar het kampioenschap in de eerste divisie, met uiteraard promotie naar de eredivisie tot gevolg. Het seizoen erop wordt het AZ van Van Hanegem keurig negende. Daarna stapt de oer-Feyenoorder op.

In 2001 staat Van Hanegem een paar maanden aan het roer bij Sparta, als opvolger van Dolf Roks. Hij houdt de Rotterdammers via de nacompetitie in de eredivisie, maar heeft geen zin in nog een seizoen degradatievoetbal en vertrekt dus al snel weer. In de zomer van 2002 begint Van Hanegem aan zijn periode als assistent-bondscoach bij het Nederlands elftal. In die rol zit hij ook op het EK van 2004 op de bank naast bondscoach Dick Advocaat.

Het opmerkelijkste moment gedurende dat EK: de wissel van Arjen Robben in de wedstrijd tegen Tsjechië. Als Advocaat de absolute uitblinker in die wedstrijd naar de kant haalt, leidt Oranje nog met 2-1. Daarna wordt de wedstrijd weggegeven en met 2-3 verloren. Het komt Advocaat op ontzettend veel kritiek te staan. Mede daarom laat Advocaat de persconferentie voorafgaand aan de laatste groepswedstrijd tegen Letland aan assistent Van Hanegem. Die krijgt de vraag wat hij zou doen als Advocaat nog eens zo'n wissel door wil voeren. "Dan sla ik 'm neer", luidt het antwoord van De Kromme.

Na het EK vertrekt zowel Advocaat als Van Hanegem bij het Nederlands elftal. Laatstgenoemde keert in 2007 nog eenmalig terug als trainer. Met FC Utrecht eindigt hij in zijn eerste seizoen op een tiende plaats. In december 2008 wordt Van Hanegem ontslagen, nadat hij in de media onder meer kritiek uit op clubeigenaar Frans van Seumeren. Sindsdien verschijnt hij nog regelmatig voor de microfoon van Rijnmond, zoals hieronder voorafgaand aan de halve finale van de beker tegen Ajax.

De man met de meeste functies achter zijn naam in deze lijst van succesvolle Feyenoord-trainers is Leo Beenhakker. Want wat een ongelooflijk aantal clubs prijkt er op het cv van Don Leo. Bij Veendam en SC Cambuur bivakkeert Beenhakker in zijn eerste zeven jaar als hoofdtrainer in de eerste divisie, voor hij bij Go Ahead Eagles voor het eerst eredivisiecoach wordt.

Nadat Beenhakker eind jaren zeventig als directeur jeugdvoetbal voor het eerst bij Feyenoord werkt, tekent hij in 1979 bij aartsrivaal Ajax in Amsterdam. Daar pakt hij in 1980 zijn eerste prijs, met de landstitel. Wat volgt is een Spaans avontuur bij Real Zaragoza in de subtop van de Primera División, voor Beenhakker in 1984 terugkeert op de Nederlandse velden. Met FC Volendam degradeert hij naar de eerste divisie.

Terwijl Beenhakker nog werkzaam is in Volendam, wordt hij in 1985 voor de eerste keer bondscoach. Daar moet hij kwalificatie voor het WK van 1986 bewerkstelligen, maar door een nederlaag tegen België mislukt die missie. Na nog geen jaar vertrekt Beenhakker als bondscoach en in 1986 begint hij bij Real Madrid.

In zijn drie seizoenen in de Spaanse hoofdstad kroont Beenhakker zich drie seizoenen op rij tot kampioen. Daarnaast wint hij twee keer de Spaanse supercup en een keer de beker. Beenhakker keert in 1989 terug bij Ajax en wordt daar in 1990 voor de tweede keer kampioen van Nederland.

Na het ontslag van Thijs Libregts keert Beenhakker in 1990 kortstondig terug als bondscoach. Maar na het mislukte WK, waarin Oranje in de achtste finales wordt uitgeschakeld door Duitsland, vertrekt Beenhakker alweer. Hij keert anderhalf jaar later terug bij de club die hij eerder drie jaar op rij kampioen maakte: Real Madrid. Maar in het korte tijdsbestek van vier maanden lukt het hem niet een nieuwe Spaanse titel binnen te slepen.

Voordat Beenhakker in 1996 terugkeert in Nederland, reist hij de wereld rond. Zo staat hij aan het roer bij het Zwitserse Grasshoppers, is hij kort bondscoach van Saudi-Arabië, werkt hij in Mexico bij CF América en Deportivo Guadalajara en is hij ook nog een paar maanden actief bij het Turkse Istanbulspor.

Beenhakker komt in 1996 aan het roer bij Vitesse, maar vertrekt daar na een halfjaar weer. Zijn eerstvolgende club is Feyenoord. Daar wordt hij in zijn eerste seizoen vierde, maar een jaar later is het raak. Feyenoord beleeft een uitermate sterk seizoen en kan vijf wedstrijden voor het einde van de competitie de titel al vieren.

Een seizoen later doet Feyenoord niet mee om de titel en vertrekt Beenhakker voortijdig. Hij gaat voor de tweede keer werken bij het Mexicaanse América, kort daarna wordt hij voor de vierde keer bondscoach. Ditmaal van Trinidad en Tobago, waarmee hij zich verrassend kwalificeert voor het WK van 2006 in Duitsland. Op dat WK pakt hij een punt tegen Zweden, maar door nederlagen tegen Engeland en Paraguay wordt Trinidad en Tobago uitgeschakeld.

Beenhakker blijft actief als bondscoach, want direct na het WK gaat hij aan de slag bij Polen. Onder Beenhakker plaatst dat land zich voor het eerst in de geschiedenis voor het EK. Op dat toernooi, in 2008, wordt Polen in de groepsfase uitgeschakeld. Desondanks wordt Beenhakker door de Poolse president onderscheiden met de Orde Polonia Restituta, rang officier.

Tijdens zijn werkzaamheden bij de Poolse ploeg, keert Beenhakker aan het eind van het seizoen 2006/2007 nog een laatste keer terug als clubtrainer. Na een teleurstellende zevende plaats in de competitie stapt Erwin Koeman op en moet Beenhakker Feyenoord via de play-offs alsnog naar Europees voetbal loodsen. Dat lukt niet. Over twee wedstrijden wordt verloren van FC Groningen. Het zijn de laatste wedstrijden van Beenhakker als clubtrainer.

In het najaar van 2009 zit de trainersloopbaan van Beenhakker er definitief op. Nadat de WK-kwalificatiereeks met Polen slecht verloopt, wordt Beenhakker ontslagen door de Poolse bond. Daarna werkt Don Leo nog als technisch directeur bij Feyenoord en in verschillende functies bij Sparta, voor hij de voetbalwereld in 2018 vaarwel zegt.

Nadat Giovanni van Bronckhorst zijn spelersloopbaan in 2010 beëindigt, stroomt hij een jaar later bij dezelfde club in als assistent-trainer. In totaal zit Van Bronckhorst een kleine vier jaar op de bank: 118 wedstrijden naast Ronald Koeman, 47 wedstrijden naast Fred Rutten.

Gedurende het seizoen 2014/2015 wordt bekend dat Van Bronckhorst in het daaropvolgende seizoen hoofdtrainer wordt van Feyenoord, maar door het ontslag van Rutten in mei 2015 staat Gio eerder dan verwacht voor de groep. In zijn eerste duels als hoofdtrainer neemt Van Bronckhorst het in de play-offs om Europees voetbal op tegen Heerenveen, maar die worden verloren. Daarom is Feyenoord in het eerste volledige seizoen met Van Bronckhorst aan het roer niet actief in Europa.

Seizoen 2015/2016 verloopt voor Van Bronckhorst en Feyenoord wisselvallig. Zo wordt er in de competitie zeven keer op rij verloren, maar nadat Dick Advocaat zich meldt als klankbord wordt er geen wedstrijd meer verloren en eindigt Feyenoord als derde. Met bekerwinst sleept Van Bronckhorst bovendien zijn eerste prijs als hoofdtrainer in de wacht.

Het seizoen daarop kunnen veel Feyenoorders inmiddels dromen. De Rotterdammers staan van speelronde 1 tot 34 bovenaan en worden met een 3-1 zege op Heracles meer dan verdiend kampioen van Nederland. De eerste titel sinds 1999. Sinds de invoering van het betaald voetbal zat er nooit eerder zo'n lange periode tussen twee landstitels van Feyenoord.

In de seizoenen die volgen, komt Van Bronckhorst niet meer in de buurt van het succes van 2017. Wel wint hij in 2018 voor de tweede keer de beker met Feyenoord, mede door de terugkeer van Robin van Persie. Zijn laatste seizoen in Rotterdam, 2018/2019, is het minst succesvolle. Feyenoord wint wel de Johan Cruijff Schaal, maar wordt kort daarna door het Slowaakse AS Trencin afgeschminkt in de derde voorronde van de Europa League.

Vlak nadat Van Bronckhorst in januari 2019 bekendmaakt na dat seizoen te stoppen als trainer van Feyenoord, winnen de Rotterdammers in de eigen Kuip met 6-2 van Ajax. Het is het laatste grote succes van Gio als trainer van Feyenoord. In mei is het voorbij en noemt hij het kampioenschap van 2017 in zijn afscheidsinterview een incident.

In het najaar van 2019 zet Van Bronckhorst zijn carrière voort bij de City Football Group, waar hij zich verder wil ontwikkelen als trainer. Zijn eerste club na Feyenoord is in 2020 het Chinese Guangzhou City. Daar wordt hij in zijn eerste en tevens enige volledige seizoen elfde. In december dient Van Bronckhorst zijn ontslag in, omdat hij zijn familie in Nederland mist.

Vorig jaar laat Van Bronckhorst echt weer van zich horen als trainer. Met Rangers FC haalt hij de finale van de Europa League, die na strafschoppen wordt verloren van Eintracht Frankfurt. In de competitie moet de ploeg van Van Bronckhorst de titel aan eeuwige rivaal Celtic laten. Wel wint hij de Schotse beker.

Dit seizoen begint Van Bronckhorst nog voortvarend. Zo plaatst hij zich voor de groepsfase van de Champions League, onder meer door af te rekenen met PSV. Het is de eerste deelname aan de Champions League voor de Rangers in twaalf jaar tijd. Maar nadat alle groepsduels kansloos worden verloren en ook in de competitie al de nodige averij is opgelopen, wordt Van Bronckhorst november vorig jaar ontslagen. Sindsdien wacht hij nog op een nieuwe uitdaging. Komende zondag reikt hij, samen met Robin van Persie, de schaal uit aan Feyenoord.